Een schuldgevoel is een gemoedstoestand waarbij het geweten een mens plaagt met een onaangenaam gevoel over een bepaalde gedane of juist niet gedane actie. Het wordt vaak gevolgd door gevoelens van berouw of spijt. Schuldgevoel is een gemoedstoestand die men zichzelf oplegt.

ik weet dat het nergens op slaat he… totaal niet… maar het vliegt me soms zo aan…. dat ik me schuldig voel dat ik nog leef…. dat Daphne moest sterven en ik niet… hoe werkt dat in het universum… at random kies je mensen uit? Ik heb me zo schuldig gevoeld tijdens Daph’s ziekte, dat ze alleen maar slecht nieuws kreeg… en dat ik daar dan zat, weliswaar gehavend maar ik was er nog…. en dan dacht ik, hoe kan ik je nou in hemelsnaam steunen als ik wel kansen kreeg? En echt, ik ben er wel geweest he… op dat punt dat doodgaan een bevrijding kon zijn, dat ik dacht tijdens de chemo, ach, ik vind jullie allemaal heel lief maar als ik niet meer wakker wordt is het goed zo….  maar dat ging weer over… er kwam weer een streepje licht na een tijdje…. zij kreeg die kans niet…. nooit… geen moment…. het maakt me zo boos… maar ook zo verdrietig….. en hee ik weet dat het rationeel nergens op slaat he… dat mensen pas zeggen, godsamme dat was een goede vriendin, ze ging helaas ook dood…maar dat is maar goed ook want nu konden ze elkaar pas écht steunen…. daarmee doe ik mezelf en onze vriendschap zo enorm tekort….ik weet het he….maar ik had het haar ook zo graag gegund… hoop… en nog mooie jaren met alle lieve mensen om haar heen…en hoe moet dat dan voelen als je helemaal niet ziek bent… dan vind ik het toch ook niet raar?…. maar wij hadden samen kanker…….dat verbond ons nog meer….. het voelt alsof ik niet mag rouwen van mezelf… ik moet sterk zijn en blij en gelukkig want ik ben er nog…ik doe overdreven positief en lach me door de dagen heen terwijl mijn hart huilt….  daarmee ga ik voorbij aan het allesoverheersende verdriet dat ik heb dat ik haar zo mis….. ik was zo bang dat ik mijn manier van omgaan met dit soort dingen kwijt was omdat ik niet meer echt blij ben…. ik kon echt altijd weer iets zien waar ik gelukkig door werd…… al was het maar een zonnestraal… een vlinder, een bloemetje of gewoon een knuffel van mijn katten….. nu moet ik mijn best doen dat te zien…. ik moet me er toe zetten… zo raar en het maakt me bang….

is dit nu rouwen?

ik denk van wel….

misschien moet ik dat maar eens gaan doen

rouwen