mijn zeven maanden revalideren zitten er zo goed als op… fysiek heeft het me helaas niet gebracht waar ik op hoopt, er is totaal geen verbetering en de problemen lijken eigenlijk alleen maar meer te worden… daar kunnen zij niets aan doen hoor, echt niet… inmiddels is er een overbelaste bilspier bijgekomen en twee slijmbeursontstekingen in mijn beide heupen… ik heb door de pijn natuurlijk een erg verkeerde houding aangenomen en alleen maar meer problemen gekregen….maar het is echt heel erg frustrerend om zo lang zo hard te werken en er echt zo ontzettend veel energie en goede moed in te steken met niks geen vooruitgang….fysiek dan….gelukkig wel de manier waarop ik probeer om te gaan met mijn beperkingen, daar heb ik zoveel van geleerd… niet dat het nu altijd goed gaat maar ik kan het een stuk beter, plannen, vraag heus al wat meer hulp, hoewel dat nog wel een aandachtspuntje is *jahahahaaaaa ik weet ut…kuch*,  dag indelen, niet al te veel tegelijk doen, hulpmiddelen gebruiken, hoewel ik daar een enorm dubbel gevoel bij heb (trippelstoel moest ik weer inleveren, net toen ik eraan gewend was geraakt, en de douchestoel krijg ik ws ook niet via de WMO en moet ik dus zelf aanschaffen… , als je alleen al leest hoe ontmoedigend ze te werk gaan als je een aanvraag in wil dienen word ik al zo verdrietig dat ik afhaak) het maakt me boos… omdat ik toch een beetje het gevoel krijg dat ik zeur of eigenlijk niks heb… ik weet dat dat niet waar is hoor maar wat een negatief/zogenaamdpositief verhaal worstel ik door… u wilt iets aanvragen bij de WMO, gaan we eerst eens kijken wat u zelf kunt doen, want is het niet hartstikke fijn om het zelf op te lossen? Het staat er echt…. zo neerbuigend… ik ben er dan al klaar mee… steek het ding maar waar de zon niet schijnt, ofzo……..

maar verder, niets dan lof… ik ben heel blij dat ik deze stap heb genomen omdat het een grote verandering in mezelf heeft gebracht… ik gebruik een rollator en die drempel overstappen heeft me veel opgeleverd… weer lopend naar de winkel kunnen…het lijkt niets maar voor mij echt een overwinning…. ook dat vind ik nog moeilijk hoor, eigenlijk zou ik hem bijvoorbeeld ook in het theater willen gebruiken omdat we daar vaak ver moeten lopen/slenteren maar dat durf ik dan weer niet… je kan je maar druk maken over wat andere mensen van je denken he… of dat ik mezelf al van de trappen in het theater zie donderen omdat  ik even te ver doorloop ofzo… ja nu kunt u wel lachen maar in het leven dat ik leid zijn dat reële mogelijkheden he…het is eigenlijk gewoon heel erg meegenomen als het goed gaat…. fijn maar natuurlijk ook jammer voor iedereen die hoopt op een leuke voorstelling :-)

dus ik heb de komende week maar twee afspraken in het ziekenhuis en het idee dat ik na maanden echt een poos vrij ben, het voelt als vakantie… ik ga woensdag met Esther cakepops of iets lekkers maken om ze te bedanken, daar heb ik zin in! Hoewel Rob bijna van de stoel viel van het lachen toen ik dat zei, tsssssk… alsof ik zo beroerd ben in de keuken… ik mag waarschijnlijk van esther best wel de oven aanzetten ofzo… of de boter aangeven…. dat kan ik namelijk best heel goed enzo…  of de spikkeltjes tellen die we misschien gaan gebruiken… gewoon iets echt heel belangrijks… dat snapt u ook wel….en dan heb ik as vrijdag een heerlijk baddag bij Patricia…ga ik samen met acda en de munnik in bad.. en vakbladen, en lekkers en cola light en chocola…..ha… ik maak wat mee mensen… retespannend dat leven van mij :-)

Het boek “ik” komt in september uit en daar hebben we een bijeenkomst van met alle modellen… hartstikke spannend maar het lijkt me zo leuk om iedereen te zien… en zojuist hoorde ik het supernieuws dat we heerlijk een weekendje met de lotjes gaan highteaën en overnachten in het theater hotel in Almelo…ik zou in eerste instantie niet meegaan maar ga nu toch mee… omdat er gewoon verschrikkelijk lieve mensen zijn… echt, die borstkanker heeft me zoveel ellende gebracht maar in de puinhopen ontstaat  zomaar opeens ook iets moois…soms is het heel fijn om wel met een circus mee te kunnen als je veel circussen aan je voorbij moet laten gaan…ik ben zo zo blij…..hoe ontzettend leuk is dát!! Waar heb ik het aan verdiend denk ik dan he…. maar ik kijk er so naar uit…als je blij ei opzoekt in het woordenboek staat daar een foto van mij… waarschijnlijk met vegen mascara en eyeliner op de wangen… dat dan weer wel.

kortom, ik ben zo blij met alle lieve mensen om me heen!!!