Mijn familie zit in een roerige periode. Er is veel aan de hand en het vraagt om heel veel aanpassing en kijken hoe ik het kan aanpassen aan mijn eigen ritme. Het valt niet mee…maar ik doe onvoorstelbaar mijn best om niet terug te vallen in oude patronen. Ik zoek mijn psycholoog net wat vaker op om mijzelf bij de les te houden. Gelukkig heb ik veel steun van de mensen om me heen, mijn lief en mijn broer en zussie en natuurlijk mijn lieve vrienden zijn er voor me. Dat neemt niet weg dat ik voel dat ik mezelf vaak net te veel voorbij loop. Dus nog meer bij de les blijven. Ik heb te hard gewerkt om te zijn wie ik nu ben dan dat helemaal kapot te maken. Daar is niemand bij gebaat.

Life is what happens to you while you are busy making other plans
John Lennon

Daarnaast loopt natuurlijk het traject naar het meedoen aan Alpe d’HuZes. Ik dank alle liefdevolle bijdrages die ik tot nu toe ontvangen heb…dank daarvoor!

mijn pagina vind je hier voor wie geïnteresseerd is om mij te volgen.

De trainingen waren tot nu toe zwaar voor me…zwaarder dan ik dacht, en ik schrok daar best van. Het is vrij confronterend te zien hoe slecht ik er aan toen ben lichamelijk… het niet kunnen filteren is ook heel erg uitputtend door de dag heen. Het kost zoveel energie, dus moet je daar echt alert op zijn. Maar ik merk dat ik het redelijk goed volhou in de groep. Soms moet ik me even afzonderen maar ook daar vind ik eigenlijk best een weg in. Het is fijn om weer wat meer betrokken te zijn in een groep. Als ik goed plan en me daar ook aan hou kan ik het tot nu toe goed volhouden

Gisteren was de vierde training en die was hier in de buurt in Dieren, en ik had steeds tegen liefste gezegd dat ik er graag heen wilde fietsen. Dus ik haalde mijn geliefde Firefly tevoorschijn…wat supersuperfijn om daar weer een stuk op te kunnen fietsen. En het ging wonderbaarlijk goed ook… rob had de fietsdrager meegenomen voor de terugweg maar dat was niet nodig… het was heel fijn na de drukke groep om met mijn hoofd in de keiharde wind even door te waaien…hoewel ik aan het eind wel moe was… kuch… best logisch ook, gezien de afstand die ik had gefietst… Heen op de MTB, daarna zon 36 km bij de Posbank en omstreken op de tandem, en dan nog terug op de MTB. Maar ook het fietsen op de tandem ging eigenlijk voor het eerst goed, ik kon het goed volhouden, hopelijk Arjan ook, dat ie niet nu bij de masseur ligt en zegt, ja heel leuk Paool, maar ik lig in de kreukels en ik heb anderhalve week nodig om bij te trekken :-) Het kan mensen… maar voor mijn gevoel ging het fijn. Hoewel ik de volgende keer wel een ass saver eis, in plaats van er 1 te zijn! Just saying! :-)