mijn hoofd moet leeg… ik heb geen idee meer hoe ik dat eerder deed maar nu moet ik fietsen…gewoon op fietske stappen en kijken waar ik uitkom… en vooral hard tegen de wind in trappen… het helpt…maar ik ben vooral ook verbaasd hoe lekker ik door kon fietsen.. tegen de wind in fietsen is voor mij meestal een hele onderneming maar nu ging het gewoon… ik wilde vooral niet nadenken, uitwaaien en huilen achter mijn zonnebril… moe worden… zodat mijn hoofd even een tijdje uit gaat… ik fietste in de zon, door het bos, ik genoot van paadjes die ik nog nooit gefietst had, hoorde de mooiste vogels fluiten… twee keer ben ik even afgestapt… wie had dat kunnen denken… vorig jaar was mijn doel om naar Doesburg te fietsen zonder te stoppen en het was een lange lange weg… letterlijk….zoveel tegenslag, zoveel pijn en extra vermoeidheid… ik vond het wat hoor…iedere keer als ik wat had opgebouwd was daar weer iets, het houdt je van de straat he…letterlijk…bam, daar lag ik weer een paar weken… gefrustreerd te zijn… ik heb echt een paar keer gedacht dat ik het af moest gaan zeggen… dat vond ik daarna meteen de stomste gedachte ooit… zijn ze nou helemaal gek geworden… ik geef echt niet op… al zou ik omvallen, dan nog kregen ze me niet van de fiets… laat me maar even liggen, hoort allemaal bij de act mensen, fiets maar door hoor… ik sta zo weer op… met behulp van een hijskraan…. dat wel maar ik sta weer op….

maar niets van dat al….ik heb het gehaald…dik vet gewoon gedaan!

vandaag trok ik mijn Alpe d’HuZes setje aan terwijl ik in Elten de bult op wilde, dat durfde ik eerder nooit… want ik zag iedereen al in de lach schieten als ik daar of op de posbank naar boven kroop…samen met twee slakken ofzo…die uit hun huisje zouden vallen van het lachen…… kijk daar dan… en dan proestend omvallen…. daar komen ook de naaktslakken vandaan he… het zijn eigenlijk gewone slakken met de slappe lach…. dat ze elkaar aanstoten met hun voelsprieten… hee Ulli, (ik ben in Duitsland he) das Mädschen auf der (die das?) Fahrrad? Ich wette Sie wird umfallen…..

Patsers

hmmm note to myself: Zout meenemen! Ik zal ze krijgen.

Maar vandaag kon het me geen bal schelen… vandaag ging ik shinen in mijn setje…. en ja hoor,  halverwege het zware stuk kwam me een wielrenner voorbij… “kijk”, riep hij…“dát zijn de betere shirtjes!” “precies”, riep ik terug, “daar heb ik keihard voor gewerkt, toevallig” :-) Het interesseerde me geen bal dat hij mij voorbij ging… ik kwam ook gewoon boven namelijk…gewoon als een dieseltje maar wel in 1 keer… want ik ben gewoon een eigenwijze tuttebel.. dat wat ik aan kracht mis compenseer ik met mijn eigenwijsheid… ik weet dat dat heel vaak vooral irritant is… nietwaar Rob, Arjan? maar vandaag was het vooral handig!  Zoals Pipi zou zeggen, ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan…

Ik reed gewoon 58 kilometer… en 21,2 km gemiddeld met al die heuvels erin… dat is vast een lachertje voor sommige mensen… voor mij is het een dikke vette overwinning… Binnenkort gaan we samen fietsen met ons clubske hoop ik…..  want we hebben allemaal wel wat uit te waaien qua verdriet….soms kun je alleen fietsen…maar soms wil je iets gewoon delen….ik kijk er naar uit!

Relive ‘Verdrietuitwaairit’