“Today was a Difficult Day,” said Pooh.

There was a pause.

“Do you want to talk about it?” asked Piglet.

“No,” said Pooh after a bit. “No, I don’t think I do.”

“That’s okay,” said Piglet, and he came and sat beside his friend.

“What are you doing?” asked Pooh.

“Nothing, really,” said Piglet. “Only, I know what Difficult Days are like. I quite often don’t feel like talking about it on my Difficult Days either.

“But goodness,” continued Piglet, “Difficult Days are so much easier when you know you’ve got someone there for you. And I’ll always be here for you, Pooh.”

And as Pooh sat there, working through in his head his Difficult Day, while the solid, reliable Piglet sat next to him quietly, swinging his little legs…he thought that his best friend had never been more right.

A.A. Wilne

om maar vast te waarschuwen… voor de fun hoef je deze niet te lezen… ik kan er met de beste wil van de wereld niks leuks van maken op het moment… het liefste schrijf ik leuke blije of gekke blogs of geef ik het een positieve draai…. maar soms is kak gewoon kak…. niks meer en niks minder….okay, misschien gooi ik er af en toe een grapje doorheen, mijn excuses alvast daarvoor, het bloed kruipt waar het niet gaan kan soms he…. u mag me daar op aanspreken. Want beloofd is beloofd he… ellende zal er komm’n!

Ik ben echt blij gebakken… gelukkig…. maar echt je kan nog zo positief zijn en zo goed weten hoe je het wil en welke keuzes je daarin maakt….maar keuzes zijn pas keuzes als je ook wat te kiezen hebt…. ik weet dat ik altijd roep dat ik altijd een keuze heb… in ieder geval in hoe ik met de dingen omga en dat is ook zo….maar ik wil eindelijk weer eens een keuze hebben in het leven zelf… niet in de invulling van feiten…maar een keuze of ik vanavond zes uur ga dansen op straat of naar het theater ga…of een boek op de bank ga lezen….of naakt in de kerstboom ga hangen als ik daar zin in heb…..omdat het kan…. omdat je leeft!! Maar ze zijn er niet… al een poosje niet. Naja, de keuze of ik in bed ga liggen of op de bank beneden…. en zelfs daar zit soms geen keuze in. Vorige week kwam ik een keer ’s nachts om een uur of 3 in bed… liefste vroeg de volgende dag waarom ik zo laat was… nee, ik was niet in netflix beland zoals ieder ander normaal weldenkend mens die gewoon een serie bingewatched omdat er weer 13 afleveringen online zijn gepleurd… ik deed iets wat veel meer rock and roll was…..ik lag nl op de bank te slapen, werd soms even wakker maar had de moed niet om op te staan en naar boven naar mijn lekkere bed te gaan. Ik vind het echt te belachelijk om het op te schrijven maar het is echt zo gegaan… opstaan was geen mogelijkheid….te moe en teveel pijn….dat ik er uiteindelijk toch kwam is omdat ik mezelf gewoon van de bank gegooid heb… WTF is er met me aan de hand?

Mijn artsen weten het ook even niet… ze zien me achteruit gaan maar hebben geen ingang om me te helpen. Er zijn natuurlijk redenen te over om me zo te voelen…die hoef ik niet uit te leggen maar als je chronische ziektes spaart en kanker hebt gehad kun je er donder op zeggen dat chronische vermoeidheid voor altijd een kamer huurt in je lijf. Maar dat was vorig jaar ook zo… en toen kon ik nog een alp op fietsen…op adrenaline weliswaar…. maar toch, ik kon het…. nu kom ik amper in ’s Heerenberg de bult op…. en dan nog op wilskracht en eigenwijzigheid. Ergens is er iets mis in Paolaland… naja… meer mis dan anders dan bedoel ik….. (yup, ik kop hem zelf ff in, ik gaf ook de voorzet en dan mag het… in mijn hoofd kan ik dat soort dingen namelijk gewoon…. dan ga ik na het fietsen ook nog ff een stukje zwemmen)
Gisteren op consult bij de nefroloog bleken mijn uitslagen best okay maar mijn schildklier een klein loopje met me te nemen…. dat was nog niet heel heftig dus zou het niet de klachten moeten veroorzaken die ik nu voel…. maar toch kreeg ik een sprankje hoop… oh, als het toch zou betekenen dat het me iets gaat helpen als ik meer thyrax in ga nemen….en als ik over vier weken voor controle moet gaan we de Vit B12 en al dat soort dingen mee laten prikken. Echt ik hoop zo dat er ergens zoiets uitkomt…. want dat dit het is wil ik persé niet accepteren… en over de andere opties in mijn lijf wil ik al helemaal niet nadenken….kán ik niet nadenken ook…

ik las deze prachtige tekst van A.A Milne vorige week een keer…. ik was het natuurlijk al wel vaker tegengekomen maar opeens bleef het hangen… moeilijke dagen… ik ken ze tegenwoordig weer al te goed. En als het daarbij bleef, prima… dan kom ik die moeilijke dagen wel door…. maar moeilijke dagen worden moeilijke weken en zelfs maanden op het moment… en er zit nog geen vooruitgang in. Eerder achteruitgang….. moeilijke dagen maken eenzaam… ook als er echt wel Piglets in je leven zijn… hoe lief iedereen ook voor je is, je moet het zelf door, zelf doen en ook kan helaas niet iedereen naast je zitten.

Ik train twee keer in de week, hoe ik me ook voel, ik ga trainen! Maar fietsen is op het moment echt een uitzondering…dan moet ik me extreem goed voelen of het er voor over hebben dat ik daarna een halve week op apegapen lig. Frustratie is er wel… meer dan genoeg… mocht u daar iets van willen hebben, gratis af te halen…. want ik train dan wel…maar ik ga niet vooruit… misschien kan dat ook niet, misschien is het wel meer in stand houden van wat ik nu heb maar mijn hoop was toch echt wel dat er een stijgende lijn zou zijn…vooral met het lopen. Ik besef steeds meer dat lopen betekent dat het op zijn hoogst 500 meter kan zijn… of zoals op de loopband 850 met steun. En ik ben jaloers… zo jaloers… niet op geld, niet op dure vakanties, niet op snelle auto’s of omdat iemand meer geluk heeft dan ik…niet op mensen die kunnen kopen wat ze willen, niet op mensen die de sterren van de hemel koken… hmmm wacht, dat laatste wel… skip that! Ik ben jaloers op mensen die energie genoeg hebben om nog iets leuks te gaan doen met hun lief, die niet bijna iedere avond al om 8 uur, half negen richting hun bed gaan… ik doe mijn lief zo tekort… echt, als ik daar aan denk ik schieten de tranen in mijn ogen…. ja, ik ben jaloers….op samenzijn, op samen wandelen…. op…. op…… gifgroenmakend jaloers….op mensen die zich niet door de Appie heen hoeven slepen maar dat er gewoon even bij doen…die niet na hoeven denken of ze vandaag of morgen hun haren wassen of uberhaupt niet moe worden van douchen… ik ben jaloers op mensen die aan het trainen zijn voor Alpe d’HuZes, die energie halen uit al dat prachtigs dat bij het evenement hoort…die weer een doel hebben…. die naar concerten gaan, die geen kilo’s aankomen omdat ze voor sjappie op de bank liggen… die niet hoeven te gaan liggen als ze de afwas gedaan hebben of een paar keer per dag even moeten slapen om bij te komen…. ik ben jaloers op mensen die op hun fiets stappen om lekker met hun hoofd in de wind zich het snot voor de ogen fietsen omdat het kan…. die zich nu bedenken dat ze ergens op de koffie gaan om iemand te zien…. ik ben jaloers op mensen die het ene na het andere leuke project haken, of lekker knutselen, en bij wie niet de moed in de verschillende sokken zakt na het aankleden…. die niet na hoeven denken wat ze ook alweer gaan doen die dag omdat ze energie hebben om misschien wel drie dingen te doen of doe eens gek, misschien wel tien…… ik ben jaloers op mensen die vandaag wél kaartjes voor het top 2000 café konden scoren terwijl ik binnen 5 seconden te laat was en daardoor het uitje waar ik me al een jaar op verheug moet missen…. ik heb er serieus een potje om zitten janken, echt te sneu gewoon…. get a grip Paool…. of op mensen voor wie ontspanning uberhaupt energie oplevert… die kunnen bloggen zonder in slaap te sukkelen en daarbij de letter K over de hele pagina hebben gedrukt…. echt groen stinkend akelig jaloers ben ik daarop. Natuurlijk kan ik van een drol een gebakje maken….maar ik zou zo graag ook eens gebakjes hebben die het gewoon al zijn… waar ik niks meer aan hoef te doen…Van die mooie prachtige valmaaraan gebakjes… helemaal voor mij…. vandaag is dit het, alleen maar een cadeautje die je uit hoeft te pakken en niet een cadeautje die je zelf nog even helemaal in elkaar moet zetten voor je er plezier aan hebt.

En ja natuurlijk kan ik dat negatieve gedoe wegredeneren, dat ik ook heel veel leuke mooie fijne dingen en mensen in mijn leven heb… als er iemand is die dat weet ben ik het wel… ik voel me ook zo ondankbaar dat ik nu zo zit te zanikken… maar hee, ik ben ook maar een mens ondanks dat ik over het algemeen walgelijk blij ben…. met mijn kerstfilms, muziek, theetje en puzzels en boeken en alle leuks en moois in mijn leven dat me door de dag helpt… en al die mooie mensen om me heen… zoveel… echt ik hartje jullie allemaal…….en ja ik kan ook wegredeneren dat zij ook hun dingen hebben, dat er mensen hebben die het veel zwaarder hebben, dat is natuurlijk ook zo… maar dat doe ik ook niet als ik hen vergelijk met mij…ik voel mezelf nooit zieliger en vind dat ik het zwaarder heb… de jaloezie zit hem ook niet in het feit dat ik het hen niet gun….

maar ik zou het mezelf ook zo graag gunnen! Want wat heb ik er hard voor gewerkt en wat ik heb er veel voor doorstaan… en dat heb ik gatverpielekes niet gedaan om nu als een natte flodder op de bank te liggen…

en nee, ik ben niet zielig! Uitroepteken! Echt fucking no way!! Ik heb zo ontzettend veel moois in mijn leven… maar ik heb ook heel veel niet… en soms is dat even te zwaar. Uitgeput en vermoeid zijn verlamd je….. Je moet er namelijk aan toegeven… er is geen andere mogelijkheid…. en laten we wel wezen…relativeren kan ik heel goed…daar ligt het zeker niet aan… te goed misschien….en ik hoop dat ik ook weer ga voelen dat ik vooruit ga…dan kan ik weer verder……want echt, ik tel mijn zegeningen…. en dus mag ik van mezelf soms ook even mijn niet zegeningen tellen en benoemen… dat recht heb ik… *steekt tong uit* en please, blijf me vragen voor dingen want ik heb het zo nodig om dingen te doen, ook al is het vanaf de bank… ik beloof dat ik het zeg als het niet gaat maar denk niet voor mij… dat is namelijk de andere angst…. dat mensen dit lezen en denken dat ze mij niet willen belasten met wat dan ook… niet doen…

dus mocht u nu een surprise party voor me organiseren of een surprise Top 2000 café uit de grond stampen, vergeet dan vooral het bed niet want ik ga het niet volhouden anders…. *gniffel* en ja sorry, dat was toch een grapje… het floepte er gewoon uit…

mijn welgemeende excuses daarvoor!