een tijdje geleden kwam via via de vraag of ik aan een interview mee wilde werken voor het blad “mijn geheim”… ik word altijd een beetje giebelig van die titel want in mijn beleving moest ik dan wel met iets heul spannends komen: “overdag is zij rustig aan het knutselen maar ’s nachts knutselt ze hele andere dingen” dat werk…maar niets bleek minder waar…. dat soort geheimen mocht ik rustig voor me houden gelukkig… u kunt weer rustig slapen… of niet natuurlijk….

maar ff terug naar het interview… daar moest ik even over nadenken of ik dat wilde… want moeilijk moeilijk enzo… en toch wel even flink uit mijn comfortzone… tot ik het van de andere kant bekeek, toen ik de diagnose borstkanker kreeg was ik heel erg op zoek naar verhalen van lotgenoten die me konden helpen en ik heb daar heel veel aan gehad…. ook als de verhalen niet positief en rooskleurig waren had ik er veel aan, ze lieten mij zien dat ik toch misschien weer een manier kon vinden om door te gaan… dus al is er maar iemand die een beetje steun of vertrouwen van mijn verhaaltje krijgt is het al de moeite waard vond ik maar zo… dát en het feit dat ik 2climb2raise kon noemen en misschien daardoor wel weer mensen zou kunnen bereiken om ook die fantastische ervaring mee te maken…dat zou helemaal mooi zijn… en dus maakte ik de afspraak voor het interview en kletste ik een uur in de rondte… dankjewel Jenneke dat je daar een kort maar krachtig verhaal van gemaakt hebt.

(klik voor groter)