Ik denk dat zo’n anderhalf jaar geleden er eens een jurk in mijn tijdlijn voorbij waar ik meteen knetterfliefd op werd. De print was zo retro en het riep ook zoveel warme gevoelens bij me op. Vroeger hadden wij in huis een lamp met een stenen voet en een kap met een print waar ik helemaal waus van was. Hij bleef altijd op zolder staan voor mij en toen mijn mams ging verhuizen anderhalf jaar geleden nam ik hem mee naar ons huis…. mijn broer mekkert altijd dat alles bij mij terecht komt wat overigens niet waar is maar deze wilde hij absoluut niet…. heel gek :-) Er staat zelf geen sticker onder met zijn naam… this is mine! Tot groot verdriet van Rob overigens die hem afschuwelijk vindt maar hier valt niet over te onderhandelen…. hij doet het nog niet maar dat komt wel weer… ik ben er zo gelukkig mee. Dat gevoel roept deze jurk ook een beetje bij me op…. hoe dat zo? Ik zou zeggen, check de foto’s! :-)

Maar wat er ook voorbij kwam, nooit meer de kans om hem (of is het haar in dit geval?) te kopen. Het was al van een wat oudere collectie en het kwam echt niet meer voorbij als tweedekans jurkje….dat snapte ik wel want ik verkoop veel van mijn jurkjes als er zich iets aandient wat ik heel graag wil maar deze is er zo 1 die je nevernooitniemeer weg doet… ik had zelfs op MP een zoekopdracht en daar kwam hij 1 keer voorbij in een net te kleine maat. Dus helaas! Soms moet het dan maar zo zijn he….

tot van de week!!

Van de week reageerde ik weer op een foto van een mooierd die deze jurk droeg dat ik deze zo graag wilde hebben en had hem nog maar eens in mijn wensenlijstje gezet… niet geschoten enzo…en toen was daar opeens Binnie van So Much die zei dat ze er nog een aantal op de kop had kunnen tikken. Nee!!! ik werd opeens helemaal hyperdepieper… het zal tonnie ofzo… daar ging ik echt niet op hopen hoor, zo dichtbij en dan toch niet….ik durfde het bijna niet te hopen maar nog geen dag later kon ik hem zomaar opeens bestellen… ik deed drie rondedansjes en daarna nog 537… of een paar meer of minder, daar wil ik af wezen…. in gedachten dan he…. maar dat snapten jullie wel… in gedachten kan ik dat namelijke allemaal… met gemak ook…. ik ben dan gewoon Igone de jongh in het kwadraat…..maar daarmee kwam ook de stress….wat als ie niet past? dat zou echt driewerf kak zijn….want ik wist, dit is een korte jurk en ik ben nu eenmaal 1.83 waarvan het meeste ook nog been is… ooit had ik een rokje op de kop getikt via MP die echt heul erg mijn maat was maar dan zonder benen :-) Ik kon daar echt met goed fatsoen niet mee rondlopen, dan krie’j klad achter de kont zou mijn mams zeggen…. of proat van! Dat ok!

Vandaag was ie daar dan! De postbode belde aan en ik pakte heel relaxed en uiterst beheerst het pakje aan. Zo rol ik he, gewoon als een baas. Om daarna met trillende vingers het open te maken….en totaal oncool was….maar dat zag niemand, behalve Klaar en Jip en die weten allang dat ik oncool ben….. rode koontjes want warm zag ik in de spiegel maar ik zag opeens van die hele blije ogen erboven…die had ik al een tijdje niet gezien… ik zie voornamelijk pijn en moe de laatste weken dus dat was ook een verrassing toen ik in de spiegel keek. Zonder er dramatisch over te doen, ik heb echt een verrotte kaktijd… …en dat doet ook iets met mijn mindset…. die staat op standje bevroren… en dan niet als leuk bevroren in de vorm van een ijsje… maar als snot dat bevriest op een koude winterdag…. keistom allemaal dus…. en daarom word ik blij van mijn ogen! Omdat het opeens wel zo mocht zijn…. ik kan er alleen echt niet mee bukken zoals zussie zei… dat klopt maar hee, bukken is zo 2016… duh!

dankjewel Binnie!! Ik ben er echt heel erg blij mee, ‘dancing days’ is thuis!

• 

• 

• 

• 

•