Januari is een kakmaand.
zo dat is eruit!
Ik geniet altijd zo van die tijd naar de kerst toe, warmte, licht… heerlijk die knusheid… en dan komt dat oeverloze geknal het nieuwe jaar in en dan is daar januari….
die maand waar geen einde aan komt…
Ik heb altijd een beetje de blues in deze maand. Joh, Paool…je zou het niet zeggen…*rolt met de ogen*
Vandaag was de challenge in onze groep, wat je zou veranderen aan jezelf in dit jaar… uitgaande van kleding… dat weet ik eigenlijk niet maar ik denk niet dat ik daar veel aan zou willen veranderen…misschien hier en daar wat vaker de boks aan doen… en vooral kleurig en blij mezelf zijn. Of zoals de blikken vandaag in de COOP meer “gottogotwathetdiedanallemoalan” maar daar tegenover staan ook veel lieve complimenten en leuke reacties van mensen…. de kaasmevrouw noemt me die leuke retrodame en iedereen wil mijn jas stelen…. zelfs in het theater hoorde ik dat hij wel snapte dat ik die kabouters terug wilde hebben LOL…..
maar verder zijn er wel wat dingen waar ik veel over nadenk. Want ik ben vooral best heel veel blij….maar mijn zelfbeeld is echt niet tof…
- Niet zo hard zijn voor mezelf. Ik zal nooit tegen iemand zeggen dat ze een vieze vetklep is of dat ze veel te dik is voor al die leuke jurkies bijvoorbeeld… echt nooit. Niet in het minst omdat ik dat ook nooit van iemand vind. Oprecht niet. Maar waarom doe ik dat dan wel tegen mezelf als ik in de spiegel kijk….. waar komt het vandaan dat ik mezelf zo haat soms… echt ik ben onvoorstelbaar gemeen en hard…maar alleen tegen mezelf… raar gedrag. Ik moet daar mee ophouden… en wel nu!! Want het is echt niet nodig… ik benoem echt nooit de dingen die wel goed aan me zijn maar ben een kanjer in het afknallen van mijn minpunten…
- De kerstkilo’s moeten er weer af…ik word er ongelukkig van. Punt. Period!
- Stoppen met verontschuldigen en sorry zeggen… ik doe dat veel te vaak…meestal voor dingen waar ik me niet voor hoef te verontschuldigen. Er knalde vandaag in de supermarkt iemand heel hard in mijn rug, en ik zei sorry… I rest my case…
- De knop moet om… ik heb zoveel verdriet van het feit dat ik ws niet de alp kan fietsen dit jaar… ik las dat de inschrijving al bijna vol was. Dat geeft onrust want eigenlijk wil ik toch wel graag… aan de andere kant besef ik dat het me de afgelopen jaren heel veel gekost heeft en dat ik met mijn hoofd moet denken soms. Om niet te zeggen…dat ik moet dénken en niet mijn gevoel alles moet laten bepalen. Hoewel dat in veel gevallen beter is is het dat niet als het om mijn gezondheid gaat want dan ben ik rupsje nooitgenoeg en moet ik daar ernstig voor boeten….. Het gaat lichamelijk niet goed met me… stapjes terug zijn altijd makkelijk als je denkt dat het gewoon iets is wat tijdelijk is…stapjes terug omdat het er naar uitziet dat dat voor jou voorlopig hoognodig is zijn stom. Maar boos en gefrustreerd zijn maakt niet persé een leuker mens van je (no shit Sherlock)… dus de knop moet om. Het is wat het is… loslaten, kijken wat je wel kunt en ga ervoor… en dat geldt niet alleen voor het alpgebeuren maar eigenlijk voor mijn hele leven. Niet koste wat kost vasthouden maar loslaten en rust nemen en grenzen niet alleen herkennen maar er ook rekening mee houden. En wie weet wat het me nog gaat opleveren…
- En verder wil ik vooral veel van hetzelfde, veel #kleingeluk veel #zorolik en heel heel heel veel lachen!
❤️ Bedankt voor je eerlijk en open schrijven. Wees zoveel mogelijk jezelf en hou op met sorry zeggen! En ja januari en o ja februari zijn oer saai en mogen Julien augustus worden.
Kippenvel en tranen van jouw stukje, want o zo herkenbaar… hoe f*cking moeilijk is het om te accepteren wat is maar wat je liever niet zo zou zien. Zelfliefde is de key tot alles, als je die key dan ook maar makkelijk kon vinden!! Voor mij was de start om om me heen te kijken en tot me door te laten dringen dat het niet zomaar is dat er zoveel lieve mensen om me geven, dat heeft een reden, namelijk IK. En van daaruit ben ik positieve briefjes aan mezelf gaan schrijven en steeds mezelf erop gewezen wat er mooi, leuk en lief is aan mij. En verrek…het hielp!
Jij inspireert mensen, met je blog, met je prachtige outfits, met je zelfspot. Ik ken je verder niet maar voor mij straal jij ongelofelijk veel kracht uit. Dankjewel daarvoor.
En laten we wel wezen…januari is gewoon een kakmaand
Xx Sonja
Mooie jurk bij een mooie vrouw, en kerstkilo’s; dan is er meer om te knuffelen.
Een stapje terug is extra zwaar omdat je misschien dat stapje vooruit nooit meer maakt( of is dat alleen mijn angst en realiteit. En die Alp… fiets je hier de berg bij Rhenen nog een keer en dan door voor een kopje koffie bij mij.
Lees graag jouw stukjes lieverd, sterkte weer in t nieuwe jaar en hou van jezelf
Knuffel Ellen
Een lach en n traan, dat geef je me door je blog. Helaas voor n deel herkenbaar. We moeten onszelf steeds de goede richting op blijven sturen. Januariblues demp ik door de voorpret van n vakantie naar de zon in Februari (elk jaar ). Sta jij open voor de term ‘zelfliefde’? Google maar wat rond, misschien kom je iets tegen wat jou kan ondersteunen.
En hoe grappig dat je in de collage de datum van volgende maand zet wishfull thinking
Lieve Paola.
Jouw blogs komen altijd binnen. Jij zet me weer op mijn voetjes. Ook ik heb moeite met de opstartfase van het nieuwe jaar. Verwachtingen altijd groot..achteraf valt ut altied tege’n…lijkt het. Meer genieten van alle “krentjes”…dát moet het moto zijn! (dat idee hierboven van Annemarie lijkt mij wel wat)
Lieverd, hoop voor jou en allen die dit lezen, dat we oog blijven houden voor alles wat het mooi maakt, maar ook oog voor elkaar én daarbuiten. En niet zo hard voor jezelf zijn in die spiegel. Ook jij mag er zijn!! Je inspireert me dagelijks..met veel levenswijsheid, humor en je kleurrijke bijdrages hier en op de “groep”!!
Go for it…good goan!
X Karin
Lieve paola,
Ik hoorde laatst van iemand die ook echt in een rollercoaster van gevoelens zit, van een heel goed jaar kwa gezondheid, tot weer bijna niks kunnen.
Ze gaat aainkomend jaar een pot met briefjes bij houden. Waar Ze elke keer als ze een leuk moment, een gelukzalig gevoel ervaart, of zomaar iets waarvan ze een lach en fijn gevoel krijgt, opschrijven, en in de pot bewaren. Tot het einde van het jaar. En die kan ze dan in die rot maand ” januari” terug lezen, en dan tot de conclusie komen. Dat ze buiten de shit van gezondheid. Ook heel veel leuke momenten mee maakt. En je stiekem toch vergeet.
Ik vond het een goed idee….misschien heb je er iets aan.
Xx Annemarie