gewoon een dag verder dan gisteren, niks nieuws onder de zon die overigens weer onder een dikke mist gebukt gaat… januari, ik vind het altijd een moeilijke maand…. er komt geen einde aan voor mijn gevoel terwijl december voorbij is gevlogen maar toch voelt het anders, een beetje als een nieuw begin, zo’n nieuw jaar….nieuwe rondes, nieuwe kansen…. ik ben niet zo van het plannen, zoals John Lennon ooit zei, “life is what happens to you while you’re busy making other plans”…. en als er iets waar is, is het dát wel…. maar dit is best een speciaal jaar… een jaar met een bijzondere verjaardag ook…ik kan het zelf nog niet eens geloven… totally creeeezy g’woon :-)

maar het is vooral ook het jaar waarin ik een berg ga bedwingen…. een échte berg… maar ook de innerlijke berg… vertrouwen in mezelf, in mijn lijf maar ook het gevoel dat ik het waard ben…. good vibes zoals ik dat noem, good vibes… want ik heb ze nodig merk ik… er is niet veel vertrouwen meer, ik vind mezelf tamelijk onleuk vaak… echt ik was oprecht zo geroerd door alle lieve berichten nadat ik vertelde dat ik aan het alpavontuur zou gaan beginnen…. vooral ook al het liefs van mijn vrienden om me heen die me zo supporten en zelfs prachtige acties verzinnen om me te helpen……de takkies doen het nog steeds zo goed maar ook alle andere dingen waar mensen mee bezig zijn…. ik vind dat zo bijzonder….. en dan de engeltjes, ach de engeltjes…. ze zijn me zo dierbaar…. ik maak ze allemaal met heel veel liefde maar ik vind het ook zo ontzettend gaaf om al die foto’s te zien, en de verhalen te horen waar ze voor zijn, met welke reden iemand vraagt of ik er 1 wil maken…vaak ontroerend maar ook grappig of gewoon lief…… dat zo’n klein engeltje opeens zoveel moois brengt…aan de andere kant, dat doen engeltjes he…soms moet ik mezelf gewoon even knijpen… wordt wakker muts…het is mooi geweest :-)

maar ik merk dat het me zwaar valt….. fietsen gaat best maar alleen op standjeniksaandehand…zo snel ik meer wil zegt mijn lijf nee… vooral mijn gewrichten hebben het zwaar, veel slijmbeursonstekingen en aanverwante narigheid en nu weer een flinke ontsteking aan mijn geamputeerde kant en dus kan ik weer opnieuw beginnen, dat vind ik wel frustrerend…. het is werkelijk 2 stappen vooruit en 1 weer terug maar soms ook 3…. ik heb daar mentaal ook last van…. niet dat ik opgeef (as if dat ook maar 1 moment in me op zou komen gekkies) maar meer dat ik daardoor forceer en teveel wil… de tijd gaat snel en ik wil vooruitgang zien…. zonder vallen op de tandem zitten is een leuk begin maar een beetje batgirl heeft andere ambities…. hoewel ik best begrijp dat achterop de tandem zitten met mijn “capeje” nog lastiger zal zijn dan ik van tevoren dacht…..om nog maar te zwijgen van het strakke pakkie….. *legt appelbeignet terug op de schaal*  maar ff serieus,  had ze niet een andere outfit kunnen bedenken? Misschien kan ik Fred van Leer om raad vragen, die weet alles… iemand zijn telefoonnummer? :-)

ondertussen hebben we het zwaar in onze lotjesgroep, er zijn erg veel nare berichten en we weten dat we allemaal op een dun koordje dansen maar het koordje breekt net even iets te vaak op het moment…..we proberen allemaal ons leven weer op te pakken, op welke manier dan ook, welke diagnose er ook komt, deze vrouwen zijn zo sterk…. instorten doen we bij elkaar maar we krabbelen ook weer op…. schouders eronder en het leven vieren….maar onze lieve groep weet ook dat we uiterst kwetsbaar zijn, dat het vandaag die ander is maar dat je het morgen zelf kunt zijn… de onmacht en het verdriet vliegen me soms zo aan… het lijkt of die akelige kanker niet uit te roeien is gewoon, we ondergaan de meest vreselijk operaties, chemo’s, immunotherapiën  en hormoonbehandelingen en gaan onvermoeibaar door, alles voor kwaliteit van leven en daar is het spook weer…. ik word er zo boos van… nog een reden om die berg op te gaan…omdat die onmacht omgezet moet worden in hoop…hoop op betere behandelingen, ik voel dat ze er aankomen, dat moet….. en meer mogelijkheden om deze kakziekte te bestrijden… en hoop voor de toekomst….de toekomst van mijn lieve vriendinnen…..

de toekomst van mezelf

de toekomst van ons samen

de toekomst!