ik probeer altijd een gedichtje te plaatsen op Facebook of op mijn blog op deze dag…. soms iets liefs of een blij versje of iets moois…. dit jaar vind ik het lastig…. ik voel me eenzaam en heb werkelijk de beroerdste week sinds tijden, morgen geef ik mezelf een ontzettende schop onder mijn gat om er weer tegenaan te gaan… het is klaar nu met huilen en depri zijn… dat is zo 2015…. dat stomme huilen……als iemand boe zegt jank ik al….. het doet niks voor mijn teint en al dat snot… zo niet sexy…. bijna net zo erg als pantykniekousjes…. dát gevoel… zo’n afgeknepen kousje die vaak net onder een rok uitpiept… ook wel sexremmers genaamd , maar goed, ik dwaal af… voor ik het weet heb ik het over welke sexremmers er nog meer zijn…. dat zou best gek zijn

mijn hoofd zit vol, ik maal maar door, vind geen rust, ik zei van de week al tegen Tallie en Michael, ik wil helemaal niks meer, gewoon niet…. ik heb zin om de auto te pakken en te vluchten naar een warm land en daar op fietske te stappen met mijn hoofd in de zon…. dat grijze weer…ik heb er nooit last van gehad maar dit jaar… ik haat het! Hopelijk krijgt mijn lijf weer een beetje rust na al het gedoe en kan ik me bezig houden met de leuke dingen des levens… zodat mijn vrienden weer gewoon met me kunnen praten zonder dat ik in tranen ben… van de week zei iemand tegen me dat ze altijd zo’n bewondering voor me had, dat ik altijd weer een lichtpuntje zag en uitging van de mogelijkheden…. believe me, soms is ze wieberen, dat blije ei… soms komt mijn inner bitch even bovendrijven…gelukkig is zij het… zolang die inner goddes maar 50 tinten wegblijft vind ik alles best mensen…..inner bitch it is…. maar daar ben ik serieus na een dag of wat wel klaar mee,

maar goed, inner bitch kan weer op vakantie wat mij betreft…naar Siberië ofzo…. dan kan ik weer gewoon mezelf zijn…. zo’n irritant blij mens die overal iets moois in ziet…. daar voel ik me toch een stuk beter bij…. ik ben niet zo van dat boze gedoe, veel te vermoeiend om de dag zo door te komen….  gelukkig was de kapster er vanmiddag, kleurtje er weer in… het begin is er!

 

enne….gisteren was ik in het ziekenhuis en daar zag ik dit hangen… soms moeten dingen zo zijn, hopla Paool… get over it!….voor Arjan mij Calimero gaat noemen :-)