het is stil hier, veel stiller dan ik zou willen… ik mis het schrijven… over niks, over van alles maar vooral over de klein geluk en drollen en gebakjes… waar zit het hem dan in? ik kan daar kort over zijn..
energie
ik ben zo uitgeput dat schrijven niet meer vanzelfsprekend is. Mijn wereld is klein, gelukkig wel warm en fijn en mooi over het algemeen… maar ook maar ik geef toe dat er ook wel eens dagen van frustratie, verdriet en zorgen zijn… Ik vermaak mezelf met mijn geknutsel, borduren, puzzelen, films kijken maar ook veel spotify zachtjes aan en veel rusten, er staan huisjes en andere knutselprojectjes te wachten, een deken wacht op vervolg en mijn hoofd wil zoveel meer dan mijn lijf aan kan nu… het is zaak daar rustig in te blijven. Want ik weet dat al het andere niet helpt… als je geen energie hebt is het verspillen aan frustratie, en al die andere shit alleen maar meer verlies en dat gun ik mezelf niet maar het is hard werken om het een beetje leuk te houden, dat geef ik eerlijk toe. Ik kan het gelukkig goed met mezelf vinden over het algemeen dus dat helpt wel… ik vind mezelf gelukkig niet zo onleuk als de meeste tvprogramma’s van het moment :-)
We zijn een paar keer naar het theater toe geweest en met wat kunst en vliegwerk is dat echt iets wat haalbaar is af en toe… de notenkraker was prachtig, ik geniet van de muziek en de dans…prachtig gewoon… en samen met Esther naar een keitoffe kerstmusical was dat ook, wat een fijne avond voor ons tweetjes, met een gouden randje….maar vorige week gingen we naar een coverband van Abba en dat was de hel voor mij… niet door de band hoor, die was echt wel goed hoewel ik lichtelijk hysterisch werd van het trosmuziekfeestophetpleingehalte ( laat de handjes zieeeeeeen Doetinchem, en zing allemaal mee en dans allemaal mee en dit is Agnetha en halloo Doetinchem) kortom, de band dacht dat ze in een popzaal waren ofzo en het publiek dacht dat ook…zelfs liefste werd er flauw van… ik werd gillend gek en het heeft me echt heel veel kracht gekost om niet echt te gaan gillen. Zoveel prikkels, zoveel gepraat en ruis en drukte… ik hoop dit echt nooit meer mee te maken. Note to myself, hartstikke leuk maar als bands meedoen met the battle of the bands moet jij thuisblijven Paool… dat trekt heel veel niet theater publiek.. wat natuurlijk prima is…als je niet in het theater optreedt dan toch… maar goed, ik ben nog aan het bijkomen hiervan.
En dat lieve Esther een ovenschotel voor ons gekookt had, echt zo keilief… dat je alleen maar de oven aan hoeft te zetten, dat soort lieve dingen trekken me er echt doorheen.
Verder fiets ik hier en daar naar enkele winkels als het lukt maar zit ik vooral heel veel thuis… ik wil eigenlijk heel erg graag mee naar de alp dit jaar maar ik ben al weken lijstjes aan het maken, met voors en tegens met hoe dan’s en dat lukt nooit’s en alles daartussen… ik weet het niet…ik wil het….maar ik weet het niet…… en het zou een mooi doel zijn, nog 1 keertje mee op de tandem met Arjan… hoe tof zou dat zijn…maar ik weet echt niet of het gaat lukken… en daarnaast heb ik werkelijk 0,0 energie om bv geld in te zamelen, dat is echt iets wat ik niet zie zitten.. als ik ga gaat al mijn energie daar inzitten en niet in een miljoen miljard repen, takkies, maken en verkopen en engeltjes haken… Rob en ik hebben natuurlijk al keiveel geld opgehaald door de jaren heen maar als ik er al aan denk krijg ik al vlekken. Maar ook, hoe gaat het daar, de reis, de drukte, de mensen, ik wil echt niet weer een week op mijn hotelkamer doorbrengen… maar hoe dan wel… kortom, het is een dilemma voor mij die me heel erg bezig houdt.
ach het houdt me van de straat he, dat maakt het leven voor andere mensen een stuk veiliger moet je maar denken :-) elk nadeel hep zijn voordeel… en meer van dat fraais.. ik vermaak me dan maar op de kleine vierkante meter hier in huis.. en daar heb ik het al druk genoeg mee… voorbeeld is deze foto… ik was aan het afwassen… u kunt zelf raden wat er mis ging…kuch… ik ben mij er eentje :-)

Je kan er maar druk mee zijn… maar dat is altijd nog beter dan jezelf heel serieus nemen he… zelfspot is voor mij in ieder geval de sleutel naar het leven zoals hij nu is. Misschien is dit het wel, misschien komt er nog een verandering voor me… voorlopig ziet het er niet naar uit in ieder geval… het constant naar beneden bijstellen van je doelen en toekomstvisie is misschien niet leuk maar wel realiteit… dan kun je maar beter zorgen dat er ergens in die doelen en toekomst wel iets moois te vinden is… ik kan dat… want ik vind het kleinste stomme onkruidje tussen heel veel beton als ik naar zoek. Soms duurt dat zoeken even maar ik vind het!! want zo rol ik namelijk!
Tof dat je een reactie wil geven! Facebook is ook leuk maar ik lees ze ook graag hier :-)