en dan de vrijdag…… een dag waarin ik besloot helemaal geen bal te gaan doen…. nergens heen, niks doen, alleen maar relaxen, nagenieten en ontzettend gelukkig zijn… leek me een goed plan… eerst rustig ontbijten, met een fantastisch gekookt eitje van een hele lieve meneer die wél wist waar hij mee bezig was…je bent een schat! En daarna proberen te bloggen…dacht ik…. of buiten zitten… of gewoon niks…. het was allemaal goed… ik had niks nodig die dag… voelde me fantastisch, tuurlijk deed mijn lijf hartstikke zeer, knakten mijn knietjes, was ik echt doodmoe en stond ik vooral nog heel erg op mijn benen te zwaaien maar echt, het was niks, peanuts…ik zat vol met adrenaline en wat had ik dan verwacht….
ik had de alp opgefietst, toevallig…
en ja dat vond mijn lijf best zwaar…. jammer dan, ik vond ook wel eens wat zwaar, ik had alles gegeven wat ik op dat moment in me had, ik had echt niet harder kunnen trappen maar ook zeker niet minder…want het moest wel als mijn prestatie voelen… al weet ik dat ik zonder mijn Batman echt niet boven gekomen was, het was wel een samenwerkingsprojectje… het zit zo niet in mijn aard om niet alles te geven… en soms teveel, ik wilde zo graag dat regelmatig de rem er op moest omdat mijn hart het graag wat rustiger had of omdat ik werd opgezweept door de muziek, de mensen en gewoon puur geluk… kijk mij nou fietsen zeg… de hele weg naar deze week toe was al fantastisch… ik viel af, ik kreeg conditie, ik ontmoette leuke lieve mensen, ik ontdekte hoe prachtig de omgeving hier was… ik fietste in mijn eentje tochtjes van 30 tot zelfs 60 km… midden in de natuur met vogeltjes, eekhoorntjes, haasjes en soms een enge man om me heen :-)…ik kan verder lopen, langer staan hoewel ik wel voel dat daar geen rek meer in zit, echt wandelen zal er niet meer inzitten, dat kost me teveel kracht… maar dat is dan maar zo, kijk wat ik gewonnen heb… zoveel, echt zoveel!!! Ik wilde het liefst tegen iedereen zeggen dat ik zo gelukkig was… dat ik fietsen zo leuk vond, dat ik weer wat levensgeluk had gekregen na al die jaren alleen maar in te leveren… en dat ik zelfs toen gelukkig was he, ik heb namelijk heel veel om gelukkig over te zijn…. over het algemeen ben ik een bofkont dat ik zo in het leven kan staan……maar nu….. nu staat mijn hart gewoon open te barsten… terwijl ik dit schrijf rollen de tranen over mijn wangen he… ik kan namelijk heel goed huilen van geluk… een stuk leuker dan van de pijn… want ik had die ochtend weer een behoorlijke niersteenaanval… de tweede al, net voor we gingen had ik er eentje gehad van 14 uur, en deze duurde uiteindelijk maar een paar uurtjes gelukkig…. niks zeggen en gewoon genieten… het werd er echt niet anders van…
Jenny kwam vragen of ik mee naar boven ging om ergens op een terras te gaan zitten… dat leek me niet zo’n goed plan dus ik zei al nee, dat ik duizelig was etc. tot ik erachter kwam dat ze de pizzeria een eindje verderop naar boven bedoelde…ooooh… ik dacht boven op de alp :-) nee, dat leek me heerlijk… het leek ons allemaal heerlijk dus uiteindelijk zat zo ongeveer het hele team in verschillende groepen boven te chillen, lekker te eten (wat een heerlijke salade met geitenkaas en ham… vurrukkuluk… heel wat beter dan die bruine sla die we de dag ervoor geserveerd kregen onder de groene sla boven op de alp dit was heaven, maar hee, alles was heaven die dag… het kon wat mij betreft niet kapot….we hebben daar een paar uurtjes heerlijk in de zon en schaduw gezeten… mijn neus kon weer wat roder worden en jahahahahahaaaaaaa ik smeer heel veel en vaak met factor 50 maar toch…. ik werd toch de hele week al dokter bibber door ene Ken genoemd :-) Grapjas! Ik had paar luikjes in mijn lijf best handig gevonden want ik kon die nieren wel tegen de muur smijten inmiddels :-)
Amber wilde graag gaan zwemmen en ik dacht dat het misschien ook wel een goed idee was… het zwembad lonkte al een paar dagen maar ik durfde niet… ik had de week ervoor nog een nieuw badpak gekocht want mijn badpakken hadden allemaal van die leuke triangelhesjes etc… en dat is leuk als je twee borsten hebt maar met 1 gaat dat niet meer… dus een sportbadpak gekocht maar op de 1 of andere manier durfde ik niet…heel gek want ik denk dat iedereen ziet dat ik maar 1 borst heb, ik kan geen prothese op die plek hebben omdat de huid heel snel geprikkeld is, ik heb al een aantal keer een gordelroosinfectie op die plek gehad en ontstekingen, afgelopen januari was er nog weer een glas vol wondvocht uitgehaald….. je hebt er geen bal aan he, ik heb liever champagne :-) dus ik kies ervoor om geen prothese te dragen, de operatie die ik voor ogen heb (deepflap, buikvet gebruiken om een borst te maken zit er ook nog even niet in omdat dat een ontzettend zware operatie is waar mijn artsen niet aanwillen…en ik begin te vermoeden dat dat misschien wel nooit meer kan… het is wat het is en eerlijk gezegd vind ik het ook echt niet meer erg om mijzelf in de spiegel te zien…. ik heb er vooral last van dat anderen er misschien wel iets van denken…. hoe belachelijk is dát…. deal with it he, ik heb maar 1 borst maar die andere, die rockt de pan uit hahaha…..
maar goed, terug naar het zwemmen….er zit zonder overdrijven een behoorlijk gat op de plek waar mijn borst zat… ik dacht altijd dat ik gewoon plat zou worden, niemand had me voorbereidt op een krater en door het afvallen gaat dat allemaal steeds strakker staan….dat is vooral lastig en pijnlijk voor me maar echt, ik schrik niet meer van mijn eigen spiegelbeeld… het is wat het is, 1 borst en 1 krater…. 1 berg en 1 dal…. hmmm misschien moet ik de alp op mijn linkerborst laten tatoëren en mijzelf in het dal omhoog fietsend :-)… strak plan paool…ga ik later maar eens uitwerken… maar in een strak badpak ga je dat dus zien… ik had dus al dik vier jaar niet meer gezwommen… dus nee, niet voor mezelf vond ik het erg maar voor iedereen die het zag… je kan er maar druk mee zijn… waarop die lieve Jenny zei, Paool, ik laat mijn zwemprothese uit en dan gaan we samen… ik schoot even helemaal vol… wat ontzettend lief van je Jen… echt! Dus besloot ik het maar te durven….eenmaal op de kamer wilde ik al weer bakzeil halen maar Rob zei, het is nu of nooit Paool… als je het hier niet durft ga je zeker weten nooit meer een zwembad in….klopt… doen dus….hahaha mijn medezwemmers denken nu, WTF is er allemaal aan dat zwempartijtje vooraf gegaan… maar dat dus… gedoe…. ik was zo gespannen…. dank voor de thumbs up toen ik eenmaal binnen kwam…. en het was heerlijk om te zwemmen… dat wil zeggen… zwemmen? ik kon niet meer zwemmen, mijn arm stond zo strak dat ik maar met 1 arm rondjes kon draaien in het begin, later kon ik wel wat slagen maken… dat is raar…
Daarna heb ik een poos zalig in een ligstoel liggen zonnen… wat een heerlijkheid zeg… helaas was ik inmiddels zo melig als een deur en dan sla ik door….zet daar een Ken bij die poses aan het oefenen was voor de nieuwe l’homo en een Peder (gniffel) Frank die op zijn buik in de voorgevormde stoel ging liggen omdat de achterkant bruin moest worden,maar heel benauwd vroeg of we hem er weer uit konden rollen, Batman die bezig was met een plaktattoo en het is feest….ik heb serieus in jaren niet zo hard gelachen, pijn in mijn buik gewoon… tranen over mijn wangen toen Ken in slow motion over het balkon liep omdat David Hasselhof even ging zwemmen…. ik keek zo eens rond, en flapte er toen uit dat je met de beste wil van de wereld van mijn harry’s geen Pamela Andersson meer kon maken…..buikpijn echt…. zo melig, zo lekker om ongedwongen keiharde grappen te maken en vooral heel erg gelukkig te zijn… ik geloof zelfs dat er foto’s van zijn maar die zijn onder embargo :-) Gelukkig had batman factor 50 bij zich en kon ik heerlijk een paar uurtjes daar blijven….
Daarna lekker chillen op het gewone terras en ik wilde graag online… samen met Frieda… ik geloof dat we een uurtje of tig bezig zijn geweest om een mailtje te versturen of niet? maar wat hebben we weer zitten giebelen en lachen… om niks, om alles, om gelukkig zijn…
Batman had een cadeautje voor me, oh wow…waarom? maar wat leuheuk….
en ik kreeg een fantastisch shirt!!! Een roze… hij had zelf een zwarte aan…. in maat M wat ik op zich vrij spannend vond maar hee, appeltje eitje… zij die altijd XXL en meer aan wilde om zich in te verstoppen zegt hoi in maatje M…maar echt, dat shirtje, zoooooooo gaaf :-) Dus daar moest een foto van gemaakt worden voor op facebook… reminder: verbrande neus, haar op standje treurig, pandahoofd en heel moe, dus of Thijs even een foto wilde maken… dat wilde Thijs wel…. toen nog wel…..tot ik de 1 na de andere afkeurde… dat lag niet aan Thijs he…. dat lag aan mij…. ik zag d’r gewoon niet uut… het werd overgenomen door Peder maar die was er nog sneller klaar mee….echt he, had ik dat geweten, had ik even mijn haar gedaan, make up goed, maskertje gedaan, botox ingespoten en wat bananensliertjes gerookt…. maja… dat had ik niet he…. Batman was het inmiddels ook zat en die zei dat ik moest kiezen en wel nu…. neeeeeeeeheeeeee niet, gewoon niet maar ja… wel dus… en die foto werd geliked door de hele wereld….zul je net zien…
(klik voor groter of rechtsklikken en afbeelding bekijken, dan kun je hem vergroten… het is te erg….)
maar dat shirt, echt…zo gaaf!! Ik had de neiging om als een kind tegen iedereen te roepen dat ik een shirt had gekregen van Arjan, sterker nog, volgens mij heb ik dat ook de hele avond gedaan… kijk nou wat ik heb gekregen, kijk nou….. ik heb hem aangetrokken en niet meer uitgedaan….beetje sneu is het wel he :-)
I’ve Done It
toevallig!
echt die draag ik zo vaak mogelijk de komende tijd
(Ik had hem zelfs de dag erna weer aan, (neeeeeeee Thijs, ik had er niet in geslapen)
En toen moest de feestavond nog beginnen :-) Ik was van plan om ernstig vroeg naar bed te gaan maar ik had al snel in de gaten dat me dat niet ging lukken… ik wilde deze week eens wel met elk circus mee en ik had het ontzettend naar mijn zin met mijn gezelschap… ik hou de conversaties nog maar even voor mezelf maar spannend was het :-) Sorry dat ik niet met je kon dansen Amber, maar ik beloof dat ik het een keertje goedmaak hoewel ik natuurlijk niet kan dansen en zeker niet naast jou… maar ik stond werkelijk weer te zwaaien op mijn benen, alles bewoog en dat zonder alcohol… uiteindelijk eindigde iedereen die er nog was op de dansvloer en werd ik midden op een tafeltje naast de DJ geparkeerd aan de zijkant van de dansvloer.. voordeel van veel in een rolstoel zitten of op bed liggen, ik dans ook op een tafel, kan ik niet zoveel aan veranderen…. shake that ass mensen….:-)
Ik heb een heule leuke foto van DJ Drank :-) maar ik zal hem niet zomaar plaatsen… (had dat gisteren maar bedacht hoor ik Frieda nu denken :-) Wat een fijne avond, hoewel de bierdouche op een niet nader te noemen plek van mij niet had gehoeven…. ik noem geen namen hoesthoeshoestthijshoesthoest maar laten we het er op houden dat het er best raar uit zeg :-) gelukkig waren de meesten toen al naar bed… om over het huwelijk nog maar te zwijgen :-) Kortom heerlijke avond…
ik durf te beweren dat dit hands down 1 van de gelukkigste dagen van mijn leven was…
ps…wat dat shirtje betreft: eenmaal thuis heb ik hem gewassen en gestreken… mind you… ik strijk NOOIT tenzij het een bloes is en het moet anders strijk ik nooit) En dan ziet dat er zo uit….can I hear Blij Ei?
het is dat ik ziek ben, ik zie er iets minder flori uit nu maar anders had ik zo over straat gelopen de hele dag
Dit is voor mij geluk…hier was ik bij en net zo gelukkig denk ik… de tekst die alles duidelijk maakt…
Hé, hallo!
Kijk mij eens het gras zien groeien.
En iedereen maar denken da’k niks doe,
Maar niets minder waar.
Want al ben ik dan niet klaar.
Ik ben de wedstrijd met de Beatles en buren moe.
Hé, hallo!
Kijk mij eens de wolken breken,
Liggend op mijn rug hier in het gras.
Verslagen, maar preciezer,
De gelukkige verliezer.
Van wat een wedstrijd met de Beatles en de buren was.
Alles moet aparter dan apart.
Alles moet bijzonder en daar alles maar dat alles weer moet.
alles moet unieker dan uniek.
alles moet bijzonderder dan alles wat allang bijzonder was.
wat de beatles en de buren was.
La la la
La la la la la la la
La la la la la la
La la la la la la la la la
En voor de rest moet je bij de Beatles en de buren zijn!
dankjewel Wim! Zo gaat het mij ook steeds :-)
dankjewel Gijs!! Ik hoop zo dat het overkomt hoe ik het bedoel… maar dat weet jij denk ik wel… sommige dingen zijn niet in woorden te vatten he, die moet je meemaken
Heej Paola, ik geniet met je mee
Genoten van dit verhaal met een lach en een traan,heel mooi, groetjes Wim