Ik luister altijd naar NPO radio 2, ook in de avond veel meer tegenwoordig. Ik kijk veel selectiever naar de tv en vind het heerlijk ’s avonds te lezen of te puzzelen of te bloggen of wat dan ook met de radio aan. Ik hartje radio 2. Period. En nu klink ik als een ontzettend saaie doos zie ik… een beetje als die reclame, ik hou van hobbies, puzzelen en misschien ben jij wel het laatste stukje… *burp* Ik zou graag zeggen dat ik regelmatig ondersteboven naakt in de lamp hang en de met rollerskates van de trap af dender, of in een tutu van een brug af bungeejump maar dat is niet zo he, tenminste meestal niet….ik lig nu eenmaal vaak onwijs gestrekt , maar dan wel in een skon jurkske en glitters op mijn ogen…omdat het kan! En als er wel energie is zit ik graag op mijn fiets…het liefst ook in een skon jurkske maar daar doet Tante Betsy nog niet aan he… aan sportkleding… daar vind ik ook wat van maar dat is voor een andere keer… het is al zo’n chaos hier altijd. Structuur Paool… structuur!

dus waar was ik gebleven? radio 2 dus!… mijn fijnste programma is de platenbonanza met Rob en Caroline. Heerlijke radio. Vorig jaar was er een collectebonanza week in het kader van de KWF collecteweek en ik had een kort appje ingestuurd met een foto van Chantal en mij bovenop Alpe d’Huez. Zomaar in een opwelling… en toen werd ik gebeld door Caroline… om even in de uitzending te komen… totaal starstruck hier… wat moet ik zeggen, als ik al startstruck was bij Caroline dan zou het bij Rob helemaal fout gaan wist ik… ik zag mijn lief een paar schietgebedjes doen want het is live en hij kent mij… de vrouw die ooit tegen Thomas Acda zei aan de bar toen ze naar zijn voeten in teenslippers keek, “ik durf niks te bestellen want ik ben als de dood dat ik op je voeten ga staan”… ik zei het! echt! waarom weet niemand maar ik deed het…en ik wilde zo graag overbrengen waarom het zo belangrijk is dat er geld komt voor onderzoek… en ik wilde dat mijn lieve Chantal wist dat ik heel blij ben met dat geld voor dat onderzoek… want daardoor plannen wij nu toevallig wel met een stel lotvriendinnen een weekend in een huisje met bubbelbad en sauna… zo’n tranen over je wangen van het lachen weekend, dat doen we namelijk heel heel veel…. lachen! Huilen is meestal stom en lelijk want snot… dus lachen we, heel veel en vaak…. want dat het ook heel anders kan gaan weten we maar al te goed. We hebben al te veel en te vaak afscheid moeten nemen van lieve vriendinnen die er niet meer zijn… die kutkanker heeft ons zoveel afgenomen dat ik soms niet meer weet hoe het toch kan dat we altijd maar weer doorgaan. In een niet aflatende drive om te leven en te genieten en vooral blij te zijn met elkaar. Vier het leven is ons motto… want het is het zo waard. Door mijn beperkte energie en beperkte inhoud van de bankrekening gaat dat dus niet over verre reizen, over stoere hobbies en vette feesten op Ibiza…maar gewoon met 5 en halve tiet in een sauna… heel rock and roll maar echt, ik weet dat ik dat leven niet nodig heb, dat ik heel dichtbij me de mooiste dingen meemaak in al mijn dierbare vriendschappen. Samen op een terras zittend met een ijsje of op de fiets in het bos hopen dat je niet lek rijdt met een boterham met pindakaas en een banaan met sliertjes in je zakje op de rug. Of door mijn vriendin in bad wordt gegooid. Of dat ik een pakketje krijg waarin een flesje zit met een magnoliageurtje omdat Chantal het zag staan en ze wist dat ik zo gelukkig werd van het prachtige liedje van Danny Vera… en nu ruik ik elke dag weer een vleugje magnolia en zing ik een stukje mee met het liedje…en minder stiekem dans in de kamer… dat doe ik iedere dag… en ik word vaak betrapt door een hondenuitlaatmeneer, de postbode of een paar pimpelmezen die me verschrikt aankijken en ik geloof dat ik zelfs wel eens een giraf snel naar de overkant van de straat zag rennen met een verschrikte blik in zijn ogen maar dat kan ik ook fout hebben…endagifnikshe… ik dans graag in de kamer. Omdat het kan dus… en omdat we allemaal weten dat ik dat soort dingen beter niet in het openbaar kan doen. Dat is voor niemand leuk… dat weet de hondenuitlaatmeneer ook…

Dit jaar is er weer een platenbonanza… 100 uur zelfs….. ik hoor verhalen, ik geniet van de mooie muziek, ik pink traantjes weg voor hun verdriet, voor mijn verdriet, maar ik zing ook uit volle borst met blije muziek, lach bij mooie verhalen en de leuke dj’s en hun avonturen… morgen krijg ik de uitslag van mijn jaarlijkse controle…. en hoop ik dat ik weer een stempel op mijn kont krijg met zemagnogeenpoosjemee….. mocht er deze week een collectant aan de deur staan… denk dan eens aan dit verhaal, of aan de mensen in je eigen omgeving die gebaat zijn bij onderzoek, kanker heeft heel lang de winnende hand gehad maar het wordt tijd dat de jackpot eens aan de andere kant valt. Aan de Fuck De Kanker kant!