ik zit boven op het bed… want daar woon ik voor nu even… dat wil zeggen, verder kan ik nergens zitten in huis. Het is of propvol of leeg in huis, de woonkamer en keuken zijn leeg maar beginnen gelukkig weer vorm te kijken… ik daarentegen stort steeds meer in… ik moet rusten om energie op te bouwen voor activiteiten of gewoon leven… en dat lukt op het moment niet. Ik kan niet bijtanken.. ik vlucht uit huis maar ook dat kost veel energie, heb heel veel mensen over de vloer en als ze er niet zijn moeten er dingen gebeuren… de kasten moeten leeg, de kamer moet leeg, afwassen boven in de wastafel, wassen tussen de dozen boven…maar vooral de onrust… mijn veilige haven is een groot onrustig geheel… ik moet mijn best doen om mijn eigen onrust niet de overhand te laten krijgen.. soms lukt dat, vaak niet.
Gelukkig heb ik de luisterboeken ontdekt… ik doe mijn oortjes in en luister naar een fijn feelgood boek terwijl ik ondertussen wat borduur of haak. Ik wil geen moeilijks of zwaars, dat vind ik eigenlijk nooit tof en nu al helemaal niet.
Op deze manier kan ik me toch een beetje afsluiten van alles. Ik had geen idee dat ik daar van kon genieten.. dus ik vind het een fijne ontspanning. Hoewel ik ook heel vaak alleen de noise cancelling aanzet en het daarbij laat.
vandaag heb ik even niks, en dat moet ook…morgen komen ze het pvc op de vloer maken en moet ik weer aan de bak… nu wil ik alleen maar liggen. Het klinkt beter als ik er “wil ik” van maak maar stiekem weet ik natuurlijk best wel dat het “kan ik” moet zijn.. het zwart onder mijn ogen blijkt niet van uitgelopen make up te zijn, laten we het daar maar op houden :-)
Vanmorgen was het mistig, daarna klaarde het een beetje op maar tegen een uur of tien was het opeens weer helemaal mistig zag ik toen ik mijn blik op het raam wierp, ik kijk op en zie opeens het mooiste plaatje ter wereld… wees niet al te kritisch want het is door het raam boven gemaakt waar ik ook een prachtig uitzicht op de vijver heb.. en dat raam kan wel een wasbeurtje gebruiken na alle bouwperikelen..
dus mocht je me zoeken.. ik woon boven…. we eten de komende dagen bij de ouders van Daphne dus ik hoef me daar gelukkig geen zorgen over te maken…
Wat een prachtig verstilde foto! Helemaal top. Daar ook maar veel naar kijken als het even teveel wordt. Het is voor een niet chronisch ziek iemand al een aanslag op zijn/haar uithoudingsvermogen, laat staan dus voor jou! Je doet het supergoed meis. Mag ook wel eens gezegd worden❤️ Zet ‘m op Paola!!! Vanaf hier kan get alleen maar mooier en beter worden
Wat een prachtig plaatje, levert die mist toch nog iets moois op ♥ Ik hoop dat jullie huis straks net zo’n plaatje wordt, en dat je snel weer je zo nodige rust in huis krijgt. Dikke kus uit Brabant!
Dikke dikke knuffel mop. Ik duim voor je dat alles snel en voorspoedig verloopt qua die verbouwimg & je dus zo snel mogelijk je kasteeltje thuis terug hebt met alle nodige rust.
Prachtig plaatje trouwens! Als je niks had gezegd had ik never nooit geweten dat het raam wel een sopje kon gebruiken dussss…xxx