stel je eens voor dat je rond 3 uur in de nacht wakker wordt omdat je enorme pijn in je flank hebt… oh kak, dat voelt als een niersteenaanval… een uurtje later weet je het wel zeker… om 10 uur houdt je het niet meer en bel je de huisarts maar eens, de assistente laat je komen en zegt misschien word je gespoten dus ga je op fietske…wel met ondersteuning want het is een km of 4 en de bomen vliegen hier voorbij…. en dat je dan samen met huisarts gaat puzzelen want diclofenac mag niet wegens je beroerde nierfunctie, je bent allergisch voor morfine… (echt tipje, als je besluit ergens allergisch voor te worden, kies in godsnaam geen morfine, hoe jammerdebammer is dat zeg….tof spul!…gewoon een tipje he, doe er je voordeel mee)…. dus wordt het buscopan zetpillen met als dingetje achter de hand pethidine injecties… okay.. gaan we doen… je bent inmiddels bereidt om naakt in de kerstboom te gaan hangen als het maar ophoudt maar dat is dan misschien optie 3…

op fietske terug naar huis knap je gelijk door de ondersteuning heen en kun je die niet meer gebruiken, inwendig gillend fiets je naar de apotheek, waar mensen voordringen die hoogstwaarschijnlijk veel belangrijkere dingen te doen hebben dan pijn opvangen en als je dan eindelijk aan de beurt bent is het spul er niet… in de spreekkamer leg je met tranen in de ogen uit wat er aan de hand is en de hele lieve apothekersassistente belt de arts en omliggende apotheken… ja daar was nog wat…je doet een schietgebedje, stapt weer op je fiets naar de andere apotheek, dat je natuurlijk voor de trein moet wachten etc hoef ik vast niet meer uit te leggen… dat geeft ook allemaal niks natuurlijk maar lastig is het wel… naar de apotheek en daarna naar huis….

daar waar je niet weet hoe snel je de eerste zetpil (die ik overigens zelf moest betalen want niet in de verzekering) moet nemen…dat is nu een drie kwartier geleden, en nog geen verschil….duurt ook allemaal even denk ik want het had gisteren al moeten helpen natuurlijk maar gillend gek is wel een optie inmiddels….

zo’n dag heb ik dus….

dus mensen het is weer tijd voor mijn lijflied… heerlijk even relativeren… het is maar pijn Paool

 

komt mijn gisteren gekregen armbandje (dankjewel!!!) goed van pas… want opgeven is geen optie… en ook dit gaat voorbij… adem in adem uit…

:-)