dinsdag alweer…. time flies… en onze trouwdag… grappig om dat hier te vieren. We hebben vandaag een verplichte rustdag dus ik heb me voorgenomen om lekker niks te doen. En dat gaat lukken, ik voel het… dat was gisteren wel even een dingetje zeg… maar wat een lekker gevoel dat ik in ieder geval niet om val als ik tegen een berg op wil fietsen… dat was mijn grote angst. Dat iedereen sponsort, keihard roept dat je het heus kunt en dat ik gewoon oerhard tegen de berg knal, hoppa… klaar! Echt ik zou er keihard om kunnen lachen als het niet zo genant was en ik eigenlijk gewoon zes weken ga huilen dan…. dat zou lullig zijn zeg… top zeg, al die donaties maar ik heb zojuist een lawine veroorzaakt omdat ik tegen de alp aan ben geknald…. beetje jammert!

Maar ik had heus deze berg bedwongen… Fricking A gewoon. En dan zit je gewoon reuzetrots te wezen…  maar ook meteen weer te malen dat de alp twee keer zo hoog is…niet aan denken, eerst maar eens gewoon bijkomen… beetje lezen, beetje haken, beetje lachen, beetje in de zon zitten, beetje in de weg zitten… je kent het wel… rustig wat eten in de pizzeria… fijne dag, ik hou ervan!

s’ avonds na het diner ging opeens het licht uit… en daar kwam de staf aan met een geweldige taart…ik zei, oh cool er is iemand jarig…. kijk al een beetje rond, wie wie?  Ik pak mijn telefoon om een foto te maken, maar het bleek voor ons te zijn… oooooow kak zeg… dat is niks voor mij… maar goed, het was toch heel heel lief…zie onderstaand filmpje… en let vooral op het prachtige franse accent en onze blaaskunsten… zorollenwij

Wij kregen het eerste stukje om er daarna achter te komen dat ik oja aardbeien zat te eten…misschien was daar mijn allergie wel van gekomen… ik knipper eens met mijn ogen, draai me om naar onze dokter Bernard (schuilnaam mensen, schuilnaam) en stel de hamvraag, ow, kan het kwaad dat ik dit taartje eet… Dokter B vraagt met een ongeruste stem of ik al wat gegeten heb… ehm ja…… oh hoor ik… tsja… ik wil al naar de kamer rennen om mijn meegebrachte spuit mee te nemen als ik heel droog hoor, “als je na een kwartier niet rood en opgezwollen bent mag je de rest opeten”

ow cool nou ja, da tis geruststellend…

Iedereen zit taart te eten en ik zit al zwetend opeens van alles te voelen… ik weet het zeker, ik wordt zo dadelijk violet turning violet uit Charlie and the chocolat factory en dan moet ik ook uitgeperst worden… zo geen zin in nu…. echt een dag uit het leven van Paool, never a dull moment… gelukkig weet Rob waar de injectie ligt, dacht ik, of niet….naja… we shall see, misschien moet ik die meenemen als ik ga eten.. strak plan… ik heb altijd de beste ideetjes als ik een bijna dood ervaring heb… ik ben alvast mij Petrus speech aan het oefenen… moet ik hier wezen of beneden?

Gelukkig was het allemaal niet nodig… ik ben er nog mensen…. was wel een goede smoes geweest he, voor op mijn grafsteen

“ze wilde de alp op maar ze at een aarbei”

zoroliknamelijk…

kortom, ik heb een topdag gehad… lekker rustig, veel gelachen, en redelijk geslapen… dat gaat helemaal goedkomen!!! En dat strakke gespannen bekkie is puur toeval, ik was echt totaal niet gespannen…that’s my story and I’m sticking to it!