Nog twee weken,
adem in adem uit…
het gaat snel….
te snel opeens…
mijn lijf is moe, op en ik huil om niks, werkelijk om niks… ik zit met verbazing naar mezelf te kijken gewoon…mijn lijf kraakt, doet pijn en ik vraag me werkelijk af waar ik aan begonnen ben…. en ik snap dat het spanning is, en stress en dat iedereen wel van die kakdagen heeft maar dat maakt het nog niet leuk he… ik zei net tegen vriendinnetje dat we hoognodig een spa dag nodig hadden, en dan bedoel ik niet het watertje… ik heb altijd goede en slechte dagen, dat is niet verandert, alleen vliegt het me nu even aan…
pizza dan maar vanavond :-)
en voor nu muziek…keihard meezingen en dom in de kamer dansen dan maar, dat helpt altijd… en dan maar hopen dat niemand me ziet….
Hi meid, laat het over je heen komen en geniet! Jij staat straks stralend boven op de Alp!
Ik kan je met allerlei clichés om je oren slaan, maar die heb je zelf vast allang bedacht… Dans alsof er niemand kijkt. Zing alsof niemand je kan horen… En ik hoop, dat dat swingen en zingen je een beetje de dag doorhelpt. Dikke knuffels, grote kanjer!
Ooo lieverd toch het is niet niks al die km die je al geoefend hebt en meis als je straks beneden aan die berg staat zal je voelen dat daphne en francy jou in de rug omhoog duwen en dat je met een smile boven staat met chantal ik ben retetrots op je