van de week begon zich een plannetje te vormen… als ik nou eens probeer op de fiets naar Duiven te gaan… via een mooie route met weinig verkeer.. en dan zorg dat ik om 9 uur bij de intratuin ben… meteen door naar de prachtige eerste etage… zou het dan misschien kunnen lukken? en zo niet… ga ik met gierende banden weer naar huis.. dus maakte ik een mooie route in mijn app, zorgde dat de accu vol zat, telefoon ook, met beacon aan, drinken mee… we gaan het zien…
ik had een mooie route maar het viel me op dat ik zo ontzettend dichtbij Lathum uitkwam dat ik meteen besloot op de terugweg de prachtige route langs de IJssel te fietsen…… ik kwam precies om 9 uur aan… ging in 1 streep naar boven en waande me in een paradijs… want hee, prikkels zijn het, al die wanden vol dingen en kleur…maar ik heb gewoon het meeste last van andere mensen, bewegende mensen, pratende mensen, rennende kinderen… lawaai… dat soort dingen… maar daarboven… echt…wat een feest. Het voelde bijna als een prive feestje voor mij :-) En echt, hoe graag ik dit ook met mijn vriendinnen doe, ik merk dat dit op dit moment de enige manier voor mij is… alleen en op mijn eigen tempo. Ik weet ook echt dat het zeker niet hoeft maar ik ben toch heel snel van aanpassen en kijken hoe het anderen uitkomt en wat ze willen…. nu moest ik alleen zelf bedenken waar ik heen wilde…. Ik heb heerlijk rondgelummeld, mijn ogen uitgekeken, alles op mijn gemakje bekeken en bewonderd… en toen het drukker begon te worden besloot ik dat ik af ging taaien. Ik had gehoopt nog iets lekkers te kunnen eten voor ik terug zou fietsen maar dat ging hem al niet meer worden… bomvol was het overal al… en toen ik naar de uitgang liep zag ik zoveel mensen nog naar binnen gaan, in file… mijn hemel… ik hoorde ook allerlei andere accenten, limburgs, brabants, zuidholland… mensen maken en echt een dagje uit van… en ook heul veul duits… er liep er zelfs 1 met een duits voetbalshirt aan, der Lümmel… ik heb even overwogen een zakje glitters over hem heen te gooien maar ik heb me ingehouden… kan ik! …maar druk druk druk… op een maandagmorgen al… dat belooft wat op andere dagen…dus ik had het mooi uitgekiend… misschien dat ik dit grapje nog een keertje doe als het me lukt …
Dankjewel Marijke… lief van je!
Hoi Paola
Je verhaal gelezen, en diep respect.
Hoe je steeds toch maar doorgaat vooral met je moeheid en je zieke lichaam.
Ik zou het je ook gunnen Simone . Het is prachtig
Whaaa dat filmpje ook Echt super gaaf ! Jammer dat het voor mij te ver is om “even” langs te gaan. Ik zou nl ook heel blij worden om in alle stilte daar even rond te kunnen lopen
Whooooo…. Wat mooi en vooral: wat kei gaaf dat je het gedaan hebt en dat het gelukt is! Daar kan je nog heerlijk van nagenieten. Super wijffie❤️
Yeah, je hebt het gewoon gedaan. Zo ontzettend trots op je lieverd. En wat fijn dat je genoten hebt. Dit pakt niemand meer van je af, en als ze het toch doen dan kom ik wel ff langs met de bokshandschoenen.
Kus van mij