zo moe….

mijn hoofd zit vol met dingen die ik graag wil doen, zou ik weer kunnen haken?, het lonkt gewoon maar mijn duim doet nog best zeer… of leuk we gaan naar het theater mooie dingen zien, even eruit…… of ik wil graag iets leuks gaan doen….  gewoon omdat het lente is…en ik denk aan lammetjes en kuikentjes, krokussen en vogeltjes die nestjes maken, bomen die knoppen krijgen.. een nieuwe seizoen.. een nieuw begin…

maar ondertussen gebeurt er even niks… ik heb teveel dingen gedaan de laatste tijd, jarig zijn, twee keer naar Paul, en iedere dag wel wat dingetjes….teveel winkels, teveel boodschappen gesjouwd, teveel energie gebruikt die niet meer opgeladen wordt….en leuke dingen kosten ook energie… sommige zijn het zo waard he maar weg is weg… of het nu leuk was of niet….  mijn lijf zegt dat het klaar is… ik moet deze week nog even door maar daarna gaat het gas terug… want als ik zo doorga val ik…hard… been there, done that, got the tshirt… niet tof! En het is nog een lelijk tshirt ook…. typisch een kwestie van jammer!

Dus ging ik helemaal niet naar het theater gisteren, of iets leuks doen vandaag….. ik zag mijn bed….boven en beneden…

oeverloos moe…mijn lijf voelt als lood… ik kijk naar mijn armen die toch nog echt mijn armen zijn maar aanvoelen als twee blokken beton… om over mijn benen maar te zwijgen… mijn gewrichten hebben een doorsmeerbeurt nodig, vooral de slijmbeursontstekingen in mijn heupen laten me van de ene naar de andere kant draaien ’s nachts, ik kan nauwelijks liggen en ik dank God op mijn blote knietjes voor mijn waterbed…. ik voel me als die vrouw van die reclame die op een heel groot bed zit en niet weet hoe de dag te beginnen… helaas heeft het voor mij geen zin een vitaminepilletje in te nemen… deze moeheid gaat nooit meer weg… ik moet een weg vinden er mee om te gaan…. dat is de enige manier om het leuk voor mezelf te houden… ik weet dat klagen niet helpt…dat het niks oplost… maar soms kun je gewoon even niet meer…positief zijn en vrolijk zijn en doorgaan… dus het is nu vooral positief zijn en vrolijk zijn en liggen…. twee van de drie, goede score want ik heb invloed op die eerste twee… die laatste not so much, behalve dan doseren en plannen…

ik vergeet dat ik heel veel ingeleverd heb en dacht weer op hetzelfde niveau door te gaan…ik weet dat het niet zo is…. maja, ik kan heel goed verstandige stemmen in mijn hoofd negeren…andere dan weer niet…. maar dat is een ander verhaal….dus, ik moet weer even ijken…. energielevel gedaald dus dat vergt aanpassingen… right… niet leuk, wel waar… en zonder daar dus een drama van te maken betekent dat rust, dingen schrappen, en kijken waar ik energie uithaal… ik raak in paniek als ik merk hoe klein het stukje nog maar is dat ik lopen kan zonder rollator, dat merkte ik bij een begrafenis waar ik de rollator niet mee kon nemen omdat ik mijn hand niet kon gebruiken… ik was alleen maar bezig met rechtop blijven staan en bedenken dat ik ook nog terug moest lopen….het opende mijn ogen…. dit kan niet meer… en jammerdebammer wat een ander er van vindt, dit doe ik ook niet meer…. volgende keer beslis ik anders… leermomentje mensen, zomaar… je maakt wat mee als je Paola bent he, retespannend, mijn leven.

ik ben een beetje als de lente die vandaag begonnen is, begonnen maar duidelijk de zaken nog niet op orde als ik naar buiten kijk… het regent, het is koud en het is grijs en donker….ik ben wel begonnen maar er nog even niet klaar voor denkt de lente…. en dat kan…. tot die tijd moeten we er zelf wat van maken…met kaarsjes aan, een fijne cd op, iets lekkers eten, mijn lief zoenen…..en vooral dansen in de regen….al is het maar in je hoofd….

wat dat is ook leuk!

Je moet het alleen willen zien!