Vanmorgen werd ik wakker en was het nog behoorlijk donker… het begon net een beetje licht te worden en ik hoorde dat het een mooie dag zou worden…. en daar begon het kriebelen… zou ik? hmmm… wel koud… en misschien niet verstandig…. ach ja, alsof verstand je gaat tegenhouden… daar luister je toch nooit naar…. ik lag nog in bed toen ik deze conversatie met mezelf had…. en ik kan zeuren hoor, dus het duurde even voor we eruit waren….ik ging het natuurlijk gewoon doen… ik vind verstandig zijn zo overrated. En eigenwijs is een woord dat met mij in gedachten uitgevonden is denk ik…… dus hop, bed uut en aan de slag…. things to do, people to see!
Vervolgens was ik zes en een half uur bezig om me aan te kleden voor de kou, de banden op te pompen, (ik werd gek, kreeg dat stomme ding er niet goed op dus dat was al een workout op zich) een bammetje pindakaas te smeren, een keer tegen de stomme puzzel met het verdwenen stukje aan te schoppen, mijn zonnebril te zoeken die in de auto lag, een shirt om in te sporten te zoeken, mijn bidon te zoeken…die zat nog op de fiets *kuch*…een mutsje te zoeken, ha wie wat bewaard heeft wat, niks mis met mijn chemomutsjes…doe doen het ook op een hoofd met haar… echt ik leer zoveel he…gewoon op een vrijdagmorgen.En nog een keer tegen de stomme puzzel aan te schoppen…. gewoon omdat ik daar zin in had…. en ik zei ook nog iets lelijks….laat hem daar maar even over nadenken in de tijd dat ik weg ben…. En toen kon ik eindelijk gaan… meteen de sökken d’rin en er achter komen dat er toch meer wind stond dan ik dacht…en die had ik voor… natuurlijk.. mijn benen liepen meteen vol maar ik genoot zo van de prachtige zon die opkwam…de glinsteringen die het bracht op de bevroren weilanden… en de sneeuwklokjes onderweg… wat heb ik dit toch gemist. Heerlijk om weer even echt op de fiets te zitten. (dat klinkt een beetje raar…alsof ik ook wel eens onecht op de fiets zit maar ik bedoel natuurlijk dat ik dan op de hometrainer zit… zucht, ik moet ook alles uitleggen)
Na een uur trainen had ik nog oedeemtherapie en werd ik ingetaped omdat mijn schouder zo zeer doet… stom zeer zelfs…. en dat op dikketruiendag….. niet dat ik er wat mee doe maar je kan het maar beter weten….en hop weer op weg terug naar huis….dat wil zeggen, dat was de bedoeling…dat hop…. niks hop….. dat werd weer aankleden en de pröttel bi’j mekaar zuuk’n….. het ging iets sneller dan vanmorgen want ik had alles op 1 stoel gelegd… ik kan soms zo trots zijn op mezelf…..het was buiten strakblauw nu, zon aan de hemel en een big smile op mijn bakkes… en die zit er nu nog op…. ik zit in de kamer te genieten van de tulpies, kaarsje aan, radio aan, poezebeessies knuffels en een nieuwe puzzel…. wee je gebeente als daar ook een stukkie van weg is… dan doe ik ze bij elkaar in en verkoop ik ze op Marktplaats als 1… Ha! Dat zal ze leren, de 999stukjes verkopende huilstruiken! Want het is serieus echt stom zo’n ‘voorhetzingendekerkuitpuzzel’ …. hoogst onbevredigend!
Oja…. ik fietste ook nog persoonlijke records… omdat het kon! Blijkbaar…
ik had daar zelf niet zo heel veel weet van :-) Dat weet ik alleen als Michael met me meefietst :-) Meestal omdat zijn gemiddelde er aan gaat….
Het smaakt naar meer!
#zorolik #kleingeluk
Heerlijk Paola, het was zo’n mooie dag vandaag! Ik had het vanmorgen met wandelen (om half negen vertrokken) echt ontzettend koud, maar het tweede rondje voelde ik de warmte van het zonnetje al op mijn snoet, love it! ♥ Wat heerlijk dat je deze dag kon meepikken op de fiets.
Wat heerlijk weer even op de fiets ! En dat ontbrekende puzzelstukje is echt een rotstreek.
Binnenkort komt er een complete aan hoor. Fijn weekend lieve meis. Dikke knuffel