let op, dit word een zeurdramzeikblog…heb je er geen zin in, scroll rustig verder. Geen enkel probleem…. het moet er even uit. Dat heb ik nodig om weer leuk te zijn… denk ik… en anders blijf ik nog een tijdje onleuk. Jammerdebammer, het is mijn blog, ik betaal ervoor, deal with it :-)

ik ben veel dingen kwijt op het moment, vergeet veel en kan niet zoveel hebben… teveel prikkels en ik sla op tilt… ik kan nl niet goed meer filteren, alles maar dan ook alles komt binnen, dus op een verjaardag of in een groep mensen hoor ik nauwelijks degene met wie ik praat maar ook al die andere stemmen, niet op de achtergrond maar 1 kakofonie van geluid…de muziek dendert mijn brein in en doet gewoon pijn… ach mijn chemobrain roep ik dan, sorry…ik ben te laat…. als ik weer eens naar de sleutels loop te zoeken… of als een kip zonder kop naar mijn zonnebril die gewoon op mijn hoofd staat…. dat gebeurt echt elke dag…en ja, daar lachen wij om… heel vaak en heel hard. In slechtere tijden is dit nog veel erger, dan ben ik zo oeverloos uitgeput moe dat ik helemaal niets meer opsla.

Oja, maar dat ken ik, dat heb ik ook wel eens hoor, hoor ik dan…als in stel je niet zo aan deern, ut heurt d’r bi’j. ….. tsja, dat heb jij ook wel eens denk ik dan… ik heb dat niet wel eens, ik heb dat de hele dag door. Ik weet niet meer wat ik in de winkel moet hebben, ik vind drie dozen naast de diepvries omdat ik iets zocht en ze vergeet terug te zetten, ik breng een puzzel naar boven, denk oja de was en daar staat de puzzel op de wasmachine…mijn sleutel zit nog in de deur, de fiets is niet op slot, ik doe zes keer zout in de soep en ik pak een blikje drinken om mee naar buiten te nemen en vind het een uur later in een stoel terug, oja drinken… en dat gaat maar door, mijn hoofd is de hele dag op de toppen van zijn kunnen aan het proberen te redderen. Ik vergeet afspraken, verjaardagen en ik kan echt niet zonder mijn telefoon die me een tekentje geeft… ik heb lijstjes, en dan nog… het is oeverloos vermoeiend. Maar ondertussen wil ik wel van alles, ik wil graag dingen doen voor het Inloophuis, voor 2C2R, in mijn groepen, voor mijn mams, voor mijn vrienden en voor alle andere dingen die mensen graag van me willen. Dat geeft niks…. ik krijg daar nl ook energie van, ik doe het zo ontzettend graag.

Maar soms kan het even niet meer. Ik hoorde vorige week een oproep van radio 2 over de a.s. KWF week, wie je een live concert gunde tijdens die week…. en ik wilde al in de pen klimmen om mijn lieve vriendin op te geven… omdat er een miljoen miljard redenen zijn om haar op te geven, maar vooral omdat ik het haar zo ontzettend gun… maar opeens dacht ik, oh dan moet ik misschien ook iets op papier zetten of nog meer regelen en van alles doen… en het lukte niet meer…ik blokkeerde helemaal… hoe dan? Het is vol in mijn hoofd! Overvol! Te vol…. Ik ben zo moe…. zo verschrikkelijk uitgeput moe. Het ga je mee naar een middagje shoppen klinkt als te gek, leuk maar mijn lijf wil naar bed… en in bed slaap ik niet… huilen van vermoeidheid… het kan… en van teleurstelling in jezelf ook….waarom weet niemand want je word er echt niet minder moe van maar het gebeurt. Ik kan zo boos zijn op mezelf, verman je nou eens en stel je niet zo an deern… want dat vind ik stiekem ook he…. dat ik door moet. Maar toch zei ik vanmiddag dat het even niet lukt hier op een vraag, het lukt echt niet…. en daar baal ik van….want ik ben mijn eigen grootste criticus. Daar ben ik keigoed in, mezelf afkraken… en mezelf een heel zacht ei vinden die mensen maar teleurstelt…..maar heel stiekem he, heel stiekem ben ik zelf ook wel toe aan een concert van radio 2… en dus zet ik de radio maar aan volgende week…. haha, want meer wordt het ff niet mensuh. Naja, in een rokje met plaatjes erop en een wit bekkie. :-)