de heuvels in limburg…. ik zag er als een berg tegenop….

ik probeerde wel eens wat hier en dan heb ik het over Beek en ’s Heerenberg en nauwelijks zo’n bultje opkomen… daar krijg ik niet echt heel veel zelfvertrouwen van… en de basis was al niet om over te juichen wat dat betreft…  verder heb ik natuurlijk uitermate veel zelfvertrouwen (tuurlijk paool tuurlijk)…nee dat is dikke BS… ik heb niet zo heel veel zelfvertrouwen meer, vooral niet waar het mijn lijf en kunnen betreft… het is de afgelopen 15 jaar zo’n ontzettend snelle neerwaartse spiraal geweest… gekmakend… ik kan niet geloven dat er niet ergens een addertje onder het gras vandaan komt ergens… en ik haat slangen… als dat glibberding nog maar wegblijft tot na 1 juni…dan kan ik er daarna wel weer mee dealen denk ik maar zo….ik wil geen ziekenhuis en dokter zien de komende weken…behalve dan dat mijn port a cath nog een doorsmeerbeurtje moet voor ik ga is er verder hoop ik even niks… fingers crossed

maar goed, terug naar gisteren… ik had de nacht ervoor niet geslapen en was al twee dagen mijn tas aan het inpakken… zo bang om iets te vergeten zoals een onderbroek ofzo… dat kan he… als je je fietsbroek al aanhebt….believe me..dat kan :-) In dit geval niet want ik had geen zin om dik 2 en een half uur op een zeem te zitten in de auto, en dat bleek nog bijna langer te zijn omdat de weg naar Maastricht er toevallig dit weekend uit lag en we helemaal om moesten via Eindhoven…en ik was al zo gestresst…want wat als ik dit niet zou kunnen? Maar goed, wij kwamen ruim op tijd aan en mijn lief blijkt maar weer gewoon geweldig te zijn, die liet me rustig rondstressen, haalde drie keer de tas uit de auto een heel eind verderop omdat ik wat vergeten was en zei verder niks toen ik zat te mopperen… ik had mezelf een tijdje op het time out krukje gezet… maar ik wil hem niet op ideetjes brengen en de rest van mijn team ook niet maar ik heb een donkerbruin vermoeden dat er volgende keer een krukje meegaat :-) onleuk was ik, sorry voor iedereen om me heen!

Ik kon er serieus niks aan doen, gespannen als een veer, niet geslapen en alles kwijt… en het was daar retedruk omdat er ook een grote loop georganiseerd was en laten we wel wezen, van een doedelzak word je bij uitstek ook niet rustiger he… zelfs niet als hij Amazing Grace speelt :-)

maar daarnaast had ik er ook heel heel veel zin in… dat straalde ik even niet uit maar het was er wel hoor, als ik aan dit avontuur denk heb ik zo’n wazige smile op mijn gezicht gebakken… ik wilde zo graag dat dit goed zou gaan en ik denk dat ik er de volgende keer echt nog veel meer van kan genieten… omdat het heus best aardig ging dacht ik zo… het was zwoegen maar het lukte toch maar mooi, de Loorberg, Camerig & Schweiberg… ik had er nog nooit van gehoord maar mijn benen nu wel… en mijn kont…spierpijn in je mijn billen…eigenlijk heb ik overal pijn… maar WTF,  het is daar serieus prachtig zeg…wow…. daar ga ik de volgende keer heus nog meer van genieten…

En dat we daar mijn lieve vriendin Chantal en haar broer Jurgen troffen vond ik helemaal top… ik wist dat ze er was maar het is nogal berg en dal he om elkaar te zoeken is het wel even lastig soms… tot ik voorbij een vol terras fietste en opeens heel hard Paooooooooooooooooooool hoorde roepen… jammer van je bestelde vlaai Tallie, jullie krijgen van mij een stuk en ik beloof dat ik hem niet zelf ga bakken ofzo…of ik breng een roze koek mee 😂😂

 

maar echt zo tof dat jullie er waren… wie had dat gedacht vorig jaar he, dat we naast elkaar zouden fietsen… ik ben zo retetrots op je… echt, stoer wijf, dat ben je!…. dat kon ik gisteren niet zeggen….. mijn hemel praten en een berg op fietsen daganiehe…. ik gok dat Arjan dat een zegen van boven vindt…maar echt, 100 km gefietst, waar haal je de kracht vandaan… ik vond 31 km al een happening. Maar echt ik vond het zo ontzettend gaaf om te doen… wat een fijn team is dit toch… ik hoef me nergens druk over te maken, alleen over mezelf en daar heb ik mijn handen al aan vol… which reminds me, als iemand een zonnebril tegenkomt…die is van mij…

Maar ik heb er heus weer wat meer vertrouwen in hoewel mijn lijf vandaag vooral tegen me zegt dat ik eens ff normaal moet doen ofzo maarre….

Uck Ancer

toevallig!!

of Fuck Cancer, als je je sokken niet omvouwt

😂

 

(even op de foto klikken voor het onderschrift)

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren