tsja er valt niet heul veul te vertellen over dag 3, behalve dat het een verplichte rustdag was net als de dag ervoor… dus gingen we andere dingen doen dan fietsen… in mijn geval zit daar dan een kleine beperking want wandelen zit er niet in… we wilden ook niet weer de alp op, in ons geval betekende dat eerst onze berg vanaf Oz station naar beneden, dan naar Bourg d’Oiseans en dan de Alpe d’Huez nog op… toch wel een dikke drie kwartier rijden…en om me de moed niet helemaal in de schoenen te laten zakken leek het me mentaal ook maar beter om gezellig in Bourg te blijven…. en we konden bij de start ook kaarsen regelen dus dat leek me een stuk beter….
Samen met Rob en Jan Jansen die eigenlijk heel anders heet maar niet genoemd wil worden een dagje Bourg doen leek me wel gezellig… en dus gingen Rob, Michael en ik op weg…oh kak….. kan ik er nog Michael Boogerd van maken of is het gewoon mislukt nu mensen?
allereerst leek het ons handig om de kaarsen te regelen en dat dacht iedereen die er was ook, maar dat geeft niks, gewoon even op elkaar wachten…. het is altijd een lichtelijk emotionele toestand (understatement of the year) maar ik probeer me daar een beetje voor af te sluiten… ik weet precies hoe dat gaat, dan blijf ik huilen…. en ik had vergeten waterproof mascara te kopen dus dat zou betekenen dat ik de rest van de dag als een pandabeer door het durpie moest wandelen… en ik wilde wel gewoon ergens gaan eten maar ik vrees dat niemand bamboe op het menu had staan…
Daarna zijn we gaan shoppen en winkelen om op een terras te eindigen…heel naar allemaal… maar iemand moet het doen he… Jan Jansen, ehm Thomas Dekker, ach fuck it, sue me…. Michael.. heeft daarna vast besloten alleen nog maar met Rob op pad te gaan…ik zag het respect voor mijn lief groeien waar ik bij stond… maar dat was vaak ook op de momenten dat hij ontsnapte aan hele dure cadeaus om het nog goed te maken :-)
Ik begon hoe langer hoe meer te zwaaien en draaien, en daar was geen rumboon aan te pas gekomen en ik had volgens mij ook niet aan een glas wijn geroken… maar wel een fles whiskey in de handen gehad… dat kan genoeg zijn maar ondertussen begon ik me steeds meer zorgen te maken… stel nou dat het iets is met mijn lijf en ik morgen niet mag starten? ik kreeg het er spaans benauwd van en wilde er dan maar ff niks over zeggen… het zal me toch niet weer gebeuren dat ik het eindpunt niet haal zoals eigenlijk altijd… en daardoor werd ik natuurlijk nog veel ellendiger… en terwijl ik de schone schijn op probeerde te houden moest ik mezelf inmiddels als captain jack sparrow in een volle storm op de open zee staande houden… hee ho, alrighty mateys……dus toen de eerste die ik tegenkwam iets aardigs tegen me zei waren al die goede voornemens weg en zei ik met een klein stemmetje dat ik zo bang was dat het niet door kon gaan… kortom huilen…
echt stoer zeg
batgirl van niks
ik had beter the joker kunnen zijn bedacht ik later… dit schept verwachtingen he
gelukkig bleek verder alles wel okee te zijn en dus besloten we een heleboel tie rips mee te nemen om me vast te binden op de fiets als het niet anders kon… nu weet ik dat ik al een virale ontsteking te pakken had die mijn oor en keel infecteerde… en dus ook mijn evenwichtsorgaan…. de wereld draaide gezellig door… ik bedacht me nog dat ik ook gewoon stil kon blijven staan onderaan de berg, met een beetje geluk kwam de top zo voorbij vliegen..maar toen ik eenmaal wist dat mijn hart en bloeddruk vrij normaal deden voelde ik me al een stuk geruster :-) okee, heel naar dat draaien paool, maak er maar het beste van… en doooorrrrrr….
op naar morgen….
D-Day, I’m on my way
de opmerkzame kijker ziet daar ook een meloen bij liggen… Het leek een zeker Ken (edit redactie: schuilnaam no 2) en mij ontzettend grappig om in plaats van de sliertjesbananen een meloen of een ananas mee te nemen voor onderweg…iemand beeld bij een enorme meloen bij Batman achter in zijn shirt?… wij wel….. dus kocht ik er 1 bij de supermarkt… wij hebben nogal eens de neiging om door te slaan samen… sterker nog, ik vrees dat we elkaars slechte invloed zijn…zet ons bij elkaar en er zit geen rem meer op… gelukkig zijn er volwassenen mee, daar wilde ik het graag bij laten…
PS…ik besef net dat die schuilnaam ook niet veel zin meer heeft nu Ken….
mamsje. zegt
Prachtig dit verhaal en wat een geweldig iets van jullie allemaal zo trots als een pauw loop ik door mijn huisje;;Heel veel liefs mamsje en nimo ook.
wim zegt
Genoeg gelachen voor vandaag
Thea Koolhoven zegt
Ooooooo geweldig verslag wat ben je toch een geweldig mens je tovert weer een big smile op mn gezicht