ik zit in het ziekenhuis… rustig aan een tafeltje in het restaurant met een kopje soep en een broodje… even lunchen….even mezelf verwennen, even rust…. ik lees wat, ik app wat… maar kan me niet echt concentreren… mijn hoofd zit vol… ik heb heel slecht geslapen en ben al vanaf 3 uur vannacht wakker… naast me aan een tafeltje komt een dame zitten met een man in een rolstoel… ze zet hem liefdevol dicht bij de tafel terwijl ze over koetjes en kalfjes praat… aan de andere kant zit een jong gezin, 1 kind rent rond speelt verstoppertje en 1 klein mupke zit in de kinderwagen rond te kijken…
de mevrouw met de man in de rolstoel pakt een tupperware doosje met brood met iets wat hij lekker vindt uit haar tas, ze heeft het in kleine stukjes gesneden en legt een paar stukjes voor hem neer… “voorzichtig 1 voor 1 eten” hoor ik haar zeggen… “goed kauwen he, en eerst je mond leegeten schat, ik wil niet dat je je verslikt”
aan de andere tafel pakt mama een banaan, pelt hem af en roept haar dochtertje aan tafel “niet rondrennen met de banaan, rustig gaan zitten en eerst opeten schat”
de tranen prikken in mijn ogen… aan de ene kant de oudere man die liefdevol wat te eten krijgt, aan de andere kant een klein meiske…
circle of life….
ik voel een traan uit mijn ogen rollen en probeer me achter mijn tijdschrift te verschuilen…
ik zie in 1 oogopslag een heel leven aan me voorbij gaan…
de man die bijna aan het eind van zijn leven liefdevol door zijn vrouw verzorgd wordt, het kind dat nog helemaal aan het begin van het leven staat….hij kan niet meer praten, het mupke kletst de oren van mijn hoofd…
circle of life…
de wereld draait…
het leven gaat door…
gisteren stierf mijn stoere, dappere, ongelooflijk lieve vriendinnetje aan de gevolgen van borstkanker…
…Stil….Sterkte meid….❤