Na een voorspoedige reis kwamen we gisterenavond aan in Oz… ik had gewoon drie keer met mijn schoentjes moeten klikken, was ik er ook geweest, kom ik nou mee… zoals gewoonlijk a day late and a dollar short maar alla…had ik ook deze mooie reis gemist. De omgeving is zo prachtig. Ik was wel ontzettend nerveus en toen we vanuit Bourg omhoog gingen met de auto voelde ik een paniekaanvalletje of 25 opkomen… volgens mij was ik nogal witjes en chaotisch….maar dat zal niemand opgevallen zijn…

Nadat we onze kamerpasjes en barpasjes hadden opgehaald kregen we te horen dat Arjan en Nico en Jan Jansen aankwamen, we waren ze onderweg op het laatste stukkie tegengekomen dus ik wilde ze heel graag binnenhalen om er vervolgens achter te komen dat ik beide barpasjes was verloren… wow recordje denk ik…. de eerste was al snel gevonden, de andere duurde wat langer maar gelukkig kwam die ook terecht… topteam dit, in alle opzichten.

de rest van de dag was in het kader van de actie wakker blijven en iedereen binnenhalen, mijn zenuwen onder controle te krijgen en ik was de rumbonen vergeten… misschien had ik gewoon een drankie moeten vatten maja, ik ken mezelf en dat zou genant zijn geworden… niet doen dus. maar wat was ik moe zeg… ik was op een bank gaan liggen omdat het dus echt ff niet meer lukte, krijg ik later een niet nader te noemen foto opgestuurd… en nee, onder geen enkele omstandigheid zet ik deze op het www… no way! Sommige dingen zijn erger dan de uitgelekte filmpjes van bekende Nederlanders. Dus nee…

Na een onrustige nacht was het dan de dag voor onze training… ik was er niet gerust op… best leuk die heuvels in Limburg maar dit is andere koek… ik was ervan overtuigd dat ik gewoon om zou vallen omdat ik de kracht niet had om te trappen…leek me zo genant, iedereen je kunt het Paool… en dat ik de trapper niet eens rond kreeg… ik kreeg het er spaans benauwd van… of frans…ik weet niet wat erger is maar ik kreeg nauwelijks adem… daarom ben ik ook niet zo van de hartslagmeters, je doet wel stoer Paool maar 120 hartslag zegt wat anders… maar goed, ik ging dit doen zeg… want ik had er gek genoeg ook heel erg zin in.. die fiets kon altijd nog op marktplaats na de tocht…ik was er nu toch he…

dus hoppa…nie aanstellen nie en trappen kreng. Eerst een rondje rond het water om even wat warm te fietsen en toen omhoog…naar huis… daar waar ik hoopte om half zeven aan te komen voor het eten. Dan hadden we ongeveer 7 uur… ik had berekend dat dat misschien zou gaan lukken… Arjan stelde voor dat hij anders gewoon even ging lunchen tussendoor, strak plan, kon ie me zo weer in de volgende bocht oppikken :-)

Tijdens het eerste stuk wist ik zeker dat het niet ging lukken, ik vond het zo zwaar… als dit de hele weg zo was….ik begin natuurlijk met 0 energie… mijn nierprobleempje (harhar) is er natuurlijk altijd ook als ik graag doe of het niet zo is… maar halverwege de eerste bocht wist ik al, dat wordt vaak afstappen en daar baalde ik van… maar het is zoals het is en wonderbaarlijk genoeg herstelde ik best snel… ik kon wel weer een stukkie….. en op die manier kwamen we er wel… toen we over de helft waren kreeg ik er iets meer vertrouwen in…nou misschien kwam ik toch wel iets eerder boven

Op adem komen als je hartslag boven de 160 is is wel even een dingetje mensen maar ging goed…ik herstelde gewoon veel sneller dan ik gedacht had… daar kwam geen snelle jelle aan te pas, nah goed, 1 hapje dan… ik denk dat ik een paar blikjes red bull weg ga tikken donderdag… ik kan die vleugels goed gebruiken. Maar ff serieus, het is gelukt!! Het is gewoon gelukt… wie had dat gedacht…ik niet, hoe is het mogelijk dat ik dit kan? Ik fietste zelf een berg op…en niet zomaar een berg, deze was best een dingetje hoor….

Beneden bij het water zijn we gestart en weer terug naar ons hotel gefietst. Ik kan dat gewoon! In de tijd dat ik het doe had Arjan alleen 25 keer heen en weer kunnen gaan én een halve koe aan plaatjes kunnen gaan eten maar dat deed hij niet he… keigoede motivator naast me, behalve op de momenten dat hij in de bochten zei, kijk daar moeten we naar toe en ik dacht, hoe dan? Laat de bezemwagen maar komen… of een boterham met pindakaas maar dat kon he, ik had een pot meegenomen he… hollander! Want op een boterham met pindakaas kom je boven heb ik begrepen. Ha!

Maar echt mensen… puur geluk hoor! Helemaal alleen een effing berg opgekomen, weliswaar met vele pauzes maar het toch niet te bevatten dat ik twee jaar geleden nog voor het grootste gedeelte van de dag op bed lag? Na deze week ga ik dat vast weer beleven maar nu is het vooral joepiedepoepieblij zijn!!! Ik ben alleen…. op eigen kracht boven gekomen!!! Echt ik voel het nog niet echt maar een beetje trots is er heus

we did it Jen!

pee esje…. we zagen nog een hertje de weg over steken… echt wow! Schoonheid is overal, als je maar vaak genoeg afstapt zie je het gewoon :-)