tsja, ik kwam dus gisteren deze link tegen:
https://www.ad.nl/binnenland/behoud-borst-is-beter-voor-herstel-na-kanker~a72c57aa/
en mijn nekharen gingen overeind staan… soms gebeurt dat… je voelt het gewoon he…. naar…. want ik heb meteen zoveel vragen ook. Hoe kun je dit testen..en vergelijken met wat? en met wie? en welke omstandigheden? Laat ik voorop stellen dat ik liever twee borsten had gehad, wie niet…naja een man misschien niet…hoewel… LOL maar laten we dat even loslaten. Ik denk dat er geen vrouw is die dit een tof modestatement vindt maar het is wat het is toch? In mijn geval was de amputatie beter en daar moet je dan mee verder…
Na mijn amputatie heb ik zeker twee jaar nog seroom, bloed en meer van die prut in de borstholte gehad wat er steeds met een punctie uitgehaald werd. Dat vond ik lichamelijk naar want je klotst letterlijk… een kameel is er niks bij, maar het was ook psychisch iedere keer lastig. Doordat er vocht in de holte kwam had ik steeds dat er een soort borst groeide…en als die dan weer leeg was zat er weer een kuil. Want dat wil ik ook graag even duidelijk maken… niks niet plat he, het is een kuil… een beter alpedhuzesgevoel kun je niet krijgen, berg en dal…en ja, daar heb ik twee jaar last van gehad. Ik keek niet in de spiegel…gewoon niet!!! Er zijn heel wat tranen gevallen onder de douche…
Maar met hulp en begeleiding en het feit dat ik weer een doel kreeg in mijn leven door 2climb2raise groeide mijn zelfvertrouwen daarover met de dag. Nadat de arts me uitlegde dat een nieuwe borst in mijn geval een behoorlijke happening zou worden, zeker door mijn nierfunctie en de belasting van de operaties daarop. Want in mijn lijf geen siliconen dus dan zou het de diepflap moeten worden en tsja…. dat is nogal een dingetje he.. dus die heb ik voorlopig uit mijn hoofd gezet. Daarna kreeg ik wat ontstekingen en een aantal keren gordelroos op de plek van de amputatie en kon ik steeds minder verdragen daar. Voor mij dus geen prothese voor nu. Maar dan moest ik het wel loslaten en gewoon aantrekken wat ik wilde… en daar kwamen mijn jurkenvriendinnen om de hoek kijken. Ha, als ik ergens zelfvertrouwen heb gekregen is het daar wel…ik trek nu gewoon aan waar ik heel gelukkig van wordt…. tuurlijk hou ik rekening met dingen die niet kunnen. Ik heb geen decolleterette dus ik kan geen lage hemdjes en shirts aan want dan kijk je zo het dal in :-) en ik probeer op andere manieren de aandacht te verleggen maar laat het soms ook gewoon los en dan trek ik een knalrose effen shirtje aan waar ik scheve sjaan in ben… gewoon omdat het kan. Maar al die positieve lieve vibes van die meiden daar…. elke dag weer. Ik word blij van jullie en hoop dan ook van harte dat het andersom ook zo voelt…maar dank dank dank gekke wieven :-)
maar we dwalen af…. even terug naar het begin…dit onderzoek, 2000 vrouwen die meegedaan hebben… okay… leuk maar ik kan daar niet zoveel mee… er zijn zoveel andere omstandigheden die meespelen (sociaal, karakter, perspectief, toekomst, behandelingen, enzovovoort) Echt er zijn zoveel dingen na borstkanker waar ik veel meer last van heb…dit is misschien de meest zichtbare maar dat ik vaak uitgeput moe ben en dan niets maar kan vind ik vele malen erger. En als een komeet de overgang in gesmeten worden doet ook niet zo heel veel blijs voor je lijf hoor…de neuropathie, het chemobrein, de pijn, de angst…de hele shabang… echt zoveel meer dat er meespeelt. En ik weet namelijk niet hoe mijn leven zou zijn verlopen als die borst en nog wel had gezeten… misschien was ik wel veel ongelukkiger geweest…of had ik in baywatch gespeeld, of blauwe pasta ontworpen…. ik had in ieder geval mijn geheugen nog gehad want we weten allemaal dat die in mijn rechtertiet zat maar verder? ik weet het niet… en daarnaast lees ik dit
,,We hebben vier behandelingen vergeleken en kunnen nu echt voor een grote groep vrouwen zeggen hoe zij die ervaren. Dat helpt ons om patiënten beter te adviseren”, verklaart de arts, die gespecialiseerd is in oncologisch reconstructieve chirurgie in het Erasmus MC.
tsja… ik vind dit dus een beetje wij van WC eend adviseren WC eend he…. tenminste zo voelt dit voor mij….
Ik geloof echt dat enige nuance aangebracht zou mogen worden bij dit bericht. Want ik weiger toe te geven dat mijn geluk en mijn vrouwelijkheid ook alleen in die ene borst zaten…laten we wel wezen, ik had een B cup…zoveel past daar niet in hoor :-) Ik wil dan ook graag een lans breken voor de dames die er wel voor kiezen om met 1 of geen borsten door het leven te gaan. Dat zijn vaak retestoere prachtige mooie vrouwen die dat ook uitstralen en die zeker geen vrouw meer zijn. Laat niemand je dat wijsmaken! Ik heb voor mijn gevoel in overleg met mijn artsen de best mogelijke weg gekozen om mijn ziekte te bestrijden en daarom moest ik mijn borst verliezen maar ik ben niets van mezelf verloren… sterker nog, ik vind Paola 2.0 veel leuker. En u had het vast al geraden…mijn gevoel voor humor zit links.
Caro zegt
Mooi geschreven, recht uit het hard en niemand veroordelend op haar keuze van (na)behandeling. Ik vind dat je dat heel goed hebt gezegd! Sterke vrouw!
Marion zegt
Vind het heel verdrietig wat jij allemaal hebt moeten doorstaan…..vind je een dapper en mooi mens en je lijkt me nog lief ook
Ik hartje jou
Marion Troost
Sylvia Vrenegoor zegt
Bij Paool zijn er geen drempels alleen maar kuilen.. Verdrietig voor jou en alle vrouwen die zoiets vreselijks moeten meemaken. Maar lees jouw stukjes altijd met een glimlach.. Dank je wel! Dikke knuffel
joke van beek zegt
Ach die heerlijke blogs van jou Paool, altijd een feest om te lezen, zo helder, zo vol humor, zo helemaal Paool ❤