Neeeeee, hoor ik mezelf zeggen

en nog een keer Neeeeeeee

ik praat vaak hardop in mijn eentje…. tegen de radio of tv, tegen de katten, of gewoon als ik een boek lees…. ik betrap me er zelfs op dat ik in de supermarkt hardop tegen mezelf zeg dat ik niet de bouillonblokjes moet vergeten of de kattensnoepjes… woensdag zat ik op de fiets, een stukje op een 60 weg waar allerlei auto’s langs me heen jakkerden, echt zo’n sluiproute… en die doen dus niet aan 60… ik vind dat zo onprettig, voel me dan ernstig kwetsbaar, dus ik verzuchtte een hartgrondig “Kutauto’s” om vervolgens meteen ingehaald te worden door een fietser die me ernstig betrapte op mijn niet erg nettedamestaal… naja, dat ben ik ook niet he… maar dat wist hij tot net daarvoor echt niet, die dacht achter een hele nette mevroi te fietsen… arme man. Mijn excuses nog… zijn halve wereldbeeld in duigen… wat is er toch gebeurd met de nette mevroien van deze wereld. Als hij ook hardop in zichzelf zou praten had hij waarschijnlijk met een diepe zucht gezegd dat niets meer heilig is… want dat kan ik ook heel goed, tekst maken bij andere mensen. Hele conversaties verzin ik bij elkaar.

Maar wat ik dus wil zeggen is dat ik veel en vaak in mezelf loop te kletsen. Ik heb er verder geen last van he, ik kan het prima met mezelf vinden. Ik ben namelijk nogal gevat, grappig en leuk… ik ben mij er eentje… maar andere mensen vinden het vaak best gek. Ik zie ze kijken of ik niet aan het bellen ben… nee natuurlijk niet, dat vind ik pas onfatsoenlijk. Ik hoorde net een man een heel gesprek houden bij de crackers en het beschuit over alles wat er mis ging op zijn werk, hoe beroerd het allemaal was en hoe ze nergens iets van leerden… sta je daar in je eentje boos te doen en hardop allerlei persoonlijke dingen tegen een bos uien te vertellen….bizar gedrag. Maar ik dwaal af…

ik zei dus Neeeeeeeeeee

echt hartgrondig

want ik hoorde namelijk op de radio dat het hele driezoenengebeuren weer aan een opmars bezig was…wut? wat? Hoe dan? en nog meer, waarom dan???? want dat is toch wel iets wat ik totaal niet gemist heb… dat achterlijke niet gemeende gezoen, dan wel in de lucht want oh mijn lippenstift, of klef op je wangen, meestal van mensen die je helemaal niet klef op je wangen wil. Ik knuffel graag mensen en geef ook graag een zoen of krijg er graag 1 maar niet van de hele goegemeente en zijn grootje he… dat hoeft van mij niet meer. Dat awkward moment dat je allebei de verkeerde kant kiest, met je neuzen tegen elkaar botst of jij niet wil zoenen en de ander wel…. echt totaal hashtag #doesniet. Dus ik pleit voor 1 welgemeende knuffel en een zoen als je daar samen behoefte aan hebt en anders gewoon een welgemeend hee hallo, wat leuk je te zien en een boks of een handkus. Want het is echt niet zo dat ik niemand wil zoenen hoor, maar drie is raar…. drie is teveel, Niks mis met een ander soort begroeting en hartstikke gemeend he… maar dat gezoen in de ruimte….da’s raar. En nee dus ook niet met Oud en Nieuw… of nog achtenvijftig dagen daarna… “oh het kan nog he, en voor je het weet hang je bij iemand in de armen waar je ooit hoi tegen hebt gezegd of een excollega die je twintig jaar niet gezien hebt en die je toen al stom vond en die jou ook stom vond. Ik blijf dat gek vinden…

Maar goed, we shall see waar the ship strands he… ik denk dat ik daar nog wel een paar gesprekjes met mezelf over ga voeren. In de supermarkt ofzo… bij de beschuiten. Die kunnen blijkbaar heel goed luisteren heb ik vandaag geleerd.