Het is altijd bijzonder, die eerste paar dagen van het nieuwe jaar… het gevoel dat je weer ergens fris instapt. Hoewel ik moet zeggen dat ik na al die drukke dagen verre van fris ben maar dat ziet bijna niemand, dus af en toe lieg ik mijn leven leuker zoals Thomas zou zingen…

ik ben niet zo van goede voornemens, lijstjes en dingetjes maar er moet wel iets komen van mezelf… gewoon omdat het een nieuw jaar is…. het woord kettingreactie kwam in me op. Dat heeft vaak een negatieve vibe maar dat bedoel ik absoluut niet… het is zo grappig dat je door keuzes, onbewust of bewust weer hele mooie dingen meemaakt… wat zou er gebeurt zijn als ik dit of dat niet had gedaan, ik denk dat wel eens…niet met spijt hoor maar het intrigeert me… ga ik rechtsaf of linksaf…of juist rechtdoor en maak ik bewuste keuzes of volg ik gewoon google maps omdat ik ergens uit wil komen… ik weet het niet. Ik heb zelf graag het idee dat ik dat zelf bepaal en mijn keuzes door mij gemaakt worden. Natuurlijk beïnvloed door heel veel dingen er om heen maar wel mijn keuzes… dat vaste pad geeft me een beetje jeuk…dwz in mijn leven…als ik van A naar B moet vertrouw ik blindelings op google maps of de knooppuntenroutes, omdat ik het richtingsgevoel van een stoeptegel heb.

Maar even terug naar de kettingreactie… ik merk dat ik door bepaalde keuzes de laatste jaren opeens het gevoel heb weer een beetje controle over mijn leven te hebben. Dat was ik behoorlijk kwijt… ik voelde me nutteloos, lastig, een zeur en vooral iemand die niet meet in de hand had hoe ze haar leven moest leiden. Voor een controlfreak een hele nare situatie… dankzij al die lieve mensen in mijn leven was dat nog te behappen… intens dankbaar voor mijn vriendschappen, ik heb het al vaker gezegd maar ik heb de liefste vrienden ever naast mijn lief en familie.

En toen kreeg ik naast al mijn achterlijke nare ziektes ook nog borstkanker 6 jaar geleden… ik vond het zo oneerlijk maar ergens zette dat iets in gang achter de schermen… in het begin niet, toen was ik alleen maar bezig met proberen te overleven terwijl ik dagen had dat ik het liefst niet meer wakker wilde worden… maar daarna gebeurde er iets met me… ik ontmoette door deze ziekte opeens een grote groep krachtige lieve vrouwen die me in het zadel hielpen en me bijstonden, en ik kon ook iets voor hen betekenen… lotgenotencontact bleek niet eng en zielig en naar maar vooral heel veel liefs en moois en intens. Een groep lotgenoten werden vriendinnen, dierbare warme vriendschappen die ik nooit had willen missen… helaas moet ik al een aantal van hen wel missen in mijn leven maar nooit uit mijn hart. En ja, er is verdriet omdat ik hen mis maar het weegt niet op tegen al die mooie dingen die ze me gebracht hebben… ik ben intens verdrietig om al dit grote verlies in mijn leven maar ook intens dankbaar dat ze in mijn leven waren en zijn. Mijn keuze om me toch aan te sluiten bij deze groep heeft me 1 van mijn allerliefste vriendinnen gebracht… ik hoop dat zij daar ook zo over denkt maar ik ben bang van niet *gniffel*

Over een kettingreactie gesproken… door haar bevond ik me opeens achterop een tandem me af te vragen waar ik nu weer aan begonnen was….. mijn keuze om dit te doen heeft me weer zoveel bijzondere dingen opgeleverd… ik leerde nieuwe leuke mensen kennen en kwam meer en meer uit mijn isolement… het leverde me zelfs vrijheid op waar ik alleen maar van kon dromen.. mede dankzij mijn lief die hierin de grote ondersteunende factor was waardoor het dus ook kon. Ik fietste dit afgelopen jaar (in een beschamende tijd weliswaar maar toch) de Alpe d’Huez op en er kwam zelfs een boek uit over deze waanzinnige tijd. Iets wat ik echt nooit en te nimmer had gedaan zonder Arjan….ik maakte nieuwe vrienden die ik niet meer wil missen en werd ambassadeur van de stichting….

Ik begon af te vallen (hoewel ik er met de kerst weer veel te veel kilo’s bij heb gegeten, ik moet weer ernstig aan de bak maar dat is een ander verhaal) en ging op zoek naar nieuwe kleding, kwam uit bij een aantal kleurrijke merken waar ik me goed bij voelde en dacht, ach laat ik me eens aanmelden bij een groep op facebook over deze merken… en we weten allemaal hoe dat heeft uitgepakt… Ha! Maar naast dat we erg veel plezier hebben op de groep, leuke uitstapjes maken leer ik ook hier weer nieuwe mensen kennen, ik ben er dankbaar voor. Dat door zoiets simpels als een opmerking bv over een tandem, een kleurrijk rokje of door juist iets ergs als een nare ziekte er toch ook weer heel veel moois in je leven komt… dat van daaruit weer nieuwe paden komen, nieuwe deuren opengaan en nieuwe vriendschappen groeien.

En op de tijden dat het dan lichamelijk niet zo goed met me gaat, zoals nu al een paar maanden het geval is blijken ook daaruit weer mooie dingen te groeien en kan ik dat ook weer wat beter aan…meestal dan…ik heb nog steeds nare jankdagen en boze frustratiedagen maar heb ook enorm veel waar ik dankbaar voor ben…oude vrienden, nieuwe vrienden….naast verdriet en afscheid is er ook weer ruimte voor deuren die misschien wel open kunnen en genieten van wat je wél hebt…en dat is een heleboel. Ik blijk puzzelen en vooral WASGIJ puzzels ontzettend leuk te vinden, nah, wie had dat gedacht :-)
Mijn lijf heb ik helaas niet echt in de hand, ik kan er alleen maar zo goed mogelijk voor zorgen maar ik bepaal hoe ik hierin sta en er mee omga…. eigen regie….en soms is google maps de enige oplossing…. maar ik ben zo benieuwd welke afslagen ik het aankomende jaar kan nemen…. ik zie het wel!

Soms is een drol gewoon een drol… en soms kan ik er een gebakje van maken. Ik vier het leven, vier je mee?