waarom weet ik niet maar ik zit op de grond met iemand te praten…
“Hoi”, hoor ik opeens
ik kijk op, lange benen en nog hoger een brede lach…
“oh”, zeg ik en ik vlieg haar in de armen
ze ruikt naar LouLou en ze voelt zoals ze altijd voelt…
“ik heb je zoooolang niet gezien”, fluister ik terwijl ik haar knuffel
“ja, daar zijn ze daar niet zo goed in”, zegt ze terwijl ze naar boven wijst…
ik snap het niet… maar dat maakt niet uit want ze is er, nu en ik voel haar warmte en zie de zon in haar haar…
“maakt niet uit, maar wat ontzettend fijn om je weer te zien, ik heb je zo gemist”…
ik kan haar ook niet loslaten.
Om me heen klinkt gepiep en zien we allemaal kleine vogeltjes…
“kijk”, zeg ik, “de vogeltjes zijn uit het nest gekomen…wat veel!”
het gepiep wordt harder…
en harder

ik moet mijn ogen open doen
huh, ik lig opeens in bed
Op de achtergrond hoor ik de kleine vogeltjes fluiten buiten in het hokje.
oh, ik sliep…ik was even op bed gaan liggen lezen en ik ben in slaap gevallen…heel vast merk ik…. ik kijk rond… net was ze nog hier…
ik had het kunnen weten, die lange benen waar ik naar omhoog keek, het leken wel stelten en ze gaf een beetje licht…maar ik vond dat vrij normaal…ik vond alles normaal… ze was er gewoon en het voelde zo echt

Ik weet niet of ik dankbaar moet zijn voor deze droom of juist boos, er zit een knoop in mijn maag… het maakt het gemis zo heftig, zo rauw weer… over een maand is het 4 jaar geleden dat ik je vast kon houden… dat deed ik ook, zoveel ik kon…

en ik mis het!

Het litteken op mijn hart is een beetje opengesprongen en daar is de hartzeer weer. Rauw, hard en pijnlijk… en ik voel me bekocht….en ik kijk naar boven… eenmaal boven is boven he… geen weg terug, zelfs niet om te knuffelen.. of soms toch… in een droom die bedrieglijk echt was.