Ik luister naar radio 2, eigenlijk altijd wel maar nu is er een speciale week, 100 uur voor KWF. Ik hoor fijne muziek, mensen vragen mooie plaatjes aan en ik geniet van de mooie verhalen maar net werd ik zo geraakt door iets. Stefan had een gesprek met een dame van het KWF en ze had het over het feit dat het zo moeilijk is om hulp te vragen, zéker als je ziek bent. En dat het ook best lastig is dat allemaal in goede banen te leiden. Nu is er een website gemaakt waar je je aan kunt melden en je vrienden ook in een groep zodat jij een vraag kunt doen voor hulp, bv naar de bakker om het brood op te halen en dat zij dat dan aan kunnen geven en afvinken. Echt ik schoot helemaal vol… hulp vragen is voor mij zo moeilijk. En dat was het tijdens mijn ziekte helemaal… tot frustratie van mijn vrienden en familie omdat ik constant met mijn zieke hoofd alles zelf ging doen… het heeft me heel veel energie en ellende gekost maar ik had geen idee hoe ik het om kan draaien. Ik weet nog dat 1 van mijn lieve vriendinnen op een gegeven moment riep, “Paool gun het mij nou om iets voor je te doen… ik kan je angst niet wegnemen, je pijn niet, je ellende van de behandelingen maar ik kan wel boodschappen voor je doen of iets voor je koken” Dat was echt een eyeopener… ik ben niet lastig als ik hulp vraag…. en toch deed en doe ik het bijna niet. Ik ging zelf met mijn katten naar de dierenarts, haalde het brood op bij de bakker of ging alleen naar het ziekenhuis… altijd gedaan ook. En nog steeds… als ik ziek ben kruip ik het liefst weg in een hoekje en wil ik niemand iets vragen maar eigenlijk zou het zo fijn zijn als er mensen zijn die voor je zorgen.

Kortom, de site heet Vriendendienst en ik vind het een uitkomst. Dankjewel voor het ontwikkelen en maken hiervan KWF. Ik denk dat jullie hier heel veel mensen mee helpen… want het is voor mij nog steeds een lastig iets. Terwijl ik echt met liefde voor iemand anders iets doe en daar ook oprecht gelukkig van wordt denk ik zelf alleen maar rete lastig te zijn als ik iets vraag… wat is dat toch he… hopelijk maken we het onszelf wat makkelijker als het niet zo makkelijk gaat. En waar ik we en ons zeg bedoel ik het ook vooral als ik en mezelf :-)