oh dat klinkt mooi he… vond ik ook… ik heb het nog zelf bedacht ook… alleen had ik daar een iets ander lijf bij in gedachten dan die van mij… minder lomp vooral… maar het idee is mooi… een beetje dansen met je lijf… daar moet het heen.

Van de week was ik bij mijn therapeute en ze vroeg hoe het ging… ik vertelde dat ik vorige week was gaan fietsen en dat ik er zo verschrikkelijk van genoten heb…Braamt, Zeddam, Beek, Stokkum en terug via Kilder… het was heerlijk weer om te fietsen en ik wist dit is nodig om beter te worden, ik voelde letterlijk pijn in mijn hart als ik aan het fietsen dacht en hoe gefrustreerd ik was…. Maar ik weet ook dat het niet door kon gaan zoals ik dat deed… want ik denk nl wel dat ik rust maar dat is niet zo…stiekum dender ik maar door, tuurlijk, even haken maar oja ik wilde nog drinken pakken.. (voor drinken kun je van alles invullen hoor, eten, een bolletje garen dat op de slaapkamer ligt, een pen met 26 kleuren… of voor mijn part een kroket met drie l*llen of een vlinder die nog een jurkje aan moet die ik nog oh joh misschien wel kan haken… whatevvah… er is altijd wel iets)

Of ik ga nog eeeeeeeeven de was aanzetten… op zolder natuurlijk, hmm zal ik toch iets anders aandoen… hmmm buiten zitten is heerlijk maar alles moet wel bij de hand zijn..alles wat ik denk nodig te hebben of misschien wel ooit nodig heb…oja….eigenlijk heb ik een verlengsnoer nodig en voor ik het weet fiets ik naar de praxis…of de winkel voor een rol beschuit waar ik er nog 3 van heb… echt….. ik loop echt nog een miljoenmiljard keer heen en weer… totaaaaaaale ontstpanning….

Maar sinds twee weken verandert er toch iets… ik kom nl niet verder… mijn denkpatronen en vooral mijn gedachtes over hoe ik zou moeten zijn tot wat ik eigenlijk ben maken dat de knop Paola altijd AAN staat…met hoofdletters AAN…. het gaat maar door… want ik moet ik moet ik moet… en vooral moet ik leuk zijn en zorgen dat iedereen het naar de zin heeft want waarom zou ik mezelf belangrijk maken…. ik ben oprecht een leuk lief mens maar niet tegen mezelf… ( en heel soms tegen anderen maar dan hebben ze het verdiend… heel hard!!) Maar ik verdien dat helemaal niet… en toch doe ik het… ik kijk in de spiegel en hoor mezelf zeggen dat ik echt vet ben… of dat ik niets toevoeg in het leven van anderen… ik zeg het gewoon he…hardop… dat zou ik noooit en fucking te nimmer tegen mijn vrienden zeggen maar wel tegen mezelf hoor… wat stel je nou voor Paool?… . ik ben een excuustruus… altijd… oh sorry dat u tegen mij aanrijdt…ik stond ook in de weg he… sorry dat u op mij moet wachten terwijl ik oversteek en u druk bent en ik niet… sorry dat ik misschien wel iets gezegd kan hebben op dat feestje waar ik een ander onbewust mee gekwetst heb… echt het is treurig hoe lelluk ik tegen Paola doe… als iemand anders zo tegen haar zou doen zou ik haar aan de haren de vijver in hebben gesleurd en 28 brieven naar de ombudsman heben geschreven of de koningin… of Mick Jagger als het zou helpen… echt! Kortom… lang verhaal…dat moet anders he… mijn therapeut zei laatst, dus mensen zeggen iets liefs tegen je? wanneer ga je dat zelf eens doen? want ik hoor alleen maar dat je lastig bent en dat anderen zich aan moeten passen en dat je beter thuis kunt blijven etc… het zette me aan het denken… leer dat nou eens. En ik kan het allemaal benoemen, rationaliseren…wat zeg ik, ik kan een serie zelfhulpboeken schrijven waarvan u de chakra’s overeind gaan staan en de regenbogen uit je oren komen…. maar het toepassen op mezelf… echt treurig is het.

Maar er is dus een beetje een kanteling… want dat wilde ik dus zeggen…. als ik wil fietsen moet ik daarna en daarvoor rusten. Of in ieder geval rustig lekker gaan zitten met mijn geknutseldefrutsel… oja ook zoiets, kan ik ook over nadenken dat mensen vinden dat ik wel heel veel tijd heb om dingen in elkaar te prutsen… en oh dat kan ze wel met haar Post Covid en vermoeidheid… en dus laat ik het soms liever niet zien ook…. wat ik bij elkaar getrutterd heb…en tuurlijk zijn die mensen die dat denken… zijn dat mensen die ik belangrijk vind… nou nee… waarom boeit het je dan? Tsja…

Maar nu is er dus zoiets als dansen met mezelf… dansen met de vermoeidheid die echt nooit meer weggaat…maar waar je wel een walsje kunt maken…. ik dans een beetje door de week heen… (en nee niet als een danseres van het nationaal ballet he… het is meer een lompe Penny de Jager… die al wapperend een atoombom maar een saaie champignon doet lijken…. .maar ik zie ook dat ik echt rust kan pakken…dat ik de tijd weer neem om te schrijven, om een kerstfilm te kijken of met mijn borduurwerk in de zon…zelfs als de naald gloeiende gloeiend heet wordt en ja dat kun je lezen als een vloek… kuch…. of een boek lezen en hardop lachen… en ik geniet er zó van … oprecht! want ik weet nl dat ik niet niks aan het doen ben… ik ben Paola aan het helen…voor zover dat kan…met alles wat daar aan zeer lijf en vermoeidheid etc bijhoort en dat is fucking zwaar!! En als iemand vind dat ik niks doe (en ja ook jij Paool) dan kijk ik in de spiegel en zeg ik Buzz Off met je domme gelul. Ik weet dat ik wel heel hard werk… want naast dat ik heel graag voor liefste zorg en voor mijn mams en voor mijn vrienden en voor de mevrouw die niet bij het potje rode kool kan ik de winkel of het lieveheersbeestje dat ik red van de klauwen des doods… probeer ik ook nu eens echt goed voor mezelf te zorgen… en als je vind dat ik met mijn dikke kont aan het werk moet… Fock it! Ik wil het niet eens uitleggen als je er zo instaat… verspilde moeite.. en believe me..I know…. maar soms lukt het me toch… en nu eens niet een ander… maar mezelf!

en last but not least…ik merk dus echt een ietsiepietsie verbetering… ik kan met aanpassingen en met goede planning echt iets bereiken…maar ontspannen is daar dus een groot onderdeel van… echt ontspannen… zo en nu ga ik met mijn boek en haakwerk van de zon genieten…niet omdat ik niks doe maar omdat ik zondag naar de ouders van Daphne toe wil…omdat ik dat belangrijk vind op haar verjaardag… voor hen…maar ook voor mij, omdat het tijd wordt dat ik niet alleen de rups zie die heus ook best mooi is maar ook de vlinder.. met een stukje van de vleugel af misschien maar het is niet belangrijk.

dus dat!