ik ben met mams aan de foon……. die vertelt wat en ik wil antwoorden als ik opeens denk…hmmm daar bewoog toch wat…. en op het volgende moment gil ik keihard door de telefoon…liefste en mams vallen bijna van den stoel hoor ik van beide kanten….. en ik roep, oh gottogotogot pak hem……… ik heb mijn benen inmiddels in mijn nek, gossie wat kan een mens lenig zijn als ie schrikt al zullen mijn spieren daar wel anders over denken……echt waar, ik kan alle kanten op met mijn lijf als de schrik er maar inzit…. het is een gave…….ondertussen zie ik  vogelspin, zo’n dikke harige zwarte met heeeeeele lange poten de 100 meter in 3 seconden rennen… liefste redt me heldhaftig al weet ik dat hij ook niet zo van de spinnen is….. en ik probeer mama uit te leggen dat er vanmorgen ook al zo’n exemplaar in de gootsteen zat en ik toen ook al een hartverzakking had en zonder liefste om me heen moest ik dat heus zelf oplossen… ik moet nu nog aan het zuurstof om bij te komen *aanstel*

gelukkig was dat de tweede zegt mams, er zijn er altijd twee ofzo……..jaja…….waar zijn je katten als je ze nodig hebt…..gewoon aan het slapen… wat anders…daar heb je toch personeel voor……..ik hou heel heel erg van de herfst maar dit soort geneugten mogen heel erg gaan wieberen van mij…gewoon gezellig in een bos zitten.. naast kabouter spillebeen.. of plop of whatever… morgen hang ik een briefje bij de deur dat ze beter verder kunnen wandelen……. buiten…… dat is voor iedereen de beste oplossing