gossie zeg… wij kijken verschrikt vanuit de grote hal naar buiten… mams en ik waren eindelijk weer eens een beetje fit genoeg (dwz, niet al te beroerd ;-) om de kerst show bij de intratuin te bekijken… ik vind het fantastisch, vooral al die dorpjes enzo…… uren kan ik er naar kijken… en daarna even lekker wat eten en weer rondneuzen… veel willen kopen en weer terug leggen wegens te duur…. kijk mam, zou dat niet prachtige zijn , een setje kaarsen, ze waren prachtig… maar tien euro per stuk vond ik heus wel een beetje veul voor een kaars…. maar ze waren echt heus prachtig, dat wel……..dat gedeelte hadden we dus gehad….
nu stonden we in de megagrote hal naar buiten te kijken…het sneeuwde enorm…. een vrouw voor ons deed helemaal een kapje over haar haar en had het liefst nog sneeuwkettingen om haar benen gedaan voor ze zich in het strijdgewoel storte… wij keken elkaar eens aan…mwoah… we gaan het zo maar even proberen he… en dus lopen we naar buiten… ik kijk mijn moeder aan…gosh zeg dat stelt ook helemaal niks voor, moeten die mensen daar nu zo moeilijk over doen enzo…. jemig… we stappen door… en nog wat terwijl ik nog de woorden watjes en aanstellers en meer van dat fraais naar buiten gooi….
dan opeens gebeurt het… we voelen een striemende wind… en de sneeuw vliegt ons in het gezicht… ik kijk verbijsterd om naar mijn moeder…….. en nog iets verder naar achteren…….en ik schiet toch in een lachbui…mam kijkt me aan, wat wat wat?…ik snik nu van het lachen gewoon……..gierend probeer ik het uit te leggen…mijn moeder is inmiddels ook in een stuip… ik kan met niemand zo hard lachen als met mijn moeder… kijk dan, hik ik…kijk dan achter je……. we hebben het eerste stuk onder een overkapping gelopen… die is mega groot… we stikken erin… echt buikpijn van het lachen……. meteen de klep los over wat een watjes mensen zijn en dat ook verkondigen terwijl wij prinsheerlijk onder een afdak liepen en een verdwaalde sneeuwvlok opsnoven… het had niet veel gescheeld of er had zuurstof aan te pas moeten komen… ken je dat gevoel dat je zo’n pijn in je lijf hebt van het lachen…dat dan :-)
Ik den dat heel veel mensen want het was druk…heul druk… zich afgevraagd hebben wat die twee toch in godsnaam aan het doen waren op de parkeerplaats en in de auto…
nou gewoon paool zijn…… duh….. *draait met de ogen*… liefste kijkt me zuchtend aan als ik het verhaal vertel… ja hehe, daar zit een overkapping ja……. word jij nooit eens moe van jezelf?… ehm ja…maar ik kan gelukkig ook heel hard om mezelf lachen :-)
hahaha echt weer een paola actie
super
lig hier onderhand te bulderen van het lachen
met die acties
Ik ken iemand die weer heel blij was dat hij er niet bij was…
…hmmmm…familie van ons…hahaha…
Ge-wel-dig wat een verhaal….ik zie jullie al mompelend, strompelend en ogen rollend lopen om daarna in volle verbazing en lachen uit te barsten als je in de “real world” stapt, mooi als dat nog om zo iets onschuldigs kan!!
Liefs van het dynamisch trio!!
Oh dat is echt wat voor jou, ik zie jullie al helemaal in een deuk liggen samen…fijn dat het zo gezellig was :-))
Bij heel slecht weer zit jij zeker ook met je neus tegen het raam aan gedrukt en zegt: “Wat vreemd dat die mensen allemaal jassen dragen en paraplu’s enzo. Het is toch gewoon 20 graden?”
Ik heb met liefste te doen… ;-)
nou als je dit lees moet je ook lachen met die foutjes!!!ja ja je kunt ook niet tikken en een verhaaltje van jou lezen!!!hi hi mamsje.
hoi meisje ik was het stukkie aan t lezen en lag weer in een deuk,zo alleen in de kamer ,als ik er aan terug ,wat heeben we gelachen!!!! maar goed dat we dat nog kunnen. liefs mamsje.