heb ik je aandacht gevangen met de titel? ik hou er niet van om om dingen heen te draaien… kanker heet gewoon kanker en niet K of “die ziekte” of fluisteren als het over kanker gaat…of wat voor naam mensen er dan ook aan geven… het maakt me iebelig…het wordt er echt niet minder van als je “anker” weglaat… behalve als je op zee zit…dan kun je beter wel een anker bij je hebben maar dat is een ander verhaal. dus laten we het gewoon noemen zoals het is… zoals mijn arts tegen mij zei, je hebt kanker en dat is kut. Maar we gaan kijken wat we kunnen doen voor je… en ja dat is hard maar ook duidelijk en to the point.

in mijn geval was ik al ziek met een aantal chronische ziektes en de kanker maaide alles onder me vandaan. Ik werd zo ziek van alle behandelingen en had zo weinig energie dat ik niet eens wist hoe ik weer zonder rollator zou kunnen lopen, laat staan fietsen…of voor zover ik dat al dacht, een berg op fietsen…en wat voor berg… mijn leven was 1 berg waar ik al afdonderde als ik 2 stappen deed. Dat het voor mij mogelijk was om achterop een tandem mee te doen met Alpe d’HuZes was nooit in me opgekomen, zelfs niet toen ik die tandems zag toen ik aan de finish stond bij mijn lieve vriendin… geen seconde. Tot zij tegen me zei dat ze dit zo graag met mij wilde beleven… ja leek mij ook wel leuk…maar hoe dan? Ik heb er zelfs een heel boekje over geschreven…wat het voor me betekende om wel mee te kunnen doen, en wat het me gebracht heeft… dat kun je vinden op de website van 2climb2raise onderaan de homepage. Ik wil vooral duidelijk maken met dit bericht dat het echt ook mogelijk is als je zelf denkt dat het absoluut niet gaat lukken… ik ben daar een voorbeeld van… ooit zei iemand na het lezen van mijn boekje…als zij het kan kan ik het ook :-) verfrissend eerlijk maar wel waar mijn boodschap over gaat… want ik weet alles van in de kreukels liggen… van niet meer uit je bed kunnen komen maar ook van hoop, van vriendschap, liefde en van kracht.

ga het gesprek aan met het fantastische team van 2climb2raise, zij kunnen zoveel zorgen voor je wegnemen, zoveel uitleggen, ze regelen alles voor je, van hotel, tot trainingen, tot een arts die er voor je is, samen lachen, huilen maar vooral een team die weet wat je voelt en je begrijpt. Echt, die week kan je zoveel brengen… het kan je kracht geven tijdens je ziekte of behandelingen, het kan je hoop geven, of je het gevoel geven dat je iets kunt doen aan deze ziekte, geld ophalen zodat er onderzoek mogelijk is deze ziekte eindelijk een halt toe te roepen, je creativiteit ontwikkelen omdat je leuke acties bedenkt of de mooie acties die vrienden voor je doen… misschien wil je gewoon wel eens voelen hoe het is als alle mensen je een berg opschreeuwen, zet hem op Paola, je kunt het…. hee Paola… je bent een kanjer… echt, het voelt echt letterlijk als je onmacht omzetten in kracht… je kunt je zorgen al fietsend in iedere bocht in het ravijn gooien, of juist een feestje bouwen samen… of heel stil genieten van de onwaarschijnlijk mooie omgeving en het je hart laten verwarmen…. voor de 1 is het een proces afsluiten en voor de ander kan het steun geven als je niet meer beter wordt….welke reden je ook hebt, gun het jezelf dit te beleven!

Echt er zijn voor iedereen die meedoet weer andere redenen maar weet dat er mensen zijn die deze berg met je willen beklimmen… omdat je niet altijd alle bergen in je eentje over hoeft ook al voelt kanker vaak wel zo… want laten we wel wezen, het is een hel. Hoe hard je ook probeert altijd dat halfvolle glas te zien, soms zit er in dat halfvolle glas gewoon een heel smerig drankje….

Voor mij persoonlijk heeft het me weer wat meer in het leven gezet…ik hou zo van fietsen en ik wist het niet eens, die alp opklimmen leek me wel een ervaring maar fietsen vond ik vrij stom… maar hee, ook briljante geesten als ik hebben het wel eens fout he…. imagine that :-) ….maar serieus, het heeft mij echt heel veel geluk gebracht. Na jaren van vooruitgang gaat het nu een stuk slechter met me maar ik merk dat het fietsen mij nog steeds heel veel geluk brengt… in mijn eentje…niet meer op mijn racefiets helaas maar wel op mijn prachtige mtb met ondersteuning….ik denk dat de mensen die me zien fietsen zich vaak afvragen waarom ik zo’n big smile heb…. maar het is zo’n verrijking van mijn leven…echt groot groot geluk! Dat had ik nooit geweten als ik niet die dag mijn vriendinnetje hoorde verzuchten, ik wilde dat ik met jou de alp op kon fietsen….

dankjewel lieve Tallie, lieve liefste die mij ondersteunde in mijn plan en dankjewel lieve 2climb2raise die gewoon keihard ja zeiden tegen mij!

Mocht je geen Tallie in je omgeving hebben hoop ik dat je dit stukje leest…. dat een stukje dat je zomaar onder ogen komt je aan het denken zet… en het team eens opzoekt… gewoon omdat je het jezelf gunt om iets moois te beleven!

Ga voor meer informatie naar deze site of naar mij via mijn socials.