weer een jaar voorbij… en wat voor een jaar!

ik zit samen met Jip en Klaar in het donker met alleen de kerstboomlampjes aan naar de top 2000 te luisteren…. ik schiet van de ene emotie in de andere…. mijn gedachten dwalen af naar het afgelopen jaar…. ik ben niet zo van terugkijklijstjes enzo maar jemig wat een jaar was het he….

Het jaar waarin er letterlijk en figuurlijk weer een wereld voor me open ging… hoe fantastisch om het fietsen te ontdekken en weer een beetje in de wereld mee te draaien in plaats van het leven aan je voorbij zien gaan… niet dat ik ongelukkig was hoor, zeker niet maar nu ik weer wat meer kan merk ik dat ik daar heel gelukkig van wordt. Ik kan wat verder lopen zonder rollator… en de rolstoel gaat alleen nog mee als we een dagje uit gaan ofzo… want het lopen en staan is nog niet alles…geeft niks, alles is meegenomen, vorig jaar dacht ik nog dat ik helemaal in een rolstoel terecht zou komen…..het hele alpavontuur was voor mij een grote gok…ik ging er vanuit dat ik ernstig in moest leveren maar dat was gelukkig niet zo…integendeel… maar dan nog had ik het er voor over gehad… ik heb heel wat kilometers gefietst en ik heb er enorm van genoten… helaas kwam daar eind november toch een behoorlijke terugval achteraan waar ik nu eindelijk een beetje van op lijk te knappen… dat vind ik wel lastig, als je eenmaal geproefd hebt aan alles wil je niet meer terug… aan de andere kant weet ik dat ik kwetsbaar ben in mijn gezondheid met al mijn gedoe en vooral niet werkende gedoe…. dus ik probeer te pakken wat ik pakken kan, ik leef van dag naar dag… en dat werkt voor mij heel goed, fijne dag is een fijne dag, en een kakdag die laat ik een kakdag zijn… er is altijd morgen…..

want morgen gaat ook veel moois brengen….en de morgens daarna… maar daarover morgen meer :-)