In onze SWRgroep hebben we maandag’s altijd een challenge. En voor u gaat denken dat dat betekent dat we bungeejumpen uit een vliegtuig in een bunnysuit, met een winkelwagentje van de mount everest afvliegen of skinny dippen in de vijver van de buren terwijl je vier kikkers in je handen houdt…. het is veel onschuldiger he…. We spelen geen truth or dare daar….hmmm moet je eens proberen uit te spreken…. dare daar….dare daar, daar dare…. tongbreker…. en best gek….en nu hou ik erover op voor ik mensen op ideeën ga brengen en we de boel een beetje gaan upspicen in de groep……. het is veel te koud in de vijver van de buren namelijk, ik zweer dat ik de vissen zag klappertanden…. of ademhalen…. 1 van die 2…. maar dat terzijde…. to the point Paool, nu!
Een kledingchallenge dus…. maar met een twist….. en dit keer is dat dus “warm and cosy”.. welke plek is dat in huis en maak daar een foto van. Ik ben er al de hele morgen over aan het denken. Niet dat ik niets kan bedenken, ik hartje ons huis….maar omdat het nogal tegenstrijdig is voor mij… ons huis is mijn veilige haven, maar ook mijn grootste nachtmerrie soms. Ik kan hier intens gelukkig zijn met de gezellige woonkamer, en ik dank mijn lief dat hij me hierin zo steunt. Als je veel moet liggen is het superfijn om op een heerlijke bank te mogen liggen, en zo langzamerhand wordt het met de nieuwe vloer, de leuke stoeltjes en de gave geverfde kast etc steeds mooier. Ik kijk echt iedere dag rond en word zo gelukkig van wat ik zie. Het is niet duur, niet groots, en zeker niet Jan de Bouvrie waardig (hmm niet zo’n goed voorbeeld want ik vind dat eigenlijk het grootste compliment ever, zeker na dat rare interview met hem) maar het is wel waar wij gelukkig van worden.. en daar heb ik niet zo heel veel voor nodig gelukkig. Echt mijn lief koopt nauwelijks iets voor zichzelf maar werkt zo hard om ons huis een thuis te maken.
Aan de andere kant, als je verplicht weer op die bank moet liggen kan het je ook heel erg aanvliegen. Wéér op de bank, wéér zien dat je de dag weer door komt en wéér meer liggen dan op de been zijn. Dat is een tijdje leuk, lekker netflixen, lekker niks doen, lekker chillen…. (en dan heb ik het niet over netflix en chill want daar heb ik al helemaal geen energie voor he, google maar even als u niet weet wat ik bedoel)
ik hoor het zelfs wel eens van anderen… wat een geluk ik toch heb dat ik lekker op de bank kan liggen de hele dag. En dat ik niet hoef te werken…. maar mensen vergeten dat het pas lekker is als het je keuze is! Als je vakantie hebt en lekker niks hoeft, als vrij zijn ook echt vrij zijn is. Ik ben niet vrij, ik ben gevangen in een lijf dat het niet meer zo goed doet…. of het steeds minder goed doet….want als je eigenlijk gewoon een aantal dingen moet doen, bv boodschappen of gewoon even naar de hema, intratuin of de bakker… … of gewoon een stuk wil fietsen… of graag dingen voor je vrijwilligerswerk af wil maken…. wat dan ook…. voor mijn part afwassen (hmmm dat laatste niet helemaal… afwassen kan ik best missen) … dan is het frustrerend. Het lijkt fantastisch maar believe me, dat is het niet…. als het dag in dag uit is en geen keuze komen de muren op je af.
ik heb geproefd aan buiten zijn, aan de vrijheid van fietsen en hoe ontzettend gelukkig me dat maakt. Aan lekker op stap, aan meer energie krijgen…. aan weer in het leven staan… ik wil daar blijven! In LaLaLand….Die intense grauwe deken van vermoeidheid afgooien… die watten in mijn hoofd ook vooral….ik visualiseer dat het marshmellows zijn, dan is het nog enigszins leuk… want zeg nou zelf, je kan toch niet chagrijnig worden van marsmellows…. alleen het woord is al een feestje….laat staan dat ze in de chocomel liggen…. met zo’n kerstzuurstokje erin als roerstaafje…. ik vind dat wel warm en cosy…..dan dan weer wel….want laten we wel wezen, verplicht op de bank liggen ken ik nu wel….. en echt ik verveel me nooit, de dagen vliegen voorbij, vooral omdat alles zoveel energie kost die ik niet heb….dus als ik bv wil gaan haken kan het zomaar zijn dat ik een uur later nog niet begonnen ben omdat ik te moe ben om de spullen te pakken. Ik kan dat niet uitleggen, gelukkig ook maar want echt, als je dit niet begrijpt heb je het zeker nooit gevoeld….en daar ben ik blij om. Ik kan ondanks al die lieve mensen om me heen soms heel erg eenzaam zijn…. ik praat vaak hardop, tegen de katten maar ook met mezelf… ik ben vrij grappig als ik alleen ben… en ik vind mezelf nogal aardig… dat scheelt de helft :)
Gelukkig kunnen veel mensen zich wel inleven en hoor ik van mijn vrienden niet de opmerking dat ik eens naar dát of dát programma zou moeten kijken als ik weer op de bank lig (echt waar! en vaak zijn dat nog stomme programma’s ook) of ach, je hebt toch tijd zat, wat geeft het nou als je 5 minuten op een bewerking van een foto moet wachten als je aan het knutselen bent in paintshop toen ik vertelde dat dat zo vervelend was vroeger, of ik ben ook wel eens moe, daar moet je je overheen zetten en ander ontzettend dom gelul, oftewel ongevraagd advies…ik moet daar heel veel van, van ongevraagd advies…. ik heb gemerkt dat ik maar 1 ding moet van mezelf als het daarover gaat en dat is niet luisteren naar die bullshit en het vooral niet meer accepteren…karma is a bitch .. ik merk overigens dat ik daar tegenwoordig ook om kan lachen, als je dit soort dingen tegen me zegt hoef ik dat echt niet te verdedigen of uit te leggen…. dan kan ik beter mijn energie in andere mensen steken die geen lelijke dingen tegen me zeggen… ook al is het honderd keer goed bedoeld….misschien moet ik eens vaker gewoon zeggen wat ik op dat moment denk…. ik blijf altijd netjes en correct…. en ik voel dat mijn inner bitch zich naar boven aan het worstelen is…. beware! ;)
Al die gedachtes zwermen al een hele morgen in mijn hoofd rond…..tussen de marshmellows door, ze kunnen er wat van…. en gelukkig ken ik het kunstje om ze over te laten vliegen vaak…. want echt, hoe lastig soms ook… ik ben meestal echt zo gelukkig met mijn fijne warme huis, met al die lieve mensen om me heen, met mijn warme deken, mijn theepot vol met heerlijke thee (stukjes sinaasappel, kaneelstokje, steranijs en citroenthee, als in zalig) mijn foute kerstfilms, radio 2 aan of mijn spotify, de kerstboom die weer staat te stralen, een zelfgemaakt soepie… mijn knuffelkatten om me heen…de gezellige groepen op facebook waar ik bij hoor en misschien wel wat toe te voegen heb…. zij in ieder geval wel in mijn leven…
Ik lig nu op de bank dit te typen, met een dikke glimlach, een stukje van de prachtige Estherchocoladeletter. De zon schijnt naar binnen op de kerstboom en ik hoop dat de chocolaatjes in de boom niet smelten, de kaarsjes branden, en buiten staat het reetje met een sleetje weer. Ik zie in het vogelhuisje het roodborstje…. Mijn boek ligt naast me is spannend en sta mezelf toe dat het vandaag pyjamadag is…. en dat warm en cosy vooral in mezelf zit ook…. verwende bofbips dat ik ben.
mijn eigen plekkie 
blije PaoolSokken 
De zon schijnt op de kerstboom 
lunchen 
als je goed kijkt zie je het roodborstje in het vogelhuisje 
kerst, ook op het raam 
kleine Klaartje bij me 
Wat schrijf je toch geweldig, love it!
Kan ik bij je op cursus komen? Kan nog veel van je leren…
Topwijf ben je
Ach Paola, ik lig na 1 dag ziekzijn in bed mezelf al in de weg, dus ik snap heel goed dat er helemaal niks lekkers is aan verplicht op de bank te moeten liggen. En ook ik pruttel weleens, als ik moe ben aan het eind van een weer te drukke werkweek. Of baal omdat dat huishouden alweer gedaan moet worden. Maar als ik dan jouw verhaal lees, dan weet ik dat ik me gewoon even moet gaan schamen op de Naughty Chair, en dat ga ik dan ook maar even doen denk ik. Respect voor jouw altijd terugkerende veerkracht om de zon door de wolken te zien ♥
Bizar dat sommige mensen een gebrek aan inlevingsvermogen hebben.
Als je alles kunt doen wat je wil dan is het echt wel eens lekker om niks te hoeven, maar dat wil dan niet zeggen dat je er maar van moet genieten is als je je lijf je in de steek laat.
Maar zoals je zelf al schreef karma is a bitch, zal ze leren
Lieve Paola,
Wat omschrijf je het weer treffend allemaal en wat raakt me je eerlijkheid en eenzaamheid in het moeten blijven dealen met onbegrip en oordelen. En wat een goed plan om dat nou gewoon
Niet meer te doen – al ben jij vrees is te lief en beleefd om de soms nodige ‘botheid’ te kunnen bezigen. Dikke knuffel voor jou❤️
Vind jou weer zo heerlijk positief, benijd jou daar soms wel om( iets met hersenletsel dat ik niet positief kan zijn) Altijd al gezegd dat vrije tijd hebben pas fijn is wanneer je gewoon een baan enz hebt. Dat oordelen van anderen is zo jammer.
Tja wijffie, wens jou een goede maand met veel lichtjes. Knuffel
Ellen
Lieverd, ik voel je zo! Wat heb je dit weer prachtig in woorden omvat- dat wat niet prachtig is.
Als ik kon toveren… dat toverde ik ✨✨✨
Je bent een lieve lieverd, lekker gek, hart van goud, mooierd en optimist! Dikke knuffel van mij❤️
❤️ mag de wereld wat positiviteit van jou lenen?❤️
Zo herkenbaar die woorden van jou. Ik werk dan nog wel maar je zien niets aan je en dan mogen ze van die fijne opmerkingen maken. Volgens mij stel je je gewoon aan.. Neem het maar een paar dagen over, we horen jullie wel na een paar uur…Wij weten beter! Rust lekker Knuffel vanuit Amsterdam x
P.S. Die marsmellows zo had ik het nog niet gezien :)
Lieve warm en cosy Paola,
Mooi hoe jij je marshmallows vorm geeft..
Een kijkje in je hoofs, je huis je dag geeft
Je bent een bijzonder warm mens!
Hang in there
Liefs Esther
Wat kunnen mensen in hun onnadenkendheid, of gebrek aan inlevingsvermogen, of gewoon gebrek aan zin om zich ook maar eens even in jouw situatie te verplaatsen, toch soms ongelooflijk kwetsend zijn in wat ze tegen je zeggen he! En dan ook nog denken dat ze het beter weten… Dat is inderdaad nog erger dan NIKS zeggen.. want met die lelijke woorden zetten ze je meteen in een hoek waar je zo niet thuishoort! Kunnen mensen nou nooit eens gewoon erkennen dat het is zoals het is, afgaan op jouw woorden (jij bent uiteindelijk de ervaringsdeskundige!) en erkennen dat het uitermate knud is, en dat het verrekte knap is dat jij zo positief bent, geniet van wat er is, uit het leven haalt wat er in zit, meestal van een drol een gebakje weet te maken, en dat er gewoon ook genoeg dagen zijn waarop die drol een drol blijft. Gewoon omdat het zo is! En dan je gewoon een knuffel geven, zodat je je begrepen en geaccepteerd voelt! En daardoor niet meer zo alleen! Waarom kan dat nou niet gewoon, is dat nou heus zo moeilijk? IK geloof dat dat ik mijn grote wens voor 2020 bij deze vastgelegd heb: Oordeel niet, maar begrijp, oordeel niet, maar erken, oordeel niet, maar geef die knuffel…. die van mij heb je natuurlijk al lang te pakken. Voel je ‘m? Ik vind je een geweldig mens Paola! En ik wou dat het allemaal wat lichter voor je was!
Wat een warm positief “mens” ben je toch, zo dapper hoe je in het leven staat! ❤️
Oh meis, ik voel zo met je mee. Het is toch werkelijk ongelooflijk dat anderen zulke pijnlijke opmerkingen kunnen maken. En ja, dat komt om dat ze werkelijk geen idee hebben en dat is maar goed ook. Maar hoe fijn zou het zijn als ze dan gewoon hun mond houden….
Dikke knuffel vanaf mijn bank ❤️