het is nogal stil hier… al een poosje. Ik wil wel want ik heb genoeg te vertellen, naja dat vind ik dan he… veel mensen denken daar heel anders over maar hee, het is mijn huisje he… zo gaan die dingen. Maar ik ben Toos Energieloos…. en niet een klein beetje hoor, maar echt uitgeput moe. Als je een foto opzoekt van energieloos staat daar mijn foto… ik zweer het. Maar goed dat is altijd nog beter dan je foto te vinden naast Hettie Huilstruik… dat besef ik ook wel. Yup daar issie, de silver lining… ze zijn er. I know… maar het is niet tof

Ik lig weer erg veel op de bank en moet nog meer plannen dan anders. En veel afzeggen ook… dat ook. Ik haat dat en het frustreert me, mijn fantastische prachtige fiets staat op me te wachten en ik heb de energie niet om te gaan op het moment…. hoe kak is dat? Ik kan op gaan noemen wat er allemaal voor onleuks voorbij kwam in mijn lijf maar daar heb ik geen zin in….. en jullie ook niet he…. maar het is vrij stom allemaal. Ik heb thuis genoeg he, ook op mijn bank…ik verzuip mezelf in kerstfilms, ik haak, ik lees en puzzel… maar dat zijn de goede dagen… op de slechte ligt het allemaal naast me maar daar blijft het bij, dan gaan de dagen voorbij zonder dat ik het beleef. Dan kan ik niet lezen in mijn gezellige jurkjesgroep, laat staan een outfitfoto maken of plaatsen… ik woon in broeken en pyjama’s. (oja… over pyjama’s gesproken. Ik heb een paar geweldige gevonden en heb zelfs de panterprint versie gekocht, nou als jullie mij kennen weten jullie dat ik die echt hartgrondig haat…dus dat zegt wat… maar dan ook echt… ik vind dat soort prints alleen maar leuk op de panter zelf maar gelukkig is er ook een Takkie versie en een rode met hartjes sinds kort. Maar ze zijn da bomb!)

Ik voel me asociaal… want ik zit in mijn eigen bubbel… ik vind dat lastig want zo ben ik niet. Ik voel me een zeurneus, een slechte vriendin ook…en ik zou het niet eens gek vinden als ze dat zouden denken he ik zeg nl niet eerlijk hoe beroerd het eigenlijk is op het moment. … dus misschien is het handiger om gewoon eens even te vertellen hoe de vlag erbij hangt dus here we go… ik ben Paola (jullie: Hi Paola) en ik ben kapot moe! Uitroepteken! Het is niet niet mijn beste jaar ondanks alle leuke dingen die er ook waren maar daar blog ik snel weer over… het is niet alleen maar kommer en kwel he…verre van! Ik heb nog altijd een halfvol glas heerlijke prosecco…en ben een blij mens, gewoon omdat ik zo gebakken ben. Maar nu wil ik gewoon even eerlijk en open zeggen dat ik niet alleen maar een insta blije springinhetveld ben

Gisteren besefte ik opeens dat het veel erger is geworden nadat ik corona heb gehad… en daarna nog een aantal weken de gewone griep griep hoera. Dat verklaart wel dat het nog een paar tandjes erger is dan normaal. Niet dat ik er wat mee opschiet maar je wil graag weten waarom het opeens zo moeilijk is. Ik kan het gewoon niet accepteren dat ik zo hard heb gewerkt om uit alle shit te komen na mijn kanker om nu weer op dat stomme bed te liggen… been there done that. Dat was toen ook al stom.

Gisteren besefte ik dat mijn lichamelijke conditie meespeelt in hoe ik dingen lees en zie… ik ben zo moe dat ik alle andere dingen als ballast zie. En dan heb ik het niet over de mensen in mijn leven en alles wat daarbij hoor… dat is nooit teveel, echt nooit. Maar gisteren voelde ik dat er niet veel ruimte omheen zat. En zo ben ik niet…. als iets belangrijk voor me is het andere helpen en meeleven. Dus als ik mezelf te moe en ellendig voel blijf ik even in mijn cocon… en hoop ik dat ik er snel weer uitkom als een mooie vlinder… tot nu kwam ik er de afgelopen tijd meestal uit als een mottige mot met een joggingpak aan…. just my luck :-)Ik hoop dat er per ongeluk een doos epo wordt bezorgd die eigenlijk naar dr Fuentes moet.. en dat hij dan een doos haakwol krijgt… of een paar gekke sokken :-) Gelukkig heb ik wel fantastische fijne mooie relaxboksen… en daar is de silver lining weer. Gewoon omdat het kan!