dat is wat ik de afgelopen week deed…
paaldansen
in het ziekenhuis welteverstaan he, dat u niet denkt dat ik in standje C&A in een paal hing… dat zou levensgevaarlijk zijn, zowel voor mij als voor mijn omgeving… ik had een infuuspaal… en die moest dus overal mee naar toe… ik kreeg ook ontzettend veel vocht toegediend dus ik heb wat afgelopen daar, hangend aan dat ding.. want ik was vooral ook heel wiebelig en duizelig… en dat hield ik gezellig voor me ook, want ik zag de bui al hangen he… oh, duizelig? dan is het misschien handig dat wij even meelopen als je naar het toilet moet of nog erger, misschien kun je beter op de po… ik weet niet of u dat wel eens heeft gedaan maar plassen op een po is van een hoog circusgehalte en ik haat circussen… vooral clowns, eng vind ik die…maar goed, we dwalen af, plassen op een po….daar had ik het over… ik vind het al een hele happening om er liggend op te gaan en daarna in die onnatuurlijke houding plassen… dat lukt me niet… ik kan me niet ontspannen… op de 1 of andere manier denkt mijn blaas er niet over, die heeft ook zo haar principes he… daar moet je ook respect voor hebben natuurlijk, dat snap ik ook wel, en dus moet er een kraan lopen of aanverwante dingen… en als ik dan eindelijk wel kan heb ik het idee dat ik het bed van een douche voorzie…kortom… ik ging wel wiebelen en draaien zonder mensen om me heen….. en dus piepte ik als ik naar het toilet ging, én als ik weer terug kwam, én als ik een stukje op de gang wilde lopen, of als ik in bed lag… neem van mij aan, dat ding piepte nogal vaak….. maar het is zo gek hoe snel dat soort dingen wennen… opstaan, stekker eruit, pieeeeeeeep, lopen….niet te hard want dan bleven de druppels hangen door het gewiebel… je vind er snel je weg in.
mijn vriend de paal voor de aankomende week.. gelukkig kon het infuus in mijn port-a-cath na het bloedprikken.
maar nu ben ik dus weer thuis… en het gekke is dat het veel langer duurt voor ik weer ontwend ben… ik ben me al een paar keer helemaal te pletter geschrokken als ik plotseling naar het toilet ging…en als ik schrik, dan schrik ik he… met hartkloppingen, zweetaanvallen, appelflauwtes en bloed enzo… nah, op die laatste twee na dan he…*doorslaan en aanstel* maar ik overweeg nu om gewoon een eigen paal aan te schaffen… gewoon voor mijn gemoedsrust… en dan hang ik daar gezellig mijn handtas aan, een fles cola… en een zak m&ms ofzo…of chips… alles kan, als je er maar open voor staat..retehandig gewoon…
en dan piep ik er zelf wel bij
ik kan dat!
Wat een verhaal al weer ja ja zo maak je weer van
van alles mee, schat maar gelukkig gaat het hoop ik de goede kant weer op en wordt je lekker verwend door liefste, heel veel liefs van mamsje,en een kopje van boefje nimo.