zoals iedereen die ons kent weet is het theater de grote liefde van Rob en mij. Wij zoeken ieder jaar een aantal voorstellingen uit die we door het jaar heen gaan bezoeken en verheugen ons daar enorm op. Het is echt onze ontspanning en we worden er heel blij van om dit samen te doen, maar ook om even bij te komen van de heftige dingen die er ook zijn, net als bij ieder ander.

Maar zo kan het ook voorkomen dat we, dat wil zeggen “ik” twee voorstellingen achter elkaar had waar ik me al maanden op zat te verheugen. Nu hebben we een tijd helemaal niets en in het nieuwe jaar weer een paar in april en mei. Maar toen ik vorige week opeens zo beroerd werd van de gordelroos zag ik het hele plan alweer in duigen vallen. Gelukkig slaan de medicijnen heel goed aan. Ik voel me qua pijn en jeuk echt al een stuk beter dus ik ben toch de afgelopen dagen lekker gaan genieten. Eerst met mijn lieve mama naar Het Zwanenmeer, wat fantastisch mooi was dat. Samen op de eerste rij voor de orkestbak bijna op het podium dus… echt wat ontroerend mooi. En gisteren met Rob naar Top 2000 live… wat een gave wervelende show met een superband en lekkere meezingers.  Ook een topavond, hoewel ik wel even dacht in banana split belandt te zijn.

ik zal even schetsen hoe het er ongeveer aan toeging. Ik vond een plekje waar we konden zitten en Rob ging even wat te drinken voor ons halen. Terwijl ik zit te wachten komt er een vrouw aanlopen die gewoon bam als een onbenul op de stoel van Rob ging zitten.

“ehm pardon mevrouw, deze plaats is bezet, mijn man is even wat te drinken halen.”
ze zat met de rug naar me toe, draait zich om:
“er zit toch geen kaartje op ofzo he, ik ga hier gewoon zitten, het is toch niet gereserveerd hier” met een keiharde boze stem
ik zag de mensen om me heen denken, oh dit wordt leuk en ik geef ze geen ongelijk want dat had ik ook gedaan
“Nee, dat klopt, er zit geen kaartje op maar ik vind het tamelijk onbeschoft om zomaar op een stoel te ploffen zonder te vragen of die bezet is. Het kan dan wel niet gereserveerd zijn maar er is ook nog zoiets als onfatsoenlijk zijn “
ze draait zich om, en moppert door… dat ze bleef zitten
Ik voel inmiddels de hitte opstijgen omdat ik zo kwaod wordt dat ik hoop dat ik netjes blijf… WTF is dit voor raar wijf?
Ze draait zich weer om en zegt weer iets lelijks tegen me wat ik niet versta en net op dat moment komt Rob aanlopen terwijl ik ondertussen met de meiden zit te appen dat ik een fittie in het theater heb…
Ik kijk haar aan want ze had zich weer omgedraaid,
“zeg bent u nou helemaal gek geworden ofzo, ga even lekker iemand anders zijn avond zitten verpesten mevrouw, ik heb hier geen zin in, beter draai je je maar weer gezellig met de rug naar me toe als je toch blijft zitten”
Rob kijkt me verbijsterd aan, wat ben jij aan het doen fluistert hij… dus ik leg het hem uit… owkee…
op dat moment draait ze zich weer om
“weet je trouwens dat de kerstbroden nu in de aanbieding zijn bij de supermarkten, doar bunt ze een stuk goedkoper dan bi’j de bakker”
ik geloof niet dat ik al te nozel naar haar keek, ik knipperde eens met mijn ogen… huh… die is koekoek zeg. Gaat ze nu gezellig met me kletsen of er niks aan de hand is? en ik geef nog antwoord ook
“ehm ja dat lijkt me logisch, ik zou ze maar bij de supermarkt kopen”, zeg ik tegen haar terwijl ze zich weer omdraait om een paar minuten later te vragen:
“bij mij ligt nog sneeuw zegt ze, bij jou ook?”
Ik weet het niet hoor maar het regende al dagen…
Ik zeg dus dat er bij mij geen sneeuw meer ligt en fluister tegen Rob dat ze uit Oostenrijk komt en dat ze daar ws gewoon op plaatsen pleuren waar ze denken te kunnen zitten omdat de sneeuw zo hoog ligt dat ze niet weten of er iemand anders zit.
Totaal flabbergasted voelde ik de vlekken weer een beetje zakken, let it gooooo, let it goooo Paool….misschien was ze gewoon sociaal vrij onbeholpen… ik kreeg ondertussen geweldige adviezen via de app, laat een scheet, zeg dat je extra hebt betaald om met Rob aan een tafeltje te zitten…dat luchtte enorm op en ik ben gelukkig heul netjes gebleven zeker toen ik doorhad dat ze ws iets te vaak van de commode was gevallen. Ik moest inmiddels echt mijn best doen om niet te stikken in de Cola van mijn ingehouden lach en hoop dat ik een leuke pauze act was voor mijn omgeving.

Gelukkig heb ik nu even een paar pyamadagen ingepland, pot thee, wat te lezen, lekker broodje, puzzel… katten op schoot, alles bij de hand en ondertussen lig ik eerlijk gezegd alleen maar KO maar dat wist ik, geen enkel probleem. Ik geniet ontzettend na en voel me soms zo’n ontzettende verwende poepert… tuurlijk is twee dagen achter elkaar naar het theater geen goed idee… maar soms vind ik dat mijn lijf even zijn waffel moet houden, en dat ik het lekker wel doe…en ja de wraak is er… so be it! Eat you heart out en neem een stuk kerstbrood…

want die zijn in de aanbieding

Toevallig!