normaal is niet meer normaal…en ik was al niet normaal dus dat is een hele happening in mijn hoofd… ook het feit dat ik in een paar zinnen al vier keer normaal heb gezegd geeft het abnormale gevoel in mezelf goed weer… het is een zoektocht he… vooral bij mezelf merk ik. Ik had bedacht om vandaag een stukje te gaan fietsen… en om op afstand even bij mijn mams te gaan kletsen van de week….word ik vanmorgen wakker met een droog kuchje en hoofdpijn… ik voel me niet lekker en dan is het beter om thuis te blijven he… maar ja, mijn hoofd vind dat stom…sterker nog, ik ben er zo gefrustreerd door, alsof het universum op alle manieren wil laten weten dat ik thuis moet blijven… mannoman, ik moet wel heel wat karmapunten hebben verloren de afgelopen tijd vrees ik LOL…. me and my filthy mouth….maar goed, ik weet het niet… ik heb een corona dip!! Ik denk dat die bij iedereen af en toe voorbij komt… je kan het allemaal nog zo positief en blij en vrolijk en kijk mij dit eens trotseren aanpakken maar feit blijft dat ik echt te veel alleen ben… mijn lief werkt nog steeds gelukkig maar die moet erg vroeg weg en gaat op tijd naar bed… ik praat inmiddels niet alleen maar tegen de katten maar ook tegen de radio, (buiten he… ik hoorde het me net een paar keer doen…sorry buuf…I’m going slightly mad) en tegen een stoel die in de weg staat of het brood dat ik sta te smeren… en dat moeten jullie niet onderschatten he…ik heb hele gesprekken met mijn boterham met pindakaas… en voor het geval jullie me raar vinden, pindakaas heeft echt leuke dingen te zeggen… we maken echt grapjes samen :-)
Maar alle gekheid op een boterham met pindakaas… ik heb me vandaag al drie keer omgekleed als in mannoman wat zie ik er stom uit… het zal wel meevallen, stom zit in mijn hoofd denk ik. On the bright side, ik haak veel bengeltjes, ik luister veel muziek, en ik lees ontzettend veel en ik geniet enorm van dit mooie weer. Wat een cadeautje is dat! En ik geniet van alle online contacten…wat is dit toch een zegen he, dat videobellen, internet, whatsapp en al die lieve mensen om me heen… in de jaren tachtig waren we gek geworden denk ik…alhoewel…ik kijk eens naar foto’s en besef dat we dat eigenlijk al waren… gelukkig krijgen we allemaal weer hetzelfde kapsel als toen :-) En ik hou van retro…dus hee… dat gaat goedkomen… hoewel mijn retro meer naar 1960 en 1970 neigt :-) en Hair is mijn allerallerfavo musical! We zijn rond :-)
Van de week kreeg ik van Monique een prachtige tekening. En ik haakte bengeltjes voor haar… we zijn er beide blij mee. Hoe mooi is dat..het maakt blij om mensen blij te maken he…. en vanmorgen lagen mijn allerfavorietste melkreepjes van de lidl in de plantenbak…Helga had ze me gebracht…en ik zeg niet welke he….want dan gaat iedereen ze opeens eten ofzo… gniffel…. maar zo lief, zomaar omdat ze wist dat ik daar echt verslaafd aan ben… die kleine dingen slepen me er doorheen. En ze komen zo de boodschappen brengen, ook zo fijn…vooral ook om te zien wat ik ook alweer bedacht had een halve week geleden… echt een chemobrain kan zo verrassend zijn. Hmmm, misschien moet ik mezelf eens een bloemetje sturen…. en er dan geen kaartje bij doen….gewoon om mezelf te fucken…. zo rol ik…..
Maar echt, ik zie mensen in onze groep kaartjes sturen gewoon omdat ze elkaar willen steunen, of gewoon een lief woord en wat steun… en ook heel heel veel lachen… dat is voor mij het belangrijkste, humor helpt…altijd! En ons Pay it Forward systeem maakt heel veel mensen blij en ik ben er fier op dat ik die groep samen met de andere Dots mag beheren. Wij proberen op alle manier om het voor iedereen een beetje leuk te maken in deze tijd….maar dat kan alleen maar omdat de groep zoveel leuke meiden heeft die dat ook doen. Hartjes voor julie allemaal.
Dus blijf vooral doorgaan met elkaar blij maken in deze tijd, steun de ondernemers… ik merk dat ik daar veel meer bewust van ben. Het brengt ook veel, de tijd van onzekerheid en angst maar ook van zelfreflectie en pas op de plaats…. hoewel ik nu wel uitgereflecteerd ben hoor…ik weet wel hoe ik erover denk..ik vind mezelf oervervelend bij tijd en wijle….ik wil wel graag weer horen hoe anderen over iets denken… en zeggen dat het stom is omdat ze het niet met me eens zijn… en hee.. wat een rijkdom, deze tuin….net als ik dit schrijf komt er een windvlaagje voorbij met een heerlijke bloesemgeur, de vogeltjes fluiten en er wast zich een merel op de bol in de vijver… ik voel zo mee met de mensen in verpleeghuizen die echt niet meer naar buiten mogen…ik zou totaal gek worden. Nog gekker dan nu…het voelt echt onmenselijk… dus ik tel mijn zegeningen..ik hoest nog maar een paar keer vandaag en ik ga van de zon genieten… in mijn MP gelukje… een rokje van Vrolijke Famkes….noh…. dat ga ik maar eens doen vandaag…. een vrolijk famke zijn!
En oja, mocht u een lens verliezen in de douche…. ik ben er zo goed in om ze terug te vinden…op de knietjes in de douche… .na een half uur was ie gelukkig terug. Rob kan voorlopig toch weer uut zien döppes kiek’n! En dat zijn toch weer twee of drie jurkjes he… Ha!
Wat schrijf je leuk. Nu ook eens je blog gelezen. Het is een moeilijke periode. Hopelijk vermaak je je verder nog.
Groetjes en een fijn weekend, Githa
Hahaha wat heb je er weer een heerlijk verhaal van gemaakt. En die foto van jou met de koekjespot, hahaha! Dat hoofd van je! Verder is het gewoon allemaal heel herkenbaar: proberen om er toch het beste van te maken, af en toe zo’n pleuris-dip, de meiden in de groep, al het moois wat om ons heen ontstaat door deze crisis. Hang in there babe! ♥
Lieve Paola,
Mannoman, wat kan jij lekker lullen…euh typen zeg! Jij voelt je de ballen, maar maakt mij er mee aan het lachen! Praten met een boterham is echt zo gek niet hoor, ik praat hier regelmatig met levende medebewoners, maar die zeggen soms minder terug als mijn brood met pindakaas, dus koester die goede gesprekken zou ik zeggen! Lieve schat, het gaat allemaal vet langzaaaaaam en slooooom, maar corona gaat voorbij en dan fiets je je lekker weer een ongelukje (naja dat dan weer liever niet), ik hoop voor ons allen (vandaag ook een coronamoedagje) dat het snel over mag waaien! Dikke kus!
Weer zo leuk neergepend, bedankt voor de lachsalvo’s
Paola zit in de corona dip en dat wordt vervolgens met zoveel humor en vrolijkheid beschreven dat het tóch weer leuk is.
Ik vind dat zó knap hoe jij altijd the bright side weet te vinden, dat verdient respect, je bent een topper
Jouw verhalen zijn een goed medicijn voor een mens !
Oh mop, if my cats could talkzou je een beredikke knuffel willen geven maar ja…je woont te ver én dat mag weer niet in deze tijd…en dan zit ik net even virtueel wat te mopperen bij je, voel ik me dus weer een muts…yeah I know, niet doen enzo maar ja dat muts zijn dat gebeurt sowieso wel vaker hier…nu helemaal want ik praat erg veel tegen mezelf enzo dussss…herkenbaar op diverse vlakken.