Vanmorgen nog even een heen en weertje naar Doesburg langs de oude IJssel op voor Michael​ weer verder moest… heerlijk weer, iets meer wind en lekker stukkie. Michael fietste in zijn eigen tempo dus we hadden een date bij het bankje in Doesburg. Daar vroeg hij of ik dat schaapje had gezien een eindje van de kudde….nope gemist maar we rijden er weer langs dus dan stoppen we… bleek dat arme beessie helemaal vast te zitten met zijn kop in het gaas… samen met een meneer die met de hond aan het wandelen was even een reddingsactie uitgevoerd… hij stond daar echt al heel lang zo te zien… helemaal wiebelig en uitgeput… het was warm en geen water voor het dier….

We hadden eerst zo’n snelle Jelle voorbij zien komen op de wielrenfiets maar die vond dat hij belangrijkere dingen te doen had…. geen tijd… en doorrrr… ik denk dat ie king of the bospad wilde zijn en dat is natuurlijk een stuk belangrijker dan een jong schaappie die gewoon doodgaat…..we besloten ter plekke dat we hem voorbij zouden fietsen als ie op het asfalt lag…. eikel! Volgens de meneer met het hondje had ie ook zijn kop ergens vast inzitten…. waarop Micheal zei, yep in zijn helm… LOL, we gokken dat het riempje zijn bloedtoevoer afgesneden had of hij had vanmorgen egoïstjes gegeten… dat kan ook… in ieder geval is het beessie bevrijdt #zorollenwij

Mooi ritje, ik word er ernstig gelukkig van… mijn gewrichten staan op knallen iedere morgen, ben overgestapt naar een andere vorm van hormoontherapie en deze hakt er op het moment behoorlijk heftig in merk ik…. echt overal waar maar gewrichtjes zitten en believe me, dat is op heul veul plekken doet het echt flink zeer….maar niet bewegen maakt me nog strammer en stroever…en stoppen is zo geen optie voor mij, de kanker was zo ontzettend hormoongevoelig…. dat is vragen om ellende…maar dat neemt niet weg dat dit niet tof is…

Ik ga dit stukkie een paar keer in de week proberen te fietsen om te kijken of ik er een opbouw in kan krijgen… dus heen en weer naar Doesburg langs het water of via Doesburg en Keppel door het bos terug… ligt er even aan hoe ik mij voel :-) Vandaag was een extraatje en halverwege de terugweg ging het lichie wel uit :-) En ik kreeg hem ook niet meer aan…. dom doortrappen maar dus….maar toch nog bijna 20 km gemiddelde, dat is mooi!

En nu rust!!! Lekker lezen, netflixen en liggen. Dus Sjetal, dat tochtje van 100 km morgen gaat hem toch niet worden denk ik maar zo LOL

update: of je kleppert even naar het postkantoor omdat je als een gek de fietskleding en de schoenen en de hele rataplan van Michael moet opsturen… hahaha heerlijk dit, zo herkenbaar… chemobrain it is!!