Even weer aarden…

en ik begin maar met het goede nieuws zei de aardige verpleegster… er zijn in dit overgebleven stukje geen kankercellen meer gevonden. Wel de voorloper van kanker dus het is goed dat het weg is maar voor nu is het klaar! Ik had hier niet op durven hopen merkte ik aan het feit dat de tranen in mijn ogen sprongen… wat een spanning weer! Ik had al allerlei doemscenario’s afgewerkt de afgelopen twee weken… want hoewel ik vooral net deed of het er niet was…ik zag toch duidelijk dat mijn kleine teen flink gehavend was… maar ook dat ziet er nu redelijk uit… de bovenkant is ene ritssluiting geworden en de huid is heel erg dun omdat het zo strak dichtgetrokken is maar het heelt wel… dus we moeten maar gewoon ff geduld hebben :-) Ik merk vooral hoe het er in mijn hoofd ingehakt heeft… het vertrouwen in mijn lijf is nu wel even helemaal wieberen na drie keer het woord tumor te hebben gehoord de afgelopen jaren. Wat is dat toch in mijn lijf dat er constant dit soort cellen woekeren? Het lijkt wel of ze net zo rusteloos zijn als de dame waar ze in zitten. Miss Rusteloos, at your service!

ik heb besloten er een foto van het proces bij te doen…puur om te laten zien dat een soort blaartje die niet heelt dus ook iets is om in de gaten te houden en te laten checken!! Leer van mij, en blijf er niet mee lopen….

Dank voor de toffe pleisters die het leven net ff iets leuker maakten de afgelopen dagen Greet :-) en een ritssluiting op je teen is echt de nieuwe trend in 2019! Ik overweeg er een ritssluitingoptrekdingetje op te laten tatoeëren :-) Dat laatste lieg ik er gewoon even bij he…omdat het kan! :-) En omdat ik gewoon reteblij ben dat ik dit achter me kan laten… hopla, het was stom…maar klaar ermee!

Rob en ik hebben vakantie en hij is aan het verven geslagen in de keuken… ik heb de kastjes een beetje opgeknapperd en we hebben laminaat gekocht voor de benedenverdieping… ik word nu al gek van alle rotzooi in de hut dus daar zie ik helemaal als een berg tegenop… maar het is wel keimooi… Ik sta iedere avond even te kijken naar de pakken laminaat die onze vloer gaan worden… een echte plankenvloer gaat het het helaas niet worden maar dit komt toch leuk in de buurt.

Ik heb de afgelopen dagen gelezen of mijn leven er vanaf hing… deel 5 van de zeven zussen is bijna uit en dan moet ik wachten… zo jammerdebammer…ik dacht ik bingelees me even door de hele serie heen, ik ben echt een kind van Netflix geworden merk ik :-) maar helaas, hij is nog niet compleet…het is niet anders… maar echt, ik ben er doorheen gevlogen…wat een heerlijk vakantieleesvoer :-)

Gisteren heeft Tallie haar geweldige fiets weer opgehaald… en nee ik ben er niet huilend aan gaan hangen maar ik was vooral heel heel dankbaar dat ik hem heb mogen lenen… ik heb er van genoten! Echt super van je en nu zelf weer het bos in met het ding!! Zoveel als je kunt.