koud was het vandaag, maar wel een prachtig zonnetje…. de voorspelling laat van alles zien maar niet meer zo’n mooie dag voorlopig dus ik vond dat het tijd voor fietske werd… dat was makkelijker gezegd dan gedaan want ik kreeg mijn voorwiel er niet goed in…. enfin een half uur later ging ik eindelijk op weg…. en ja ik heb ontzettende lelijke dingen gezegd…hielp niks maar luchtte wel op! Bootwerker much! Helaas bleef het op de 1 of andere manier irritant, toch wel een keer of tig af moeten stappen omdat mijn rem maar bleef schaven langs het wiel… iets moet daar aan veranderen, zit er veel te dicht op of ik heb hem er niet goed ingedaan… voor de zoveelste keer dan toch want ik zit wat af te klungelen met die rem… maar goed, ik wilde fietsen….

en dus ging ik langs het water… prachtig mooi…maar wat een wind zeg…niet normaal… maar zo beredeneerde ik, dan heb je hem  maar voor gehad he… halverwege Doesburg bedacht ik dat ik de posbank op wilde… er zit zo’n onrust in me dat ik never niet naar boven zou komen…ik moest het uitproberen van mezelf…maja, dat betekende eerst er heen fietsen tegen de wind in…. dat is best wel een eindje…

en dat was het…. wow…. maar ik ben boven gekomen en niet halverweg zoals mijn strava zegt…die me overigens daarna in 1 streep naar huis laat fietsen…. ik fietste dezelfde weg terug he voor alle duidelijkheid… en ik fietste ook iets harder dan 12 gemiddeld ofzo… ik weet niet hoor maar volgens mij val je dan gewoon om ofzo… omhoog gaan was een happening trouwens, het viel me ontzettend zwaar… ik raak daar wel lichtelijk van in paniek moet ik zeggen… zo’n terugval is geen kattenpis dat is duidelijk :-(

maar het was heerlijk om weer op fietske te zitten…. laten we hopen dat mijn lijf weer een beetje de weg terugvindt de komende tijd…. *fingers crossed*