Van de week was het ’s avonds zo heerlijk weer dat ik een rondje besloot te gaan fietsen.. liefste redde zich wel met de heren “gatenboren” in de muur en ik was die dag druk geweest. Dus zo fijn om even de rust op te zoeken. Ik genoot er zo van… het was meer afstappen dan fietsen hoor, fotootjes maken en weer door… Ik maakte een paar filmpjes voor mezelf, omdat ik soms wil vastleggen wat ik ervaar… en het is fijn om op slechte dagen hier naar te kijken en te weten dat het niet altijd groot hoeft te zijn en de fiets gewoon in de buurt is…..en na wat wikken en wegen besluit ik toch om ze te delen… omdat het precies zegt wat ik bedoel… met winderig eigenwijs haar, een kapotte kin van een iets te liefhebbende kat en een gelukkige snoet. Hmmm ik besef nu pas dat winderig haar best gek is, laten we wel wezen, als je haar winderig is is het niet gek dat het alle kanten op staat, maar ik bedoel door elkaar gewaaid haar… oooooooooh dat… ja, dat!

maar wat ik écht écht écht superformiweldigeindefantakolosachtig vind (jammer dat je je enthousiasme zo inhoudt Paool maar het is wat het is he LOL) is het bericht dat iemand het AD6 avontuur overweegt omdat ze geïnspireerd werd door het lezen van mijn boekje… ik schiet daar serieus van vol. Ik weet nog dat ik hard moest lachen toen Arjan het voorstelde maar dankzij de samenwerking met Laura is het echt een boekje geworden waar ik retetrots op ben. Ik was al trots op het eindresultaat maar als ik zoiets hoor ben ik daar echt ontroerd van. Dat ik misschien een klein beetje verschil in iemands leven kan maken… hoe fantastisch is dat! En dat met gewoon simpel mezelf zijn… bizar, ik ben maar gewoon achterhooks uut de klei he….maar ik vind het echt een cadeautje om zoiets te horen! En een jankert maar dat wisten jullie al.