gisteren was het dan eindelijk zo ver, de flipje toertocht stond op het programma… het was nog even spannend of het wel door kon gaan want na de 40 graden die het vrijdag hier aantikte zou het zaterdag een dag worden met code oranje en onweersbuien, regen en meer van dat gedoe… niet tof! Als het onweert ga ik niet fietsen maar regen gaat me niet tegenhouden… en die afkoeling vond ik wel een hele fijne bijkomstigheid, let wel het was 27 graden maar hee, dat is afkoeling he…

Wat een fijne goed georganiseerde tocht was dit zeg… mooie gelegenheid om te starten, goede parkeerplaatsen, route uitstekend aangegeven (op een enkele uitzondering na maar ik zal geen namen noemen hoesthoesthoestmichaelhoestedwinhoest misten een bordje en die haalden ons tien kilometer later weer in… ik denk dat ze naar Arnhem waren geweest inmiddels :-) maar verder, echt top! Leuke opzet, bewaakte fietsenstalling, een bon voor een bidon, en een bon voor pasta en nee dat was geen chocopasta begreep ik later… ik ging uit van een pot Nutella, logisch toch?

het was echt heerlijk weer om te fietsen, we hebben twee buien gehad maar verder, super! We hadden geen idee hoe we het zouden doen, 85 km is voor ons een behoorlijke afstand maar het ging lekker, mooi tempo voor ons tweetjes, zo rond de 20 en er stond echt een straffe wind… maar echt serieus, wanneer niet? ik geloof dat het hier altijd waait zelfs als men zegt dat het niet waait…ga maar eens een rondje fietsen langs de IJssel ofzo… wind! Maar het mocht de pret niet drukken, wij reden rustig door… helaas kreeg ik weer pijn aan mijn kont… ik gok dat er toch een ander zadel moet komen voor me…of een aantal betere fietsbroeken maar dan moet eerst Winston of Gaston even aan komen waaien (en ja pun intended) want ik vind het allemaal reteduur (en ja, weer pun intended) :-)

Mooie omgeving, prachtige wolkenluchten en lekker fietsen, wat dut mi’j wat vandage… ik had verder niet op het routekaartje gekeken maar ik vond dat er na 60 km nog best een stevig klimmetje inzat.. ik dacht nog, goh, het lijkt wel op de Grebbeberg (lees ook vooral het verhaaltje bij de link) laat ik eens terugschakelen want ik zat nog op het grote blad te pielen… eenmaal boven herkende ik de begraafplaats en viel het kwartje…misschien had ik beter gewoon onderaan kunnen schakelen…. desalniettemin en niettegenstaande en nog meer moeilijke woorden, ik had wel dik drie minuten van mijn PR afgereden zag ik later…zo voelde het niet kan ik u zeggen… maar ik ben best een beetje trots op ons… deden we toch maar…wie had dat gedacht… ik zeker niet…. mensen die me langer kennen en een tijdje niet gezien hebben zeggen als eerste, jemig wat ben jij afgevallen zeg…en als ik vertel dat ik fiets zijn ze flabbergasted… maar toch wel met ondersteuning he? ehm nee… dat niet… echt ze vallen bijna om…. ik moet eerlijk bekennen dat ik links en rechts en achterstevoren wordt ingehaald… en die 60 plusser die een melodietje begon te fluiten terwijl hij ons in ging halen toen wij tegen de wind in ploeterden vonden we unaniem eigenlijk gewoon een enorme droeftoeter… niet om de fiets met ondersteuning maar ons even te kakken zetten mislukte ernstig…. zeker omdat ik net een rit op strava zag verschijnen van mijn stoere vriendinnetje die met al haar pijn en zieke lijf meer dan 1000 hoogtemeters had gefietst op haar fiets met ondersteuning… dan ben je gewoon een ontzettend stoer wijf!

Jen, ik heb er van genoten en gaan we vaker doen, en hebben mensen zin om aan te haken… hartstikke leuk! Enne ik ben benieuwd naar de blije foto van onderweg…

En ik scoorde voor het naar huis gaan natuurlijk wat heerlijke bakjes fruit… maar dat lijkt me logisch

Relive ‘Flipje’s tocht in the pocket’