het is grijs buiten… ik vind grijs zo niksniet… ik ben niet van de grijs. En dus zocht ik in de kast naar naar iets vrolijks om aan te trekken maar ik vond niks leuk en alles zat stom.. en ik was te dik….zo’n dag. Ik trok toch een mooierd aan van 4funkyflavours en voelde me best een beetje blij…het is zo’n gave retroprint en nog gaver, het was een cadeautje… en dan zijn jurken nog net iets specialer vind ik zelf.. dus kom maar op met die dag!
en toen kwam de bakker aan de deur… he fijn, het verse brood… wordt met de bakfiets rondgebracht. Ik hou er zo van… en terwijl ik sta te kletsen en betalen kijkt de dame die het rondbrengt naar mijn raam… en weer naar mij… oooooooooh zegt ze, je bent zwanger… echt heel hard en blij ook…
ehm wut?
zwanger? ehm nee dat ben ik zeker niet… dat dat niet meer kan heeft het leven wel duidelijk gemaakt de afgelopen dertig jaar denk ik terwijl ik niet weet wat ik moet zeggen…
ze verschiet van kleur… ik voel me opeens een tientonner met een 9 maanden baby in mijn buik… ze kijkt weer naar het raam…ooh ik dacht dat het even… daar staat baby… ehm waar? en dan weet ik het, ik heb een lichtbox voor het raam staan waar ik iedere keer een quote op zet… en daar staat inderdaad baby….
en er staat ook…
“it’s cold outside”
omdat dat een liedje is waar ik dol op ben… baby, it’s cold outside… Amerikanen noemen hun liefje namelijk baby… en dat is een kerstliedje dus ik moet het nodig updaten… maar dat zeg ik allemaal niet……ik praat over van alles en nog wat behalve de elephant in the room… pun intended ;-) en ik betaal en doe de deur dicht. Allemaal met een glimlach en blije woorden.. dag.. tot de volgende keer…
en dan word ik duizelig…ik moet even gaan zitten op de trap…
ik wil eigenlijk heel hard lachen omdat het dolkomisch is… ik voelde me dik en dus dacht ik dat ze dat bedoelde maar zij associeerde met iets anders dan ik … en ik bedacht ook dat eigenlijk onwijs grappig was maar zo voelde het niet…helemaal niet eigenlijk…. waarom? Acda en de Munnik schieten steeds door mijn hoofd
Ik kom terwijl je uit het raam kijkt
Van je favoriet cafe
Ik zal er zijn zodra je even denkt
ik heb er vrede mee
Als je eens rustig over zee kijkt
En je denkt: Nu heb ik rust
Heb ik je onverwachts en zachtjes
Keihard op je ziel gekust
Je noemt me oud verdriet
Doe wat je wilt
(maar) Zo vreselijk oud ben ik nog niet
want waarom ben ik zo verdrietig opeens… het is toch een enorm compliment dat je op je 53ste nog barefoot en zwangert zou kunnen zijn Paool….haha….maar dat is het hem nu net… ik zal nooit zwanger zijn…. mocht ik daar nog hoop op hebben gehad maakte daar de chemo en de 5 jaar hormoontherapie echt wel een eind aan…en ik moet er nu ook echt niet meer aan denken he….dus dat is niet echt een issue meer in mijn leven, ik heb dat echt al wat jaartjes afgesloten, zelfs al voor de chemo… en wat ook echt echt echt goed is maar ik merk dat er dan toch opeens een krak in mijn hart komt. Er glijdt opeens een traan langs mijn wang… ik had niet eens in de gaten dat ik huilde… raar….want ik huil helemaal niet… ik vind het ook onzin ook… dus ik snuif een keer en ik loop naar boven en kleedt me om… waarom? ik weet het niet…ik wil comfy… en met een dekentje op de bank. Ik pak het groene jurkje dat ik met vriendinnetje ruilde en een lekker vest en ga naar beneden….. het helpt… waarom…geen idee… alsof ik even uit de situatie moest ofzo… ik ben raar.
Ik maak een kan vol met mint/lemon ranja en nestel me op de bank… ik weet dat dit weer overgaat en ik weer gewoon bedenk dat er een miljoenmiljard zegeningen in mijn leven zijn… en dat ik ondanks alles heel heel gelukkig ben. En terecht want ik ben een bofbips.
we zijn inmiddels een uurtje of twee verder en ik snap niet waarom ik zo geraakt werd… ik lig met poezenbeest op de bank, ga zo haken, geniet van het kleine zonnetje zo af en toe en pak mijn boek en puzzel er zo bij. En mijn lekkere verse brood…. met een kop soep die wel gelukt is van de week.. in tegenstelling tot de kaneelbroodjes die ik gecremeerd heb… you win some, you lose some…hoewel ik wat dat betreft meestal meer lose…en daar ga je ook niet om zitten janken Paool… en dat is maar goed ook…dan was ik wel een echte treurwilg geworden…. dus hopla blik op blij en die ogen gaan daar vast ook weer snel aan meedoen… en kijk nou eens wat een geweldig lieve tas ik opgestuurd kreeg. Heel retro! En ook zo leuk dat ik die nu eens niet zelf hoefde te haken :-) keilief!
Feit blijft dat ik blij word van mijn joerken! Ha!
Dikke knuffel
Ach jeetje, ik herken die krak in je hart zo goed. Je denkt dat je het allemaal verwerkt hebt, en dan, door de stomste opmerking gaat dat luikje stiekem even open en word je overvallen door dat verdriet. Ik hoop dat de ranja en het tassie je weer een beetje opgekalefaterd hebben, dikke kus!
En dan lopen bij mij ook ineens de tranen… gewoon omdat ik met je mee baal …. omdat het allemaal blehhh is en bedenk dan dat je helemaal geen huilstruik bent maar een schitterende inspirerende vrouwelijke lekkere gekke magnolia! Vanaf hier een hele dikke knuffel
Soms schiet dat laatje ineens weer open(gaan ook nooit stroef) au dat doet zeer. Ik moet je bekennen dat ik hier helemaal dubbel lag om het woord “huilstruik” Geef je een knuffel lieve groet Syl
Dikke knuffel van mij! Omdat je gewoon goud bent
Oooooh sommige mensen he…je zou ze soms, denk dat zij zich rotschaamde achteraf…..maar ja toen was het al gezegd he…..heb ook met dit bijltje gehakt…..en maar blijven.lachen……
Die Ranja lijkt me trouwens wel heeeeeel lekker
Leuk tassie ook trouwens