ik weet niet hoe het met u is maar ik ben inmiddels net zo doorbakken als een door Paola gemaakte biefstuk en dan heb ik het niet over rare of medium of well done maar done to use as a shoe sole. Maar sinds gisteren zijn wij in Oost Voorne aan den zee en de meren. In een appartement met airco… hoe zalig. We worden verwend van hier tot Tokio en weer terug en we genieten zo. Het is inmiddels lekker een beetje aan het afkoelen en er waait een kleine bries. Ik vind dat dus een feestje… ja, wacht maar tot je op de fiets zit Paool…dan piep i’j wel anders maar dat is morgen waarschijnlijk.

Vanmorgen was ik al heel vroeg op om een klein eindje het bos in te lopen om de reeën te zien….miss knaloranje, met gele gymschoenen en lomp maar zeker niet rank hoorden ze vast van verre aankomen en ik heb nog geen reetje gezien…. Rob liep er gisteren een minuut en stond al oog in oog met een prachtige ree……. tsja…. als in stom vind ik dat… ja ik zag wel drie reetjes…..kleine witte konijnenkontjes….die zag ik…en het zwanenmeer… en dat was ook tof en behalve dat ik te ver liep vond ik het heerlijk om kwart voor zeven in het bos. En geen jagers gezien ook… halliehalloo geen jagers maar die komen ook om kwart voor 8 he, als je bramen gaat plukken….en als u weet waar dit over gaat bent u heus van begin jaren zeventig :-)

Vorige week schreef Marion over restaurant Zoet of Zout waar ze een wafel had gegeten, met oa brie en bacon, ei en ahornsiroop… dat leek me heel bijzonder. Maar zeker niet haalbaar om zelf te maken…ik neem even de tijd ruimte voor jullie om weer onder de tafel vandaan te komen en met een uitgestreken gezicht te zeggen dat ik dat toch heus best wel zou kunnen… maar we weten allemaal dat dat niet waar is he… laten we elkaar niet in het ootje nemen…. maar we doen net alsof… dat is soms leuk…. humor me! En dus kwamen wij hier gisteren aan en wat zie ik liggen?

noh, dan moet dat bij haar in de buurt zijn… ik had geen idee dat ze hier in de buurt woonde….dus ik stuur het naar Marion en zij vroeg of we het leuk vonden om hen te ontmoeten. Beter ook, anders was ik op de fiets gewoon zes keer de straat op en neer gefietst om te koekeloeren….of belletje trekken bij twintig mensen om te kijken welk huis het was….dus jaaa, zeker wel dat wij elkaar moesten ontmoeten, dat was voorbestemd… dat kon toch niet anders….al was het alleen maar om mij te behoeden zelf dat ding in elkaar te flansen….en dus togen we naar een prachtige plek aan het water en hebben we uren zitten kletsen. En de beroemde wafel gegeten. Heerlijk!! En ik denk dat ik dat wel kan…. (hallo hoogmoed, hier de val)

maar we hebben een slag in de rondte gekletst….en dat hadden we nog wel uren kunnen doen… wat een fijne middag. Echt zo’n ontmoeting waar je blij van wordt. Of dat andersom ook zo is hoop ik dan maar…

Ik wilde vanavond nog een eindje gaan fietsen maar het lichtje is even uit helaas…dus nu liggen we heerlijk op de ligbedden in de tuin te lezen, te bloggen, te puzzelen en vooral te relaxen. Het is echt genieten!

morgen meer!