Laat ik beginnen met het rare heimwee gevoel… als alles door was gegaan waren wij vandaag op de terugweg gegaan naar Nederland…maar wel met ons hoofd vol met nieuwe herinneringen en prachtige belevenissen. Nu moest ik het vooral doen met oude herbeleven en in Nederland wat nieuwe maken. Ik leef mee met iedereen van ons team die het moeilijk heeft omdat ze anders nu misschien iets af hadden kunnen sluiten of nog wat extra kracht hadden gekregen of misschien gewoon omdat ze een hele fijne week hadden gehad. Ik heb het al eens meegemaakt… een paar keer zelfs… maar ook dan is het lastig…want Alpe d’HuZes gaat in je hart zitten, in je lijf en ik weet dus wat ik mis dit jaar.

Maar team communicatie was achter de schermen wel druk om toch dingen mogelijk te maken… Laura maakte een prachtig filmpje… echt te leuk en ik probeerde alle dingen die die dag gepland stonden op te nemen, filmpjes van te maken en foto’s te delen… daar ben ik nog steeds mee bezig want het is iets meer werk dan gedacht…en mijn lijf moest echt herstellen van alle fietstochtjes… dus gisterenmiddag bracht ik in bed door… ik vin dat een vrij stomme plek om te zijn midden op de dag… maar goed, het giet zoals het giet he… en ja het goot ook maar dat is weer wat anders :-)

Donderdagmorgen…de dag dat we eindelijk als team de alp zouden beklimmen was ik al vroeg wakker om te proberen alles te volgen.. en tsja ik kon sws niet meer slapen…

Om half zeven krijg ik een berichtje van Arjan dat hij om kwart voor zeven op radio 2 zou zijn bij Jan Willem start op… ow wow… dus ik dacht…heul snel een berichtje maken op facebook voor 2c2r…. ik had geen idee dat er een staartje aan zat… en dus zat ik om kwart voor zeven hiernaar te luisteren

ik heb het liedje er tussenuit gehaald om de obvious reasons dat ik dat niet zomaar mag delen van youtube etc maar jullie kennen hem vast wel.

Ondertussen zat ik met twee katten op schoot nog een ander interview op te nemen en foto’s te bewerken toen ik een appje kreeg…hee, kijk eens naar buiten… staan Anko en Arjan dus hier voor de poort…. dat had ik niet aan zien komen… echt supertof en dus fietste ik een stukkie mee… en gingen we (halleluja het kon weer) even samen ergens chocomel drinken en taart eten) Eigenlijk hoor het appeltaart te zijn en die moest nog 20 minuten in de oven… ik word daar niet warm of koud van… wij eten hier wel vaker iets wat niet gaar is (harhar) maar we kozen toch de monchou…ook heul lekker.

Ik heb echt genoten! Dankjewel heren… supertof en Jen, zo jammer dat je er niet bij kon zijn. Ik had je graag weer gezien en de mooie herinneringen met je gedeeld van twee jaar geleden.

Dankjewel dat het toch een mooie dag werd…en het hielp ook te horen dat het heel erg koud was op de alp! pfieuw… dat moet volgend jaar anders!