Vanmiddag viel mijn lieve vriendin Chantal pardoes bij iedereen in de buurt op de deurmat… alles kan ze! Maar dat is best spannend kan ik me zo voorstellen…. en nu pleur ik haar ook nog op mijn blog… maar dat had ik netjes gevraagd he… zo ben ik dan ook wel weer…. maar er schijnt wat tegenover te staan maar daar heb ik het gewoon niet over :-) Wat een mooi interview en ik pinkte even een traantje weg toen ik zag dat je me noemde…
Lieve Chantal, wat ben ik trots op je, later als ik groot ben wil ik jou zijn…vanaf het moment dat wij elkaar leerden kennen hadden wij een klik…vriendschap op het eerste gezicht noem ik dat altijd… bij Chantal heet het OMGwhatwasIthinking op het eerste gezicht denk ik :-) Maja, te laat….
Ik ben trots op hoe jij in het leven staat, hoe je er altijd bent voor de mensen om je heen ondanks alles wat het leven jouw toewerpt. Je kracht, je doorzettingsvermogen en je humor… ik hou ervan. En het helpt he, zelfspot en lachen, en als er even niks te lachen valt ben je er ook voor me. Ik ben blij met jou in mijn leven en wat onze vriendschap ons gebracht heeft… dat daar nog maar heel veel mooie jaren bij mogen komen. Je bent een stoer wijf en ik wil weten hoe die verwarmde sokken zijn…iets zegt me dat ik ze nodig ga hebben :-) Ik ben zo blij dat mijn (B)engeltjes ook bij jullie een mooie bijdrage leveren aan AD6…. ze zijn onze beschermengeltjes geworden.

Tallie, ik hoop dat jij en je lieve familie een fantastische AD6 gaan beleven samen.. als alles weer een beetje normaal is…. daar gaan we voor!

Liefs van Polly

Mensen die in het leven door diepe dalen moeten zijn vaak juist degenen die met grote wilskracht en positiviteit hun klim naar boven inzetten. De Diessense Chantal Heuvelmans-Mulders maakte zo’n vrijeval mee. Een bewonderenswaardige vrouw die het liefst op de pedalen goat om de strijd tegen kanker aan te goan.
Op haar negende verhuisde Chantal van Hilvarenbeek naar Diessen. Ze voelde zich er direct thuis. De vriendschappen die ze hier op de basisschool sloot zijn gebleven. In tegenstelling tot vroeger werd fietsen haar grote hobby. Chantal: “We fietsten dan met mijn ouders naar oma in Moergestel. Ik deed dat met grote tegenzin. Mijn vader was een echte fietser. Helaas is hij ons op veel te jonge leeftijd ontvallen. Ik zou mijn liefde voor het fietsen juist nu graag met hem willen delen. Aanvankelijk reed ik met de damesmountainbikegroep Esbeek. Totdat mijn conditie onverwachts sterk achteruitging. Ik kreeg de diagnose ‘borstkanker’ waarbij volledig herstel mogelijk zou zijn. Hoopvol onderging ik de chemokuren, een operatie en de nodige bestralingen.” Maar na anderhalf jaar, met het einde van de behandelingen in zicht kreeg Chantal een nieuwe dreun te verduren; ze bleek ook ‘schildklierkanker’ te hebben. Chantal:”Deze vorm van kanker wordt echt zwaar onderschat. Mijn schildklier werd verwijderd en zowel fysiek als mentaal gleed ik af.

Besmet met het Alpe d’HuZes-virus
Zoiets ontwricht je leven compleet maar Chantal ging op zoek naar uitdagingen. “In 2016 deed ik voor het eerst mee aan de Alpe d’HuZes, samen fietsen tegen kanker. Mijn deelname was bedoeld als afsluiting van een pittige periode borstkanker- en schildklierkankerbehandelingen. Tijdens die voorbereidingen kwam de kanker echter terug en bleek ik uitzaaiingen te hebben. Het eerste wat je denkt ‘hoe vertel ik het mijn dochter'” Het noodlot kent geen empathie en een diagnose als deze is ‘life-changing’, Maar als een tuimelaar kwam Chantal na haar diepste punt weer overeind. “Mijn wil om positief door te gaan en mee te doen werd alleen maar groter en tussen alle chemo’s door beleefde ik één van de mooiste ervaringen in mijn leven. Tijdens deze bij- zondere week raakte ik besmet met het Alpe d’HuZes-virus waardoor ik dit jaar voor de vierde keer zou deelnemen. Het zou een bijzondere editie worden want ons hele gezin zou deelnemen. Supertrots was ik op onze dochter Rafke (15) en onze neefjes Jibbe en Jelte. Ook mijn man Frans, broer Jurgen en zijn vrouw Geke zouden de strijd mee aangaan. We waren zeer gemotiveerd om zoveel mogelijk geld op te halen en
samen die berg te verslaan!”

Fietsteam ‘de chickies’ en Bike2Fight
Chantal had met haar liefde voor het fietsen inmiddels in Diessen een fijne groep gevonden. Elke woensdag komen de veertien dames van de chickies’ bijeen, dat biedt gelijktijdig een fantastische afleiding. Chantal “We zijn zeer uiteenlopende types maar het klikt onderling bijzonder goed. Op een gewone mountainbike zou ik er niet aan te pas komen maar een e-bike bood de oplossing. Die mogelijkheid om met elektrische ondersteuning te kunnen fietsen was voor mij goud waard. Het mooie is dat ook uit deze groep support is voortgekomen. Bij de Alpe d’HuZes fietste ik onder de vlag van The Big Challenge’, een belangrijke fondsenwerver voor KWF/Kankerbestrijding. Zij hebben het drempelbedrag per persoon niet op de gebruikelijke € 2.500,- maar op €5.000,- vastgeprikt. je moet echt creatief zijn om zo’n groot bedrag binnen te harken voor het goede doel. Het lukte ons team genaamd ‘Bike2Fight’ wonderbaarlijk steeds opnieuw, met hulp van velen. We organiseerden on der andere een benefietdiner met entertainment, een worstenbroodactie, een bingo en de verkoop van de door Rian van Spreeuwel gehaakte beschermengeltjes oftewel (b)engeltjes. We zijn dankbaar dat mensen ons steeds blijven steunen en geven hen er graag iets voor terug.”

Bijzondere vriendschappen met lotgenoten
Met wie kun je je ervaringen beter delen dan met lotgenoten? Chantal: “Kampen met dezelfde ziekte schept verbinding en saamhorigheid. Om de ander te begrijpen heb je aan een half woord genoeg. Ik hield er vriendschappen in heel Nederland aan over. Een van hen, Paola, kwam mij aanmoedigen tijdens de Alpe d’Huzes. Ze was direct besmet en wilde zelf ook graag deelnemen ondanks haar zware beper kingen. Met enorme wilskracht lukte het haar met 2Climb2Raise op de tandem. Supertrots was ik! Het wrange van vriendschappen met lotgenoten is het verdriet omdat mensen komen te overlijden. In de editie 2020 wilde ik alles geven; in liefdevolle herinnering aan die vriendinnen, mijn schoonzus Trudy en Jo die ik allen verloor aan deze ziekte. Maar ook voor ons gezin; voor de hoop dat we samen het verschil kunnen maken. Wetend dat er met ons geld iets belangrijks gedaan wordt. lets dat kwaliteit en kwantiteit toevoegt aan een mensenleven, aan mijn leven. Maar geen Alpe d’HuZes dit jaar! Het vijftienjarig jubileum nog wel. Geen nacht van nauwelijks slapen, om half drie ’s nachts uit bed om om half vijf het startschot te horen klinken en onder applaus van velen aan je eerste klim te beginnen. Indrukwekkend waren de vele brandende kaarsjes. Op de momenten dat je er doorheen zat denk je aan de reden waarom je op die berg bent. Je voelt je gedragen door de vele supporters en degenen die je in gedachten mee de berg opneemt. En tenslotte de euforie wanneer de finish in zicht was.you did it! Onze acties die dit jaar gean nuleerd moesten worden krijgen zeker een vervolg in aanloop naar 2 en 3 juni 2021. Noteer die datum maar want Bike2Fight is er bij en zal met trots het gesponsorde mooie shirt dragen.”

Een ander leven
Ze memoreert dat het uiteraard een cliché is maar toch:”Ik ben anders tegen het leven gaan aankijken. Mijn werk kan ik niet meer doen maar ik heb juist de kleine dingen leren waarderen. Ik kan erg genie ten van de seizoenen en ben blij met wat ik nog wel kan. Ik was altijd actief bij de korfbal als speelster, trainer en coach. Dat lukt niet meer maar Rafke neemt dat stokje over en ik heb nu een rol in de kledingcommissie. Daarnaast verzorg ik de administratie van het bedrijf van Frans.” Rafke roept vanuit de keuken dat haar moeder het heel goed doet en superpositief is. Chantal nuanceert “Een positieve instelling helpt beslist maar je kunt nog zo positief zijn, je moet ook een flinke portie geluk hebben. Het fietsen is voor mij erg belangrijk geworden en ik ben steeds op zoek naar nieuwe uitdagingen en wil samen met anderen nog veel mooie herinneringen maken.”