Allereerst mijn excuses voor de lichte vertraging in de updates, ik krijg het ff niet rond om dit allemaal te beleven en tegelijkertijd het hele spul op te schrijven maar het komt goe mensuhhh.

Nog een dag in ruststand moest dit gaan worden, hoewel mijn spanning steeds meer toenam, echt relaxen ging dit niet worden… maar we gingen er wel een fijne dag van maken. We besloten naar Bourg d’Oiseans te gaan om even kaarsen te regelen en even ergens te gaan lunchen…. de start van de Zus was net geweest dus we hoopten op wat rust in de winkel.. daar waren meer mensen opgekomen bleek… dus eerst maar even die kaarsjes regelen. Het blijft altijd indrukwekkend om ze te gaan schrijven…

In bocht 7 zouden ze te komen staan, benieuwd of we ze zouden vinden onderweg want daar staan er altijd heel erg veel maar wij gaan er wel voor… leuke missie tussendoor… beetje fietsen tegen zo’n berg op is best geinig, maar je moet natuurlijk wel wat te doen hebben onderweg

Daarna even lekker het durpke in…voor mij behoorlijk een happening dat lopen daar maar zo gezellig, lekker weertje, even lekker eten, winkelen ( right, dat dachten Jen en ik… Rob bleek daar heel anders over te denken) dus dan maar op het terras, heul naar ook. We boffen enorm met het weer tot nu toe, de voorspellingen waren zo bagger voor deze week… ik zie vooral veel zon en in de avond wat regen…

’s avonds was het tijd om het fietske klaar te maken… retespannend, met nummers die op de fiets moesten en waarbij ik niet door de chip heen moest nieten… right… ik hoorde Rob naast me zeggen, dus Paool, straks samen met Arjan even doen he, dat gaat geheid mis. tsja, dat had ik ook al bedacht. Dat kan je beter aan de vakman overlaten he… net wat voor mij, zo’n nietje door de chip heenjenzen en totaal niet geregistreerd worden… ik geloof dat ik dan wel een instortprobleempje heb de komende 5 maanden.. dus fietske startklaar gemaakt en daarna was het tijd voor het belangrijke oranjenagelsmomentje… we zaten allebei op een oranje fiets dus dat leek ons wel wat… ik zat me al enorm te verkneukelen over het feit dat we Arjan zouden vragen zijn nagels te lakken….. weddenschappen over hoe snel hij weg zou rennen waren al gemaakt… tot onze grote verbazing zei hij , okay, doe maar dan… niemand had de pot, daar zat toch al snel 400 euro in :-) Zelfs de barman had zijn pinkjes oranje laten maken… echt tof! Dat ik daarna een keertje of heel vaak heb moeten horen of ik wel aceton had snappen jullie zeker wel… had ik…echt heus…. en laten we wel wezen, hoe erg is het nou… een klein jaartje en het is wel uitgegroeid… waar praten we over :-)

Wij gaan ervoor! Kom maar op!